Are you awake? Lykke Li laat zich na hit I Follow Rivers verleiden tot een van de grootste doodzondes van het podium: ze laat blijken dat het niet loopt. De publieksreactie is inderdaad mat, en zelfs met haar beste liedje Little Bit trekt ze de boel niet echt vlot. Waar is het plezier gebleven?

GEZIEN:
Lykke Li, Motel Mozaique, Grote Zaal Stadsschouwburg, 08 april 2011

MUZIEK:
Drie jaar geleden debuteerde de kleine Zweedse schone met een originele, lichtvoetige plaat. Met gesamplede steeldrums, veel percussie en een schattig accent pakte ze velen in. Het was zo'n plaat die hetzelfde gevoel kan oproepen als de geur van versgebrande koffie op de vroege morgen. Nu is ze terug met Wounded Rhymes, een feller, nadrukkelijk donkerder en helaas ook veel wisselvalliger exercitie.

PLUS:
Het podium ziet er werkelijk oogverblindend uit. Vanuit de coulissen hangen lange zwarte doeken naar beneden, die tot leven gewekt worden met windmachines. De band - met twee drummers - is gekleed in stijlvol zwart, net als Lykke zelf, inclusief zwarte randen om de ogen. Haar nieuwe stijl levert wel degelijk een paar goede songs op, met name single I Follow Rivers en Get Some, waarin Lykke bitter van zich af bijt: "I'm your prostitute, you're gonna get some." Jammer dat die laatste vanavond niet helemaal uit de verf komt, de eerste is het hoogtepunt. Een korte knipoog tegen het einde verraadt wat Lykke Li in gedachten heeft. Een kleine minuut lang speelt haar uitstekende band The Knife's Silent Shout. Dat moet inderdaad de oerplaat zijn: het mysterie, het theater, de duisternis.

MIN:
Maar met dat voorbeeld kan ze zich helaas niet meten, en het grootste probleem is ze zelf. Op haar debuut was ze een charmant zuchtmeisje, nu wil ze een vamp zijn, een diva in een wapperend tenue. Voor die rol is ze toch echt wat te licht. Bijna elk nummer is onzuiver en haar stem mist de diepgang die ze suggereert. Het uur sluit met I Know Places, een ballade die wat wankel overkomt. Witte duif Lykke Li wil dolgraag een zwarte raaf zijn, maar helaas is ze vanavond niet meer dan het onvriendelijke broertje van die statige vogel.

CONCLUSE:
Lykke Li wil haar speelse kant niet meer laten zien, ook niet bij liedjes die daar hun kracht aan ontlenen. Jammer is dat. Het moet serieus, imponerend, theatraal. Maar hoe kun je nu zingen dat je a little bit in love bent met de uitstraling van een rouwende weduwe? Op de vloer beneden blijft het nog opvallend goed gevuld, maar de balkons worden stilaan steeds leger, zeker als Lykke met veel pathos verklaart dat 'sadness' haar 'boyfriend' is. Lykke Li is als het mooiste meisje van de klas dat er jaren later op de reünie het meest ongelukkig aan toe is van iedereen. Laten we hopen dat ze zich over een tijdje weer beter voelt.

CIJFER:
6