Als een warme golf overspoelt de nieuwe Little Dragon je. Gedrenkt in soulvolle electropop werpen de Zweden je zo die langverwachte zomer in. Het had net zo goed een zomer in de jaren '80 of '90 kunnen zijn, met alle invloeden van Prince-achtige funk en disco tot dancepop en triphop die voorbijkomen. Ritual Union, het derde album van het Scandinavische viertal en het sterkste tot nu toe, is Album van de Week bij 3VOOR12.

Ritual Union mag dan alweer de derde langspeler zijn, voor veel mensen  zal het de eerste kennismaking met Little Dragon zijn. Of ze denken dat, want de kans is groot dat ze het vernuft van de Zweden al eerder aan het werk hoorden. Eerste single Twice (2007) zat in Grey's Anatomy en onder diverse reclames. Ook werkten ze op verzoek van Damon Albarn mee aan twee bewierookte tracks op het Gorillaz album Plastic Beach en stonden met Gorillaz op Glastonbury 2010. David Sitek (TV On The Radio) was zo gecharmeerd van Yukimi Nagano's stem dat hij haar vroeg een nummer voor solo-project Maximum Balloon in te zingen. Little Dragon heeft sowieso over bewonderaars niet te klagen sinds de release van het uitstekende tweede album Machine Dreams (2009). Ook Andre 3000 is fan. Hij tipte Outkast-maatje Big Boi, die voor z'n aanstaande album een song met de band gaat opnemen.

Ritual Union is de perfecte opener van het derde album van Little Dragon. Het titelnummer voert je terug naar de hoogtijdagen van Lamb, Moloko, Portishead en Tricky toen triphop en drum 'n bass nog hip en bij vlagen duister waren. Wat jaren en elektronische ontwikkelingen verder spreken hier we van soulvolle electropop uit Zweden, verdraaid goed geproduceerd en met de stem van de Japanse Yukimi Nagano als meest spannende wapen. Zelfs als de instrumentatie even wat vrijblijvender vormen aanneemt, houdt Nagano je aan de speakers/doppen gekluisterd. Ze klinkt als het onschuldig ogende tienermeisje dat de vleugels van een vogeltje doorknipt, of de goudvis in de magnetron opwarmt. Gewoon, omdat ze zich verveelt.

De plaat kleurt niet direct buiten de lijntjes, maar wel op een breed palet. Groovy en soulvol (Please Turn), optimistische, lichtvoetige indiepop (Little Man), bedachtzaam met inventieve elektronica en R&B zang (Brush The Heat) en in het nonchalant gezongen Shuffle A Dream shufflen we van lichte synthpop naar zware eighties wave (New Order).  Meest geslaagd, naast de album-opener, is Nightlight, met de onheilspellende, gedreven ritmische basis, onderwater-geluiden en schelle vocalen. When I Go Out lijkt weer een nihilistisch ambient experiment met drumcomputer en galmzang.

Machine Dreams was een stuk elektronischer en dansbaarder dan het folky en experimentele debuut uit 2007, dat eigenlijk een bundeling van beschikbare demo's was. Waar de tweede cd al een hele progressie betekende, zet het kwartet uit Göteborg nu met Ritual Union weer een stap. Geen reuzenstap, want afgezien van de productionele plussen is er op het eerste gehoor niet eens zo verdraaid veel veranderd. Prijsnummer Looking Glass had ook zo op Ritual Union gepast. Het grootste verschil is dat Little Dragon wat aaibaarder (minder weird) is en nu zo langzaamaan de bekendheid heeft verworven om deze verzameling van verfijnde electropop te gelde te maken.

Ritual Union is uit op Peacefrog/V2 en tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal. In november komt de band terug naar Nederland voor optredens in Tivoli en Melkweg.