De verwachtingen voor deze derde zijn hoog, zeker na het succes van Seadrift Soundmachine (2010). Die tweede cd en de daaropvolgende twee clubtours, waar hij zich met een ijzersterke achtkoppige band presenteert, zorgen voor een redelijke doorbraak. Op debuutalbum Blaudzun presenteerde Sigmond zich al als een singer-songwriter met een voorliefde voor stemmige folky songs. Op Seadrift Soundmachine ging het tempo omhoog en waren de arrangementen grootser met ruimte voor uitgebreide orkestratie. Met prachtnummers als Sunshine Parade en Jezebelle, druipend van de pathos, etaleert hij zijn kunnen. Dat belooft dus wat voor de opvolger, maar in de nieuwe single Elephants herkennen we nog niet direct een tweede Sunshine Parade.

Maar zoals de vorige plaat en Blaudzun live langzaam maar zeker onderhuids kropen, zo is Heavy Flowers ook gebaat bij meerdere draaibeurten. Dan ontdek je, naast het eerder losgelaten openingsnummer Flame On My Head, meer donkermelancholisch meeslepende klasse songs. Zoals het zeer orkestrale titelnummer Heavy Flowers (met banjo en optimale dynamiek) en zo blijkt Le Chant des Cigales een bijzondere opmaat naar het van ingetogen naar grootse proporties aanzwellende We Both Know. En het voor zijn doen bijna frivool zwierige Who Took The Wheel, rekenen we met die jankende lapsteel en die break op 2/3 ook tot de prijsnummers. En danslustigen moeten zeker Sunday Punch eens proberen.

Te stellen dat Sigmond een snik in zijn stem heeft, zou een aardig understatement zijn. De vaak wat klaaglijke, prettig overslaande vocalen van de Utrechter zijn doortrokken van een intense smart, drukken een voornaam gevoel van verlies, misère en droevenis uit. Dat wordt versterkt door de instrumentkeuze: banjo, trekzak, ukelele, viool en de lapsteel van broer Jakob benadrukken een rootsy, gedragen authenticiteit. De op dit album nog sterkere nadruk op orkestratie en de soms ronduit pathetische uithalen van Sigmond geven zijn muziek een bijna sacraal karakter. Die nieuwe Blaudzun wil je dan ook niet in een betonnen nieuwbouwzaal horen, maar tot je nemen in een passend (voormalig) geloofshuis als het Beauforthuis in Austerlitz.

Heavy Flowers is niet die sobere en klassieke singer-songwriter themaplaat over het einde der tijden geworden, die Sigmond voor ogen had. En die er naar eigen zeggen niet uit kwam, omdat de live-adrenaline "ongemerkt de composities in stroomt". Heavy Flowers is wel een gevarieerde plaat met meer uitschieters dan Seadrift Soundmachine, en met een consistenter niveau. Voerde zijn vorige clubtours Blaudzun nog langs (deels uitverkochte) zalen ter grootte van Tivoli de Helling, nu start hij in een al tijden uitverkochte Tivoli Oudegracht. Die stap staat model voor de groei die de melancholische songwriter met deze plaat maakt en die tevens een groter publieksbereik zou moeten betekenen.

Het album Heavy Flowers van Blaudzun is genomineerd voor de 3voor12award. De prijs voor het beste Nederlandse album van het afgelopen jaar. Heavy Flowers is tijdelijk weer te beluisteren op de speciale 3voor12award Luisterpaal. De uitreiking is op 20 september in TrouwAmsterdam.