GEZIEN
Young Dreams, Machinefabriek, Eurosonic, 11 januari 2013
MUZIEK
Je ziet steeds vaker dat jonge bands een dromerige sound omarmen. Tame Impala, met wie Young Dreams op toernee was, is daar een succesvol voorbeeld van. Waar Tame Impala vocaal doet denken aan John Lennon, zoekt Young Dreams het meer in de harmonieën van Brian Wilson en zijn Beach Boys. De band uit Noorwegen maakt symfonische pop met zachte vocalen, synthesizers, speelse gitaarlijntjes en exotische drums. De single 'Fog of War' werd al opgepikt door Pitchfork en was een bescheiden succes. In maart verschijnt het debuutalbum "Between Places".
PLUS
Live komt Young Dreams overtuigender over dan op plaat en is hun muziek op sommige momenten momenten best dansbaar. Vooral de vrolijke doch stevige jungledrums imponeren en de gitaarlijntjes zijn speels. De band oogt sympathiek, over technische mankementen zetten ze zich heen met wat grappen en grollen.
#ESNS13: Young Dreams overtuigen niet
Kapotte synthesizer eist tol
De band had al moeten beginnen, maar omdat één van de synthesizers kapot is lukt dat niet. De toetsenist tracht de synth na te bootsen met zang en een ander bandlid maakt er grappen over. Maar het optreden van Young Dreams komt er niet door uit de verf.
MIN
Leuk, maar niet totaal geslaagd optreden. Elk van de zes jonge leden van Young Dreams bespeelt een of twee elektronische instrumenten, die op verschillende pedalen zijn aangesloten. De kans dat er af en toe dus iets misgaat is groot, maar het gemis van een complete synthesizer was moeilijk op te vangen. Daarbij klonk het geluid op veel plekken in de zaal als een brij. De samenzang kwam kwalitatief ook niet echt in de buurt van die van de Beach Boys.
CONCLUSIE
Live is Young Dreams lang niet zo'n spannende band als bijvoorbeeld Animal Collective. Een oordeel vellen over hun liveprestatie is echter moeilijk omdat een compleet instrument ontbrak. Hoe dan ook, Young Dreams is een band met karakter, die zich, ondanks de machinepech, sympathiek en creatief toonde.
CIJFER
6-