GEZIEN
Balthazar, Eurosonic, Groninger Museum, 10 januari 2013
MUZIEK
Op jonge leeftijd wonnen Jinte Deprez en Maarten Devoldere, het Belgische duo dat bij Balthazar centraal staat, de Kunstbende en in 2006 de KBC publieksprijs van Humo’s Rock Rally. Debuutalbum Applause (2010) werd niet alleen een meer dan bescheiden succes dat hoog bovenaan veel jaarlijstjes eindigde, maar bezorgde ze ook de titel ‘de nieuwe dEUS’ en ‘de beste nieuwe band van de Benelux’. `Applause` liet dan ook niet alleen kwaliteit, maar ook een visie zien waar het talent vanaf droop. Het album bracht een frisse versmelting van stijlen: van het machinale akkoordenrammen tot een ‘Franse sierlijkheid’ à la Gainsbourg. Het in 2012 uitgekomen ´Rats´ging dieper in op deze stijl en maakten daarbij meer plaats voor arrangementen, waardoor het geheel iets somberder klinkt.
#ESNS13: Hef uw glas voor Balthazar
Belgische poprockers hebben met twee albums al een uitgebalanceerd oeuvre in handen
Als vlak voor het optreden van het Belgische Balthazar de afgespeelde jazz-funk (Herbie Hancocks Chameleon?) plaatsmaakt voor scherende violen weet een groot deel van het publiek al hoe laat het is: Balthazar gaat beginnen, en dan wel met ´Blues for Rosann´. Dit nummer, dat afkomstig is van hun debuutalbum `Applause`, laat zien dat de band meester is in het opbouwen en ontladen van een spanning van de verslavende soort.
PLUS
Balthazar werkt nooit met een vaste setlijst. Waar zij tijdens hun laatste albumpresentatie nog ‘gewoon’ met een paar nummers oud werk begonnen, zoeken zij vaak de balans op tussen hun twee platen. Vanavond heeft ´Rats´ de overhand: vijf van de acht nummers komen van de nieuwe langspeler. Het merendeel van de akoestische partijen wordt live ingevuld door Deprez’ elektrische gitaar, zoals bij het funky intro van ´Do Not Claim Them Anymore´. Het duo Devoldere/Deprez heeft, mede door hun harmonieuze samenzang, een sterke chemie. Vol zelfvertrouwen en kalm staart Devoldere de zaal in terwijl hij zijn zangpartijen droog mijmert. Deprez daarentegen zorgt voor een continue dreiging door veel ruis en explosies te creëren op zijn gitaar, waarbij hij zijn instrument de lucht in steekt en langs zich heen zwengelt. De manier waarop zij zingen, zich verplaatsen en van instrument wisselen komt op het oog wat nonchalant over, maar vergis je niet: de bandleden weten goed wat ze doen en handelen en musiceren vaak net een beetje anders dan we gewend zijn bij poprockbandjes. Patricia Vanneste tilt daarbij de intensiteit van de liedjes geregeld naar een hoger niveau met haar vioolspel en Christophe Claeys speelt complexe en beheerste drumpartijtjes. Als Balthazar tijdens ´Blood Like Wine´ hun instrument laat voor wat het is en enkel nog de slotzin ‘Raise your glass to the nighttime and the ways / to choose the mood and have it replaced’ als een mantra aanhoudt krijgt de band de zaal even stil.
MIN
Slotnummer ´Blood Like Wine´ klinkt misschien wat bedacht, maar het werkt wel als een groot deel van het publiek het glas heft. Balthazar heeft met twee albums al een luxeprobleem, aangezien sterke nummers als ´Any Suggestion´, ´Sides´ en ´The Boatman´ niet op de setlijst staan.
CONCLUSIE
Met slechts twee albums op zak kan Balthazar nu al een uitgebalanceerd oeuvre spelen waarbij elk nummer raak is. Nummers als ´The Oldest Of Sisters´ en ´Do Not Claim Them Anymore´ zijn aanwinsten voor de popmuziek. De manier waarop hun materiaal op het podium uitgevoerd wordt zorgt daarbij voor een extra spanning die het de moeite waard maakt om de band live aan het werk te zien.
CIJFER
8