And So I Watch You From Afar (ASIWYFA) is niet alleen op het podium uiterst productief. Na drie EP's en een furieus debuutalbum is de Noord-Ierse postrock en -metalband nu alweer terug met een langspeler. Kwestie van het ijzer smeden dat gloeiend heet is na de daverende liveshows in 2010. Gangs is Album van de Week.

Vaste prik afgelopen festivalseizoen: of je nu op Eurosonic, London  Calling, de-Affaire of Lowlands rondliep, je werd een set lang volledig omvergeblazen door vier opgeschoten pikkies uit Belfast. Onder het treffende motto 'We are the bull, you are the China shop', raasde de band over het podium. Zo ook dit jaar weer op Paaspop. Het bijzondere zit 'm niet in het feit dat het publiek op al die festivals wegliep met ASIWYFA, maar dat ze dat voor elkaar kregen met instrumentale muziek.

Postrock dus, maar wel met elementen van hardcore (de dynamiekwisselingen) en math metal (het hectische gepiel). Volledig instrumentaal was ASIWYFA al niet; live stootten ze al geregeld een oerbrul uit en Gangs begint ook met een opruiende schreeuw. In het vierde nummer schrapen de heren zelfs gezamenlijk de kelen voor iets wat we geen samenzang durven noemen, maar het "papa papa..." koortje werkt toch wel net zo aanstekelijk. Dat nummer, 7 Billion People All Alive At Once, begint met een bedachtzaam postrock intro en slingert je in vijfeneneenhalve minuut heen en weer tussen poppy rock, hardcore en bijna klassieke postrock stukken.

Het meest euforisch werkt de track Gang (Starting Never Stopping) met complex math-achtig riff-werk en breaks. Search:Party:Animal en Think:Breathe:Destroy (de band gaat weer voor de prijs voor meest bizarre titels) kennen opbouwend een vergelijkbaar stramien. Mooiste deel van het album is het tweeluik Homes, waarin ASIWYFA eerst subtiel met fluit en toetsen tussen Caribische steelband en Peruaans blaascombo laveert en dan in het tien minuten durende deel twee tergend langzaam maar zeker totaal los gaat. Een masterclass spanningsopbouw.

Op Gangs trekt ASIWYFA de lijn door van de vorige releases maar ook net wat vernuftiger de registers open. Zeker: het is hard, in your face en freaky, maar ook melodieus, soms dromerig en door die dikke percussie eronder ook extra dansbaar. Het lijkt onwaarschijnlijk dat de Noord-Ieren hier concessies hebben gedaan met het oog op hit- en radiovriendelijkheid, maar vast staat dat de groep door de verbeterde productie en slimmere songstructuren het vizier en daarmee de crossover-potentie verbreedt.

Gangs laat niet de meest ruige of hectische kant van ASIWYFA horen, maar is toch het beste wat de band tot nu toe heeft uitgebracht. Vooral omdat de Belfast four hun intensiteit in een melodieus jasje vatten. Slim, lekker en erg goed bovendien.

Gangs is uitgekomen op Richter Collective/NEWS en tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal.