Wild Nothing
Met het in 2010 uitgebrachte debuutalbum Gemini bewees Wild Nothing (met frontman Jack Tatum) een van de meest opvallende shoegaze-revivalbands van het moment te zijn. Alhoewel, revival. Dood is het genre nooit geweest, maar Wild Nothing doet qua sound erg retro aan, waar andere bands juist hun best doen om moderner te klinken. Hun jengelende dream pop werkt sussend en nostalgisch. De grootste kracht van het dit jaar uitgebrachte Nocturne is de doeltreffendheid en simpliciteit van 'het liedje', dat niet teveel weggemoffeld is onder talloze effecten.
Tien tips voor London Calling 2012
Met o.a. Cloud Nothings, Chromatics, Wild Nothing en Savages
Voor Brit- en indiepopbands is London Calling, op 2 en 3 november in Paradiso, een van dé festivals om binnen de Nederlandse grenzen door te breken. Dit jaar is de line-up iets minder Brits getint, maar bestaat wel uit uiteenlopende namen en genres: van de retro en dansbare synthpop van Chromatics tot de abstracte R&B van AlunaGeorge. 3voor12 selecteerde tien niet te missen acts.
Chromatics
Een van de belangrijkste nummers op de soundtrack van Drive komt van de hand van Chromatics. Hun muziek viel als een puzzelstuk ineen met de melancholische retro film. En cinematisch is hun muziek zeker te noemen. Probeer je tijdens het beluisteren van hun album Kill For Love eens niet in te beelden dat je op een regenachtige avond uit het autoraam staart terwijl de door neonlicht gekleurde druppels langs het glas druipen. Live, zoals zij bewezen op Lowlands, laat hun muziek zich opvallend goed lenen voor de nodige danspasjes. Vintage synthesizers, dromerige vocalen en postpunk-gitaartjes. Een van de meest unieke bands anno 2012.
Jessie Ware
Jessie Ware kent een verleden waarin zij voornamelijk haar vocalen heeft uitgeleend aan anderen, zoals SBTRKT, Joker en Sampha met wie ze het door James Blake-beïnvloede Valentine maakte. Met haar dit jaar uitgebrachte debuutalbum Devotion is het tijd om puur op eigen naam roem te vergaren. Met het coole synthpopnummer 110% en Wildest Moments, een nummer dat een R&B song in een klassieke vorm belichaamt, moet dat zeker lukken. Een vrouw wiens pure stem het waard is om live te zien.
The Walkmen
The Walkmen werkt naar eigen zeggen graag met vintage instrumenten, het is te horen. De rauwe randjes van de gitaren en aanjagende orgeltjes komen op nummers als Heartbreaker en The Rat sterk naar voren. Waar gelijksoortige bands nog wel eens uit de bocht vliegen blijft The Walkmen echter vaak op zo'n manier ingehouden dat het gaat knagen. Het venijn zit hem in de spanning die bijvoorbeeld in The Rat, maar ook in hun rustigere nummers beheerst gebracht wordt. Net zo strak gespeeld als de pakken waar zij ingestoken zijn. De Amerikanen spelen zaterdag een extra lange set van anderhalf uur in de grote zaal.
Savages
Savages is zo'n band die geknipt is voor een festival als London Calling. Met alleen nog maar een live EP in aantocht, maar wel met een druk tourschema op hun naam beginnen zij steeds meer volgers en aandacht te krijgen. Bovendien komen deze vier dames ook nog uit Londen. Hun eerste stappen in Nederland hebben zij al gezet op het Nijmeegse festival De Affaire en Into The Great Wide Open, waar zij met hun piekende en agressieve benadering van post-punk de volledige Bolder-zaal in beweging kregen.
Cloud Nothings
Het album Attack On Memory van Cloud Nothings sloeg in als een bom toen deze begin dit jaar uitkwam. Het eerste album dat frontman Dylan Baldi samen met zijn bandleden schreef en dat geproduceerd is door Steve Albini (oa. Big Black, Shellac) staat vol rake, en vooral in het begin experimentele, punknummers. Ook live weet de band zijn energie moeiteloos over te brengen. Bijvoorbeeld tijdens het opbouwende jamgedeelte van Wasted Days of de schreeuw uit de diepte-climax van Wasted Days. Ook het meer up-tempo Stay Useless zal live garant staan voor geconcentreerde energie.
Melody's Echo Chamber
Ze speelde voorheen al in wat andere bands zoals The Narcoleptic Dancers, maar nadat Melody Prochet Tame Impala live zag wist zij dat ze ook zo wilde klinken. Zeer geïnteresseerd in zijn productietechnieken raakte ze aan de praat met Tame Impala-frontman Kevin Parker. En zo geschiedde: het debuutalbum van Melody's Echo Chamber is geproduceerd door Parker en staat vol psychedelische popsongs die vanuit zo'n zelfde zee van effecten opborrelen als die van Tame Impala. Ook live zal de echo van haar dromerige geluid zaalvullend zijn en de psychedelic sixties weer nieuw leven inblazen.
AlunaGeorge
AlunaGeorge is een uiterste in de London Calling line up. Meer in de buurt komend van hiphop dan Britpop brengt dit duo, dat live met band staat, allerlei abstracte beats met R&B-vocalen. Het typische stemgeluid van Aluna Francis steekt af tegen George Reid zijn uiteenlopende synthesizerklanken, wat zorgt voor een wat onconventionele maar aanstekelijke set songs die vooral live zullen imponeren.
Exitmusic
Aleksa Palladino is op het grote scherm te zien bij Boardwalk Empire, maar haar muziek heeft in de verste verte niks weg van acteren. Een met effecten dichtgeplamuurde sound biedt ondersteuning voor haar volle, soms zelfs wat maniakale, vocalen. Groots, bombastisch, doordringend en rijk aan klanken. Debuutalbum Passage is een paar maanden uit. Een act om te zien als je verrast wilt worden en graag steil achterover staat. Kijk als voorproefje de live video hieronder en vertel ons dat je niet gegrepen werd door de duistere vibrato in haar stem.
Kodaline
Kodaline is een groep wiens muziek goed past tussen de fragiele geluiden die zo in trek zijn door bands als Bon Iver. Droevige woorden worden gezongen door gouden kelen. Sombertjes, maar met een sprankeling van hoop. Zo ook op een van de meer bijzondere videoclips van 2012, All I Want, waar een misvormde kantoormedewerker vecht voor acceptatie. Ook zonder rake beelden weten zij dergelijke gevoelens van worsteling mooi over te brengen.
London Calling vindt plaats op 2 en 3 november in Paradiso. De line-up vind je hieronder.