Natuurlijk heeft Fresku wel degelijk een imago. En ook hij vergroot het maar al te graag uit. Hij is de eerlijke huilebalk met overgewicht en zelfspot. Een eenvoudige jongen die weliswaar een groot hart heeft, maar er niet altijd raad mee weet. Hij is geestig maar balanceert ook op de rand van de depressie. Zo depressief dat hij zich op zeker moment verlaagt tot een greep in de spaarpot van zijn dochter. 'Haat-mezelf-emo-rap', noemt hij het zelf. Ook op dit tweede album is hij soms open op het gênante af. Bijvoorbeeld in een ironieloze ode aan zijn tweejarige dochter Alisha, uitgespreid over twee tracks. En in het felle, bittere Liefdesliedje, waarin hij verhaalt over de breuk met de moeder van die dochter. Of Blind, waarin hij de naïviteit omschrijft die zijn voormalig manager in staat stelde er met zijn geld vandoor te gaan. Zonder enige vorm van zelfcensuur.

Toch is Maskerade geen ondraaglijke huilplaat geworden. De open zenuwen ontroeren juist meer doordat ze gecounterd worden met humor. Zo laat Fresku zich in Bijna Daar geweldig uitkafferen door Ali B. Sitcom - misschien wel de beste track van de plaat - komen de salvo's van de lachband aan als rotte eieren en tomaten. Direct na de brief aan zijn dochter treffen we een zielige Fresku in zijn onderbroek op de bank, als cabaretier Theo Maassen op de deur komt kloppen om de troon van Eindhoven op te eisen. "Het enige goede uit Amsterdam is de trein naar Eindhoven, het enige goede uit Eindhoven is Theo Maassen. Ja, optiefen, flikker maar op naar Helmond, Veldhoven, Maaskantje, maakt me geen fuck uit, maar niet HIER!"

Deze kleine knipoog naar de Brabantcultus van New Kids vormt de inleiding tot wat de hit van de plaat moet worden: Hedde Druksop. Waarom zou deze track niet het pad van Waar Is Kraan? kunnen volgen en een echte hit kunnen worden? Ach, hooguit door het gemak waarmee Fresku van Hollywood-kraker War Horse bij onsmakelijke porno belandt. "Een fokking paardenfilm! Dus ik ging naar mijn grot, begon hem zwaar te chillen. Rukken op dubieuze films over anuslikken. Nikker, wat weet je nou van anuslikken, niks! Zware niggers met paardenpikken die anus likken. Pak de babyolie." De eenvoudige wobbel in de beat moet aanslaan, dat kan niet anders. De zelfhaat is zo mistroostig grappig dat Eminem in zijn beste dagen er een mietje bij lijkt.

Er zijn meer van die aanstekelijke tracks: Lintworm aan het begin bijvoorbeeld. En de geestige Faberyayo/Sef parodie Op De Hoogte, waarin beatmaker Teemong ook vocaal een hoofdrol pakt. "Kanker bazen, coke in mijn neus en drank op tafel. Dag en nacht party, lange dagen, biseksuele blanke dames. In de Jimmy Woo, waar ik lekker elitair mijn dingen doe, lekke rondhuppelen in mijn skinny broek." Een dis kun je het niet noemen, wel een steek onder water naar de 'het-leven-is-altijd-feestje-mentaliteit' van hip Amsterdam. Fresku zet er de geur van zweet, pis en kots tegenover.

Zowel in de beats als in Fresku's flow zit enorm veel variatie, van minimalistisch en depressief naar fel en opzwepend. Maskerade is een slimme rapplaat, waarin je ook na vijf of tien luisterbeurten nog nieuwe laagjes, verhaaltjes en knipoogjes herkent. Fresku, de tragische clown van de Nederlandse hiphop, de antiheld met een buikje onder zijn Superman-pakje. Zijn debuut bood een fris nieuw geluid, met Maskerade heeft hij dat geperfectioneerd tot een instant klassieker.

Maskerade van Fresku verschijnt op TopNotch/Universal.