GEZIEN:
Japandroids, 19 Mei 2012, London Calling, Paradiso Amsterdam, Grote Zaal
MUZIEK:
Noisepop met punk en garage invloeden. Het duo bestaande uit Brian King en David Prows klinkt tegelijkertijd als een punk versie van Jesus & Mary Chain en als een poppy versie van No Age of Les Savy Fav.
PLUS:
Het ontploffen van Paradiso lukt al vanaf minuut één. Er zit genoeg rauwe energie in de performance van King en Prows om de spanning die in de zaal hangt te ontsteken. Maar ook muzikaal zitten de nummers ontzettend slim in elkaar. Goede poprefreintjes en door iedereen te bevatten songstructuren worden overspoeld met een dikke laag noise om zo ook voor de indiekids credible te zijn.
MIN:
Er gaat erg veel fout op het podium. Het duo uit Vancouver zou liefst veel langer spelen en geeft aan het begin al aan in een noodvaart door de set heen te willen gaan. Hierdoor wordt de show erg rommelig en lijkt er vooral de hele tijd veel haast te zijn. Wanneer er tussen de nummers door meerdere malen uitgebreid gestemd moet worden, haalt dit dan ook de vaart enorm uit de razende show.
CONCLUSIE:
Bij het laatste nummer valt de microfoon van King tot zijn zichtbare irritatie meerdere malen uit, maar het publiek deert het niet. Zij hebben hun opstootje gehad. Zij hebben mogen stagediven, springen, beuken en schreeuwen. Voor Japandroids zal dit optreden ongetwijfeld de boeken ingaan als een van hun meest frustrerende, maar ondanks hun eigen frustratie geven ze Paradiso wel waar ze voor gekomen zijn. Qua energie geven ze alle andere bands van dit festival het nakijken. En dat wordt ze door iedereen in veel dank afgenomen.
CIJFER:
7,5