GEZIEN
Grimes, London Calling, Paradiso Amsterdam, kleine zaal, 18 mei 2012

MUZIEK
Stuwende chillwave gecombineerd met gelaagde synths die soms neigen naar de epische larger than life geluiden uit trancemuziek. Grimes zingt hier met een engelachtige zuchtstem minimalistische mantra's overheen. Denk aan een iets subtieler variant van Pictureplane en een wat vriendelijker Crystal Castles. Naar verluidt was ze geboekt voor de grote zaal, maar wilde ze per se in de bovenzaal spelen. Deze staat dan ook stampvol voor de dame die naast de muziek in blogsferen enorm populair is geworden vanwege haar voorkomen, shoots, stijl, priveleven en sieradenlijn met een 3D-vagina, jawel.

PLUS
Dat bloedmooie giechelige bloemenmeisje uit Montreal is in een half jaar non-stop spelen uitgegroeid tot volleerd reefteef. Onhandige jeugdigheid, giechelen en haar elfjesvoorkomen waren het handelsmerk van haar stuwende elektronica. Sinds de release van haar 4AD-release Visions is Claire Boucher, in een paar maanden tijd, verworden tot een volksmenner die precies weet wat haar muziek zo goed maakt. Het ingetogen gefriemel zet ze vanavond aan de kant en in de snikhete en stampvolle bovenzaal gaat ze los met diepe subs en de meest dansvloerfähige tracks. Boucher zweept op, springt, kirt en lacht. Genesis en Oblivion zijn zonder enige airplay zowaar anthems geworden voor de jeugdige Tumblrkids. Grimes gebruikt ze effectief als slot van de set en remixt zichzelf op uiterst knappe wijze.

MIN
Boucher heeft besloten dat de subtiliteit en gekte van de drie soloplaten voor andere momenten is. De lompe dancebeats krijgen de overhand, overigens erg knap ingebed en goed gebracht. Logisch gezien het tijdstip en het feit dat het publiek niet per se op haar naam af komt, maar het doet geen recht aan al haar facetten. Het gevoel doemt op dat de volgende plaat richting de imploderende overdaad van Crystal Castles anno nu gaat. Jammer dat ze niet gewoon stopt na Genesis en Oblivion. Grimes gaat af en hoort dat ze nog wat tijd over heeft. De toegift is een wat fletse en inwisselbare K-pop’achtige improvisatie.

CONCLUSIE
Knap hoor, op papier is Grimes misschien wel dé act van de avond en dat terwijl haar muziek totaal radio-onvriendelijk is. Terwijl menigeen met de handen in de haren zoekt naar die volgende gitaarhype, vangt Grimes vanavond in haar eentje alle lof en gage. Slim dat ze in deze kleine pijpenla wilde spelen, want iedereen die zich gepropt zag in deze zweterige mensenplak zal dit niet snel vergeten.

CIJFER:
8-


Lees hier het interview wat 3voor12 eerder had met Grimes.