Vier jaar terug was The View heet, NME hyped hot zelfs. De Schotse jochies scoorden van Eurosonic tot Lowlands en zijn nu terug om London Calling te plezieren. En London Calling is daar meer dan klaar voor, zoveel is duidelijk.

GEZIEN:
The View, 20 mei 2011, London Calling, Paradiso Amsterdam, Grote Zaal

MUZIEK:
Schotse indierock, gejaagd, catchy en best rock 'n roll opgediend.

PLUS:
Welbeschouwd is het niet zoveel anders, beter of slimmer dan vier jaar terug, maar The View is wel uitbundig én goed in wat ze wil doen. Daar doet een portie Amsterdams bier niks aan af. De branie zit er nog in, het spelplezier ook, evenals het gevoel voor catchy rocksongs. Alleen hebben de heren wel die vier jaren ervaring op zak en dat hoor je. Inkakken is geen optie, dan gooien ze er weer een knaller in als Sunday of het heerlijk nonchalant gezongen Same Jeans.

MIN:
Waarom frontman Kyle Falconer zo'n verwijfde spijkerbroek aantrekt is volstrekt onduidelijk, maar het schijnt dus serieus dezelfde jeans te zijn als in 2007. Het is goed dat Kyle een best potje kan zingen, want pratend verstaan we er geen drol van.

CONCLUSIE:
Dit had London Calling nodig, en naast het publiek het festival eigenlijk ook wel. Want laten we eerlijk zijn; zo plezierig was het vanavond allemaal niet. Die portie onvervalste lol, dat gejaagde rocken met die hoge herkenbaarheidsfactor en brede glimlach op je kop, die ontbraken eraan. En dus gaat London Calling los. Niet zo los als de vorige editie met We Are Scientists, maar de Schotten geven een welgemikt startschot voor het crowdsurfing en stagediving seizoen.

CIJFER:
7

Volg London Calling op de speciale festivalsite.