2012

#LGW12: Wat haalt Utrecht in huis tijdens Le Guess Who? (2)
“Dit festival heeft een vette line-up, niet zo commercieel”
1 december 2012

Wat halen Utrechtse hosts dit weekend in huis als ze hun matrasje beschikbaar stellen aan een couchsurfer van over de grens? 3voor12/Utrecht laat enkele couchsurfers verantwoording afleggen. Maar couchsurfen blijkt een breed begrip te zijn.
#LGW12: Het beestachtige mysterie van Deerhoof
Amerikaanse stoommachine blijft nog net in de buurt van de rails
1 december 2012

Na Mono op donderdag zien we een dag later weer een Japanner diepe indruk maken in Tivoli Oudegracht. Ditmaal is het zangeres/bassiste Satomi Matsuzaki van het bont uitgedoste én musicerende Deerhoof. De Japanse is vermoedelijk één van de kleinste muzikanten van deze festivaldag, maar ze heeft een grote impact en rol in de verder grotendeels onnavolgbare band uit San Francisco.
#Song12 Song Stories: Michael Kiwanuka - Home Again
Genomineerde artiesten over hun Song van het Jaar
1 december 2012

De dagen worden korter en de bladeren zijn bijna volledig van de bomen, dus breekt traditiegetrouw de lijstjestijd weer aan. Al zesentwintig jaar stellen de lezers en luisteraars van de VPRO aan het einde van het jaar een lijst samen met de honderd beste liedjes van het jaar: de Song van het Jaar. 3voor12 spreekt in aanloop naar de bekendmaking met verschillende artiesten over het verhaal achter hun genomineerde nummer onder de titel Song Stories.
#LGW12: Lower Dens heeft weinig woorden nodig
Band rond Jana Hunter klinkt groots, spannend en loepzuiver
1 december 2012

Het is niet de eerste keer dat Lower Dens in Nederland te zien is - ze speelden zelfs al eens op Le Guess Who - maar wel de eerste keer dat de groep zoveel indruk weet te maken. Nog steeds verkiest de band uit Baltimore haar eigen geluid boven een goede podiumuitstraling, maar weet in de Ekko te overtuigen.
#LGW12: Night Beds slecht voorbereid op Europees avontuur
Uitgeklede band weet niet te imponeren
1 december 2012

Met debuutalbum Country Sleep op komst (5 februari) reist Winston Yellen, het brein achter folkgroep Night Beds, voor het eerst naar Europa. De jongeman uit Nashville heeft alleen drummer meegenomen en gokt er daarmee dus op dat zijn liedjes in uitgeklede vorm ook overeind blijven in een matig gevulde Ekko.
Beste concerten van 2012 #31: Fink
Stijlvol, warmbloedig, maar zeker niet zonder spanning
1 december 2012

2012 loopt ten einde. Van 1 tot 31 december telt 3voor12 af naar het beste concert dat dit jaar door onze camera's vastgelegd is. Te beginnen bij Fink, de eeuwige underdog, maar geliefd bij zijn fans. Ze weten wat ze aan de zachtaardige Brit hebben. Zijn muziek is als een slow motion vallend wijnglas, merkte collega Erik Zwennes op tijdens Motel Mozaique. Stijlvol, warmbloedig, maar zeker niet zonder spanning. Fink opent het bal!
#LGW12: Fuck Buttons beroert zelfs de meest intieme plekjes
Zwemmen in een zee van laagfrequente trillingen
1 december 2012

Gisteren stond een duo dat voortdurend door buzz omgeven is in Tivoli Oudegracht: Fuck Buttons, bestaande uit de Britten Andrew Hung and Benjamin John Power. Het tweemanschap zit nog altijd in de opwaartse spiraal van de thermiek die hun tweede album Tarot Sports veroorzaakte. Die opwaartse spiraal is ondanks de break die de band afgelopen jaar nam om ruimte te geven aan Blanck Mass, het soloproject van Hung. Ter illustratie: de bezwerende single ‘Surf Solar’ en het anthemische ‘Olympians’ waren beide te horen tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Londen deze zomer.
#LGW12: The Soft Moon op het netvlies gebrand
Kille industrial wave in de Helling
1 december 2012

Waar Suuns nog bijna helemaal in het donker speelde, zet The Soft Moon even later een keiharde aanval in op je oogballen. Het begint nog subtiel, met felle witte lampen van achteren, en dan komt de aanval vanuit de lucht: een stevige batterij stroboscopen flitst voortdurend. Een agressieve strategie, maar het lijkt kalmerend te werken op de mensen op de eerste rij, die zachtjes met hun hoofd bewegen en hun ogen half sluiten.
#LGW12: Suuns is het paradepaardje van Le Guess Who?
Canadezen imponeren met funkloze sensualiteit
1 december 2012

Samengepakt als sardientjes in een tinnen doosje: het is vol bij Suuns. Kan niemand meer bij. De organisatie waarschuwde al vooral op tijd te komen voor deze Canadezen, die vorig jaar nog in de grote Tivoli stonden. Gek is dat, Le Guess Who? moet zo'n beetje het enige festival zijn waar een terugkeer in een kleinere zaal niet als degradatie voelt, vermoedelijk omdat die grote zaal voor zo'n beetje iedere act boven zijn stand is.
#Song12 Song Stories: Of Monsters and Men - Little Talks
Genomineerde artiesten over hun Song van het Jaar
1 december 2012

De dagen worden korter en de bladeren zijn bijna volledig van de bomen, dus breekt traditiegetrouw de lijstjestijd weer aan. Al zesentwintig jaar stellen de lezers en luisteraars van de VPRO aan het einde van het jaar een lijst samen met de honderd beste liedjes van het jaar: de Song van het Jaar. 3voor12 spreekt in aanloop naar de bekendmaking met verschillende artiesten over het verhaal achter hun genomineerde nummer onder de titel Song Stories.
#LGW12: Sinkane is de missing link tussen Brooklyn en Afrika
Maar hij haalt er nog niet alles uit wat erin zit
1 december 2012

Anders dan de meeste blanke kunstacademiejongens uit Brooklyn komt Ahmed Gallab echt uit Afrika. De laatste jaren lieten heel wat toonaangevende indiebands - van Vampire Weekend tot Yeasayer - zich inspireren door zijn continent. Gallab, een uitstekende muzikant die bij meerdere van die acts aansluiting vond, richt zijn blik precies de andere richting op.
#LGW12: Matthew Dear is gefocust en precies
Producer als vis in het water tussen de bands
1 december 2012

Witte rozen. Symbool van onschuld, puurheid en eenvoud. Matthew Dear heeft er zijn hele podium mee getooid. Al zijn bandleden zijn keurig in pak, al heeft zijn drummer het jasje opzij gelegd. Het zij hem vergeven. Het zijn echte rozen, bewijzen de bloemblaadjes die loslaten als hij een bosje oppakt. En dat terwijl zijn muziek geen van die drie elementen heeft. Klasse en stijl, dat deelt de Amerikaan met de rozen op zijn synthesizer.
#LGW12: Zoeken en maar moeilijk vinden met The Pyramids
Aaibare veteranenband maakt abstracte free jazz met een hart
1 december 2012

Nick Drake, Big Star; tientallen jaren na dato alsnog wereldwijde erkenning ontvangen voor je werk kan de beste overkomen. Hoewel wellicht minder groots en meeslepend, gebeurde het ook Idris Ackamoor en zijn in 1977 opgedoekte band The Pyramids. Tussen de oprichting in 1972 en 1977 nam The Pyramids drie platen op. De band liet Afrikaanse ritmes en percussietechnieken en futuristische jazz samensmelten in een voorloper van wat later wereldmuziek is gaan heten. In 2007 kwam The Pyramids weer bijeen in vrijwel de oorspronkelijke bezetting om een zegetocht te maken langs podia over de gehele wereld. Reden? “We were way ahead of our time, so we decided to let time catch up.”
#LGW12: Clinic komt te laat
Stuwende post-punk met optimale, distorted baslijnen
1 december 2012

We staan al zeker een kwartier te wachten als een kwartet achter mondkapjes en medische kledij schuilgaande kerels opkomt en aan een veelzijdige, stuwende en bij vlagen lastige post-punkset begint. Clinic is de naam en laat het maar aan de band uit Liverpool over om Tivoli te ontleden.
#LGW12: Ultraísta doopt ijskoude nacht in de discodip
Optreden van Afro-disco-trio vormt een leuk audiovisueel plaatje
30 november 2012

“We came here in the dark and, we’re going to leave in the dark”. Het lijkt Ultraísta, de band die zich enthousiast uitlaat over Utrecht omdat zij de stad op Wikipedia hadden opgezocht, niet te deren. De nacht is het speelterrein voor hun licht futuristische disco en in plaats van dat er een dansvloer met lichtgevende vlakken op de grond ligt, worden deze kleuren veelvuldig geprojecteerd op het doek achter ze.
#LGW12: De stille climaxen van Do Make Say Think
Een groots geluid, gedreven door kleine instrumenten
30 november 2012

Op donderdag 29 november vindt er een ware post-rock avond plaats in Tivoli Oudegracht, het is aan de Canadese band Do Make Say Think om deze te openen. Een avond als deze vormt een mooie etalage voor de bands om te laten zien op welke vlakken zij zich onderscheiden van de rest. En zo wordt het publiek bij Do Make Say Think getrakteerd op slepende en evoluerende landschappen van nummers; een spel tussen melodie, variërende muzikaliteit en insluipende emoties. Met een grote rol voor de trompet en saxofoon.
3voor12 draait (week 48): Jacco Gardner, Captain Murphy, Le Guess Who?
3voor12 Album van de Week is: Vanderbuyst - The Flying Dutchmen
30 november 2012

Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3voor12 welke drie cd's, tracks, mp3's of concerten de meeste indruk maakten, en om deze toe te lichten. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook een toplijstje uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers en harde schijven van 3voor12.
#LGW12: Le Mini Who? maakt zich op voor grootste editie ooit
Voorstraatbuurt en Nederlandse indiescene slaan handen voor derde keer ineen
30 november 2012

Alsof de ongeveer honderd acts die optreden op Le Guess Who? nog niet voldoende zijn om de eeuwige honger naar bijzondere popmuziek te stillen, is Le Mini Who? dit jaar in omvang verdubbeld. Op zaterdag 1 december 2012 zullen tussen twaalf uur 's middags en zes uur 's avonds maar liefst 25 Nederlandse artiesten gratis toegankelijke optredens verzorgen in een keur aan locaties aan en rond de Voorstraat. Op plekken die muziek ademen als The Village Coffee & Music en Plato, maar ook in het minder voor de hand liggende Mary K Hotel en kledingwinkel KLIJS & BOON.
#LGW12: Dirty Three speelt post-rock ’n roll als een bezetene
Nihilistische moppen tappen, grondrollen en balkonklauteren met Warren Ellis
30 november 2012

Wat moet de familie van Warren Ellis trots zijn geweest toen hij aangaf dat hij op een klassiek en majestueus instrument als de viool wilde leren spelen. Tientallen jaren later staat hij op het podium in ditzelfde instrument te spugen en te schelden en smijt hij deze door de zaal. Nog nooit heeft post-rock zo rock ’n roll en nihilistisch geklonken als tijdens een optreden van Dirty Three. “This song is for finding a pit. And you climb into it and stay there for fifteen years. And you realise it was the best place you’ve ever been.”
#LGW12: Het monolithische Mono
Japanse post-rockband is de meester van de emotie
30 november 2012

Terwijl het podium wordt opgebouwd kan de toeschouwer alvast verkneukelend staren naar de grote gong die achter de drummer wordt klaargezet. De eigenzinnigheid van dit Japanse collectief wordt zo al uitgediept voordat er nog maar één noot gespeeld is. Zie ook het kleine vrouwtje dat de bas hanteert, wat toch een dragende kracht is achter een zware muziekvorm als post-rock. Een uur later, zodra de laatste noot gespeeld is, is uiteindelijk toch weer duidelijk dat deze Japanners de samurais van de post-rock zijn, juist door hun eigen kijk op deze stijl en de emoties die hierbinnen te vinden zijn.