“Het exacte tegenovergestelde van The XX.” Zo omschreef journalist Paul Morley van The Guardian nog geen jaar geleden de muziek van de Engelse band Wild Beasts. Hij had gelijk: zo onderkoeld en uitgekleed als The XX, zo meeslepend en weelderig klinkt Two Dancers, het tweede album van de band uit Leeds. Wonderlijk genoeg klinkt de eerste single van opvolger Smother – Albatross – juist als… inderdaad: The XX. In drie albums tijd heeft de band een boeiende ontwikkeling doorgemaakt, van jeugdige branie naar poëtische volwassenheid. “Eigenlijk heeft Albatross nog het meest gelaagde arrangement van alle liedjes op het album”, zegt Hayden Thorpe. “Elke laag is dubbel opgenomen. We kregen het maar niet voor elkaar de magie van de eerste demo te reproduceren. Het liedje heeft als het ware een masker op gekregen.”
Wild Beasts: “We willen een open zenuw raken”
Engelse band ontwikkelt van jeugdige branie tot romantisch volwassen
In drie albums ontwikkelde Wild Beasts zich van jong en weelderig tot romantisch volwassen. Nu zijn ze terug met een ambitieus, maar niet perfectionistisch album. "Perfectie is onmogelijk, het is een facade. Het is als een gephotoshopt gezicht: alles klopt precies, maar het karakter ontbreekt. In het opnameproces hebben we meer dan ooit foutjes geaccepteerd. Ze zijn soms zelf leidend geweest in het creatieve proces.”