Een heldenontvangst doet Caleb Followill niet blikken of blozen. Stoïcijns loopt hij met zijn familieleden het Pinkpop-podium op, schiet een plectrum het publiek in en zet 'Four Kicks' in. De Amerikanen lijken routine boven sympathie en passie te verkiezen. Niettemin is het de perfecte aftrap voor een lange Kings Of Leon-set waarin plaats is voor veel ouder werk en het beste voor het laatst bewaard blijft.
CONCERT
Kings Of Leon, Pinkpop Mainstage, zondag 12 juni 2011
MUZIEK
Alternatieve rock met roots, die gaandeweg de garage- en Southern bluesy aanpak verruild heeft voor uiterst stadionfähige pop- en rockmuziek. De drie Followill broers Caleb (leadzang en gitaar), Nathan (drums) en Jared (bas) en hun neef en leadgitarist Matthew hebben zich in twaalf jaar met vijf albums opgewerkt tot heuse wereldsterren, die na afloop van de show ieder in een aparte Mercedes afgevoerd worden.
PLUS
Na drie oudere nummers komt met single 'Radioactive' de eerste nieuwe song voorbij van het vijfde album Come Around Sundown, dat welbeschouwd de lijn van de absolute doorbraak, vierde cd Only By The Night, doortrekt. Ondanks het feit dat de band vooraf aankondigde terug te keren naar de rauwere beginperiode. Ook op die jongste plaat hebben de Kings de smaak voor catchy songs weer te pakken. Live komen liefst zes songs van de laatste cd voorbij, waarvan 'Mary' en 'Pyro' prima mee kunnen. Opvallend is dat net zoveel nummers in de set van 21 afkomstig zijn van derde cd Because Of The Times, die megahits ontbeerde, maar wel 'On Call', het Nirvana/Pixies-achtige 'Charmer' en de heerlijk uitdagende opener 'Knocked Up' opleverde. Songs die tot het beste van de Kings Of Leon behoren. Tel daarbij op dat de composities van de eerste twee, meer bluesy en minder opgepoetste platen vaste prik op de setlijst zijn en het is duidelijk dat de groep zich vijf albums sterk waant en dat terecht uitdraagt. Het kwartet, soms ondersteund door een vijfde man voor extra toetsen en gitaar, speelt een set die aan kwaliteit en dan toch ook aan passie wint en toont zich headlinerwaardig.
MIN
De familie Followill staat er in het eerste half uur vooral bij. Ze spelen strak, maar het is niet alsof ze een rock-'n-roll levenstijl ademen. Ook is het allemaal niet sympathiek. Voldoen de drumstokjes van oudste broer Nathan niet meer? Dan flikker je ze toch van je af, het liefst tegen iemand van de podiumcrew aan. Sowieso, als er wat is met je microfoon, monitor of gitaar; dan gebaar je driftig en dient het nederige voetvolk dat zo rap mogelijk op te lossen, want zo hoort dat bij sterren. Vier Mercedessen, de hele backstage afsluiten, je kauwgom naar het publiek spugen, de gitaarroadies afblaffen; het hoort er allemaal bij. Belangrijker in een muziekrecensie: de groep speelt goed, maar knalt maar niet. Alsof het ze niet zo interesseert, alsof de echte drive ontbreekt. Daarbij helpt het geluid niet mee. Voor een groot deel staan de bas en drums zo hard afgesteld, dat het lijkt alsof we in Kadhafi's hoofdkwartier zitten.
CONCLUSIE
Maar gaandeweg de set beginnen de Followills Pinkpop toch te waarderen. Een openhartig babbeltje over heimwee is de inleiding tot de gevoelige song 'Closer' en vormt het eerste haarscheurtje in de onbewogen houding tot nu toe. En tegen het einde is de liefde wederzijds, zeker in 'Sex On Fire' waarbij tienduizenden bezoekers en masse uit hun dak gaan. Een zeldzaam hoogtepunt in het festival tot nu toe. Jammer dat de Kings die passie en sympathieke kant niet wat eerder lieten zien. De vraag is hoe lang je zulke ego's als de Followills bijeen kan houden. Wellicht dat het binnen de familie wat hartelijker is, maar dat is moeilijk voorstelbaar. Wat dat betreft is het resolute gebaar, waarmee Caleb de leadgitaar-partij in 'Sex On Fire' opeist, misschien wel veelzeggend. Als hij dan gelukzalig het uitzinnige publiek bedankt voor een van de mooiste momenten uit zijn leven, zijn we geneigd hem te geloven. Het is te hopen dat hij meent daarvoor de andere Followills nodig te hebben, want een band die met achttien sterke nummers in de set de twee grootste/bekendste hits nog moet spelen, heeft waarlijk goud in handen.
CIJFER:
7,5
Kings Of Leon smelt gaandeweg voor Pinkpop
Amerikanen spelen behoorlijk goed, maar vlammen amper
Een heldenontvangst doet Caleb Followill niet blikken of blozen. Stoïcijns loopt hij met zijn familieleden het Pinkpop-podium op, schiet een plectrum het publiek in en zet 'Four Kicks' in. De Amerikanen lijken routine boven sympathie en passie te verkiezen. Niettemin is het de perfecte aftrap voor een lange Kings Of Leon-set waarin plaats is voor veel ouder werk en het beste voor het laatst bewaard blijft.