'Ho ho', zie je een stel voor de boxen wegduikende mensen denken, 'Into The Great Wide Open was toch dat gemoedelijke familiefestival waarvoor je je oordoppen op het vasteland kon achterlaten?' Daar hebben de vier Sore Losers uit Hasselt dus geen boodschap aan.

CONCERT
The Sore Losers, De Bolder, vrijdag 3 september 2010

MUZIEK
Messcherpe gitaarrock met scheuten blues en country. Geserveerd met gepaste rock 'n roll-attitude en vol bravoure aangevoerd door een jeugdige kruising tussen Mick Jagger en Jack White.

PLUS
Na Triggerfinger is hier weer een rauw ronkende rockmachine uit Vlaanderen. The Sore Losers dus, een kwartet met een flinke dosis lef en een stel puike, pakkende songs op zak. Zanger-gitarist Jan Straetemans schreeuwt fel en kijkt er zo gemeen bij dat je zeker gelooft dat hij een slechte verliezer is. En dan jankt die gitaar van Cedric Maes ook al zo heerlijk gemeen. De vier Belgen hebben helemaal de bijpassende rockshow, je ziet aan alles dat ze willen vlammen en dat doen ze dan ook.

MIN
De samenzang verdient nog wat aandacht, de bassist valt vocaal uit de toon. Origineel is het allemaal niet, verdomd vurig wel. Dit is typisch van die ruwe rockmuziek waarmee je een half uur lang een kroeg platspeelt, een uur in De Bolder lijkt een brug te ver. Komt mooi uit dus dat na veertig minuten het materiaal op is, maar ze stonden wel voor een uur geprogrammeerd.

CONCLUSIE
Gewoon een hele goede jonge rockband, die niet zegevierde in Humo's Rock Rally, maar nog veel te winnen heeft. Op 4 oktober komt de plaat uit bij Excelsior, maar ga ze vooral live zien nu ze nog ruw fonkelen.

CIJFER
7,5