Lola Kite komt naar Noorderslag om te flirten met de programmeurs van de zomerfestivals. Helemaal geen vreemde gedachte: de frisse elektropop zou het waarschijnlijk goed doen op een broeierig warme zomeravond.

GEZIEN:
Lola Kite, Noorderslag, Hooghoudt zaal, 15-01-2011

MUZIEK:
Warme sixties elektropop met veel analoge synths, samples, knipogen naar het verleden en stuwende beats uit een doosje. Debuutalbum Lights liet wel erg lang op zich wachten, maar heeft nu toch via het Excelsior label de weg naar de schappen weten te vinden. Lights was onlangs 3VOOR12 Album van de week.

PLUS:
Het heeft echt wat te lang op zich laten wachten, maar uiteindelijk maakt Lola Kite de hooggespannen verwachtingen dan toch waar. Lights is een frisse plaat geworden die prettig in het gehoor ligt en een paar lekker dansbare tracks heeft. Op die momenten is Lola Kite op zijn best: On Your Side begint als monotoon gezongen marsnummer en wordt stap voor stap opgebouwd met psychedelische gitaarmuren en wisselingen in het ritme, zonder dat het gaat wringen met het steeds terugkerende leitmotiv op de synthesizer. Single Everything’s Better is een radiohitje dat meteen vertrouwd aanvoelt, Rainbow At Night de door een gejaagde beat voortgedreven hardere dansvloervuller. Beide zitten lekker ver achterin de setlist, waardoor de meeste bezoekers met een glimlach op het gezicht de zaal zullen hebben verlaten.

MIN:
Hoe zat het ook alweer? Je begint een set lekker uptempo, doet dan een paar langzamere broeders en knalt er in het slot nog even wat dansbaar en/of hitgevoelig materiaal doorheen. Lola Kite heeft maling aan die ongeschreven regel en begint lekker dwars met de drie langzaamste nummers uit het repertoire. Dat werkt niet en het is eigenlijk een beetje een rare zet voor zo’n ervaren band. Het zaalgeluid is ook allerminst zaligmakend: loeihard en bij vlagen ook gewoon slecht. De dreun van het te los gespannen drumvel op de tom zal aanhangers van de chaostheorie minstens doen vrezen voor een flinke orkaan in Zuid Amerika. De anders juist zo lichtvoetige popliedjes klinken door de dreunende bassen ineens zwaar en log, alsof Lola Kite staat te spelen met de backline van Aux Raus.

CONCLUSIE:
Het zijn misschien de zenuwen, maar Lola Kite kan domweg beter dan wat ze vanavond hebben laten zien. Het was helemaal niet slecht, maar je moest net iets te vaak en net iets te hard je best doen om die frisse liedjes van de plaat terug te herkennen tussen die snoeiharde dreunen. Ondanks de matige uitvoering van vanavond een band om in de gaten te blijven houden.

CIJFER:
6