Battles is vanavond de grootste band op de bill in Off_Corso, dat dan ook ramvol is. De experimentele Amerikaanse rockband heeft pas net het tweede album uit, maar naar het op kwaliteitslabel Warp verschenen Gloss Drop is lang uitgekeken, evenals naar nieuwe shows. Ook al is Battles met het vertrek van gitarist/toetsenist Braxton gereduceerd tot trio.

GEZIEN:
Battles, Motel Mozaique, Off_Corso, 08 april 2011

MUZIEK:
Zeer experimentele freaky jazz en pompende elektronica, aangedreven door de onstopbare drummer John Stanier.

PLUS:
De drummer is echt fenomenaal, wat een drive en maniakaal ritme legt die John Stanier (ex-Helmet) neer. De man heeft er oprecht veel zin in en toont zichtbaar weerzin tegen stoppen. Ook al is het maar even pauzeren voor de toegift; Stanier is als het teleurgestelde kind dat zijn stokjes moet neerleggen omdat hij aan tafel moet. Op zijn rotsvaste drumbasis draperen Dave Konopka en Ian Williams freaky gitaarwerk en stuwende elektronica. Battles herbergt nog altijd drie uitstekende muzikanten en met Braxton mag dan de spaarzame zang uit de groep verdwenen zijn, de band heeft dat heel goed opvangen met gastvocalisten. Die worden live fraai vertoond op twee schermen, goede vondst!

MIN:
De band heeft een dance-drive die aan drum 'n bass herinnert: je kunt goed dansen op het ritme, maar helemaal leip worden van alle geluidjes en het gefreak daar overheen. Dat het bekken van Stanier zo hoog hangt, heeft dat een positief effect op het geluid of is dat omdat het er erg goed uitziet als hij er met geheven arm op ramt? Niet alles gaat zoals de band wil, vooral gitarist/toetsenist Williams lijkt met zijn gitaar en geluid te worstelen. Er worden bewonderenswaardige prestaties geleverd, maar als geheel is de show van Battles niet geslaagd.

CONCLUSIE:
Er zitten echt razendknappe composities in. Het is moeilijk om die live zo goed en opzwepend te spelen. Maar het wordt zo freaky en gefragmenteerd dat het een erg lange zit/stand wordt en veel publiek eieren voor zijn geld kiest. Die meisjes die net kapot los gingen op Dan Deacon, die staan nu verdwaasd uit te puffen tegen het podium. Met Braxton is ook het betere gitaarwerk en vooral de samenhang verdwenen. De band heeft besloten hem niet te vervangen, maar de leemte is niet gevuld. Sterker: net als op het meer jazzy tweede album lijkt Battles zoekende. Het trio lijkt geregeld het spoor bijster en in gevecht met de nieuwe gedaante. Het is de vraag of die zoektocht naar een coherenter geluid, een nieuw bandlid of toch een split leidt.

CIJFER:
6