GEZIEN
De Speeldoos, Eurosonic, Groninger Museum, 11 januari 2013

MUZIEK
Een wat raadselachtig subsidieproject, zo klonk De Speeldoos in eerste instantie. Men stopt geld in twee topmuzikanten om liedjes te maken over en met geestelijk gehandicapten, oké. Meestal levert zo’n project iets tenenkrommends op. Maar Torre Florim (De Staat) en Roos Rebergen (Roosbeef) pakten de kans om hier iets wonderbaarlijk moois van te maken. Kinderlijk rake teksten en hooks in een bedding van sturm und drang liedjes zoals Tom Waits die liet horen op "Mule variations". In april van dit jaar verschijnt deel twee van het project waar we vanavond een voorproefje van kregen.

PLUS
Zó begin je een optreden. Geen geneuzel, gitaar stemmen, overleggen en ongemakkelijk aankondigen, maar een furieuze opener in de vorm van 'Mag Ik Jou Even Lenen'. Met De Staat (minus toetsenist/percussionist Rocco) als begeleidingsband. Roos lijkt ontketend en steelt de show. 'Iemand Dood' en 'Ik en Mijn Vriendin' knallen al net zo hard en klinken live nog beter dan op plaat. De potten- en pannensound staat deze band toch veel beter dan die van het tweede album van De Staat. De urgentie en het plezier spat er vanaf, horkerig chique zegmaar. Een liedje dat op de nieuwe EP komt, is misschien wel het beste dat uit deze samenwerking is ontstaan. Torre’s tekst houdt het midden tussen Boudewijn de Groot en het in ya face grauwe van Charles Bukowski. 'Geen mens helpt mij de winter door', wederom zonder enige opschmuck of anderssoortige bloemrijke poëzie. 

MIN
'Stap voor Stap' en 'Jezus is de Zoon van God' (niet echt een liedje, vooral groove) blijken vooral live mindere goden en de aandacht verslapt. Even lijkt dit ook het einde van het optreden. 

CONCLUSIE
Maar dan krijgen we nog een onbedoeld hilarische sketch van Roosbeef: "Ik wil even een puntje maken. Voor de Engelssprekenden: ik wil even een dot’je maken." Gevolgd door het prachtige 'Oudjaar'. Roos gaat elk jaar meer op Sanne Wallis de Vries lijken. Tot slot horen we een tweede nieuw nummer, 'Dansen Met Jou', een regelrechte hit. Het doet denken aan The Muppets, klinkt heel onbevangen en is uiteraard enorm dansbaar. Een Nederlandstalig album van Torre Florim zou zo gek nog niet zijn. Of een net zo onbevangen derde album van De Staat wellicht. Ja, hier gaan we in 2013 nog veel plezier aan beleven.

CIJFER
8