Deze Schotten weten van doordouwen. Drie langharige, getatoeëerde hardrockers in witte hemden combineren lage, slepende Black Sabbath-riffs met MC5 jams. Ook Motorhead komt geregeld om de hoek kijken. Afgelopen lente bracht de band de EP "Earth Measures" uit; de zes nummers daarop hebben genoeg lengte om het een langspeler te laten zijn. Maar ook het schrijven van korte, puntige songs beheerst de band: luister bijvoorbeeld naar de single 'Gunner', voorzien van een razend agressieve videoclip. Iets waar de band sowieso niet voor terugdeinst: de video van 'Swifty Fuckwit' is ongeveer zo expliciet als de titel doet vermoeden.

Holy Mountain is een doordenderende sneltrein die geen moment tot stilstand komt. Het is hard, slepend en behoudt ondanks de lading distortion op de gitaar een ouderwetse bluesy feel. Alle nummers ontaarden in onherkenbare jams waarin de gitarist - ongehinderd door enig technisch vermogen – er op los priegelt en Vera terug in de seventies brengt. Maar dan een stuk harder. De drummer en bassist meppen hun instrumenten aan gort en zorgen er tezamen voor dat deze heavy metal-machine niet tot stilstand komt.

De frontman heeft niet de strot die je voor zo’n band moet hebben. Hij gromt wat in de microfoon maar het is nauwelijks boven de herrie uit te horen. Af en toe wil je gewoon een krijs a la Triggerfinger erdoorheen om het af te maken. Nu voegt de zang eigenlijk zo goed als niets toe: net zo goed had Holy Mountain er instrumentaal op los kunnen raggen. De matige zang leidt er ook toe dat geen enkel nummer blijft hangen: het optreden is één grote, eenvormige brij aan gitaargeweld.

 

Als je een bak herrie als deze kan brengen, ben je in Vera op je plek. Voor Holy Mountain geldt dat zeker. Schotse hardrock voor mannen met baarden.

7