De ongeleide furie van METZ

Canadese post-hardcore en noise op Sub Pop komt dit weekend naar London Calling

Tekst: Ingmar Griffioen, foto's Nick Helderman ,

Drie dolle Canadezen waren met dwarse noiserock en post-hardcore een van de sensaties van het grote CMJ festival in New York. Het debuutalbum van METZ, verschenen op het sinds Nirvana vermaarde Sub Pop label, haalde ondanks het wilde, onvriendelijke karakter tal van jaarlijstjes. Na de ronduit destructieve shows is het een vreemde gewaarwording dat de band bestaat uit vriendelijke mannen, die rustig en weloverwogen hun woorden kiezen.

Zanger-gitarist Alex Edkins en drummer Hayden Menzies waren begin dit jaar voor het eerst met METZ in ons land, maar Amsterdam was geen onbekend terrein. Ze kwamen in 2006 al eens voorbij op tournee met punkband The Grey. Menzies praat er niet graag over en Edkins verduidelijkt waarom: 'Ik zat eigenlijk niet in de band, maar ging mee omdat iemand op het allerlaatste moment afzegde voor de tournee. Dat moment was feitelijk meteen het einde van die band, maar Hayden vroeg me in te vallen voor een Europese tournee. Dat was eigenlijk het begin van METZ.'

'Het gaat bij Sub Pop puur om de muziek'
Bassist-schreeuwer Chris Slorach completeerde METZ, waarmee ze drie EP's afleverden op lokale labels in Toronto. Menzies: 'We wisten nog niet wat we wilden, maar wel dat we er nog niet waren. Het moest zeer goed worden, iets waar we trots op waren en we waren op zoek naar een label dat ons zou steunen.' Zo zou het nog jaren duren voordat Sub Pop instapte en oktober 2012 de eerste langspeler verscheen. Bizar genoeg, zeker bij een band die bekend staat om de furieuze podiumshow, zag Sub Pop METZ aanvankelijk nooit live. De band stuurde demo's op van het aanstaande album en Sub Pop vroeg om meer. Edkins was nogal verbaasd. 'Onze reputatie was toen volledig gebaseerd op onze liveshow en ik kon niet geloven dat ze ons tekenden zonder ons te zien spelen. Maar het was uiteindelijk een bevestiging dat ze echt geloofden in het album. Dat was echt cool. Het geeft de filosofie aan van het label: het gaat puur om de muziek.'

Met Sub Pop aan boord krijg je meer slagkracht, maar ook meer verwachtingen. Menzies: 'Het heeft er vooral voor gezorgd dat onze muziek in de oren van veel meer mensen belandde. Mensen verwachten wel gewoon kwaliteit van het label. Op basis van de bands die ze kennen, besloten ze waarschijnlijk ons ook de kans te geven.'

Intensiteit
Intensiteit is het sleutelwoord bij een METZ-show. Toch komen Edkins en Menzies niet bepaald over als sluimerende vulkanen. 'Sommige bands doen echt recht aan hun reputatie. Wij zijn echt hier voor de muziek. Het is geen buitenschoolse activiteit maar gericht, we laten familie en vrienden thuis achter, dus willen we onze kansen ten volle benutten. Niet dat we geen te gekke tijd hebben onderweg...'

Menzies: 'Het is heel raar. We houden van allerlei muziek en luisteren niet veel dermate harde muziek, maar het is blijkbaar wat we automatisch maken. Dit is wat er uit komt. We hebben wel een vergelijkbare achtergrond: we groeiden op met punk- en hardcoreshows. Dat heeft ons zeker beïnvloed.'

Headache heeft als belangrijkste frase de schreeuw "I gotta get, I gotta get away". Hoe letterlijk moeten we dat nemen?
Edkins: 'Ten eerste zijn de teksten het product van de muziek, dus die komen later. Ik denk wel dat de hectiek van de songs meestal bepaalt waar ik over zing. De teksten zijn ook een product van waar we leven: Toronto; heel hectisch, luid en snel. Soms schrijf ik vooral op de dagen waarop de stad me overweldigt en ik op zoek ga naar wat rust. Iets wat vaak moeilijk te vinden is in de grote stad. Het is soms een klein ding dat dat gevoel oproept dat ik er niet meer tegen kan, dat ik op het punt sta om te knappen. En de muziek dwingt me soms in die richting als ik schrijf.'

Knife in the Water kent nog minder tekst en drijft op het mantra Fall Down. Edkins refereert aan de albumcover, waarop een man het hoofd buigt. 'Bijna alsof hij buiten zichzelf is. Knife In The Water is zo'n song die dat gevoel oproept, dat wat je ook doet het toch niet goed genoeg is. Dat je machteloos bent en niet kunt komen waar je heen wilt. Tekens weer laat je de bal vallen of val je net voor de finish. Een universeel gevoel van zo dichtbij zijn en toch zover weg...'

METZ richt zich dit jaar vooral op spelen en 2013 zit dan ook aardig volgeboekt met Europese en Amerikaanse tourdata. 'We gaan ervoor om zoveel mogelijk te spelen', vertelt Menzies. 'Dat zal waarschijnlijk tot de herfst duren, ik hoop dat we daarna weer nieuw materiaal kunnen schrijven.'

METZ speelt vrijdag 24 mei op het London Calling Festival in Paradiso, Amsterdam en 1 augustus op de Zomerparkfeesten in Venlo.