De rossige knuffelbeer van Dox Records werkt in zijn Amsterdamse studio aan de opvolger van zijn laatste album Benny.. At Home uit 2007. Ondertussen is Tim 'Benny Sings' Berkestijn, de producer met zijn gladde en ronde geluid, nog bekender geworden als de man achter de hit albums van Giovanca en Wouter Hamel. Dit jaar zet hij zijn zoektocht naar het perfecte popliedje voort.

Er is deze zomer wel degelijk een nieuw Benny Sings nummer te horen. De track Solonaise van Het Grote Gedoe, de mixtape van Faberyayo, is door hem geproduceerd. “In een dagje hebben we dat nummer gemaakt. De ritmebox van In The Air Tonight van Phil Collins zit er in, en wat gesampelde Lionel Richie akkoorden”, vertelt Van Berkestijn. Solonaise heeft een heel zachtmoedig seventies geluid, zoals we van Benny Sings gewend zijn. Met een beetje goede wil zou je zijn muziek kunnen scharen onder de aan populariteit winnende Yacht-rock stroming, de zorgeloze, warme en een beetje cheesy popmuziek die eind jaren zeventig de radiozenders domineerde. Ook op het nieuwe album zal die koers niet gewijzigd worden. Wel wil Van Berkestijn het nieuwe album wat meer lo-fi aanpakken. "Ik wil het heel erg schetsmatig houden. Het wordt m'n meest gare album."

Champagne People, zijn eerste album uit 2003, is Van Berkestijn's favoriet. "Toen wist ik nog niks en dat klinkt ook een beetje zo. Die twee albums daarna ben ik mezelf aan het leren om producersskills te krijgen.” Bij deze plaat is hij weer terug bij af. “Ik heb nu de kennis, hoef die niet meer per se te gebruiken. Dat doe ik wel als ik anderen moet produceren. En omdat ik m'n geld verdien met mijn andere werk hoef ik als Benny Sings met helemaal niemand meer rekening te houden.” Van Berkestijn verdient zijn brood onder meer het maken van reclamemuziek. "Iedereen doet dat ernaast, maar het zijn wel allemaal topmensen, echte professionals. Je krijgt echt hele mooie filmpjes binnen en daar mag je dan muziek bij maken.” Hij maakte de leaders voor de NCRV en is op het moment ook te horen in een Prodent reclame.

Rond de release van Champagne People dacht Van Berkestijn nog dat hij een popster kon worden. “Daar sloeg ik de plank helemaal mis, dat zit gewoon echt niet in me. Dat moet je ook leren.” Hij kwam tot die conclusie toen hij in contact kwam met mensen als Wouter Hamel. “Wouter is geen Michael Jackson, maar heeft wel stardust. Hij is gewoon teleurgesteld als hij minder dan 5000 albums verkoopt. Wouter is geboren met het idee: ik word een grote. Dat heb ik niet.” Samen met Bart Suer van Dox Records smeedde Berkestijn een jaar of zeven geleden wel een plan voor Nederlands succes van het label. "We wilden dat onze muziek in Life & Cooking kwam, en dat is gelukt. Giovanca is inmiddels twee keer in het programma geweest. Echt een kick.”

Aan het einde van de zomer moet Tim van zichzelf stoppen met schetsen maken voor de plaat. "Het kutte is, ik heb nog geen hit geschreven. Je hoopt stiekem toch dat er een If I Ever Feel Better van Phoenix op staat. Zij koppen het veel harder in, dat level haal ik nooit." Als hij wist hoe je een hit schrijft had hij het al lang gedaan. "Ik zit de hele dag naar alles van Wanna Be Startin' Something tot Sailing van Christopher Cross te luisteren. Dan maak ik precies dezelfde akkoorden, beat en noten qua melodie en dan is het gewoon niks. Je kan je vinger er niet op leggen. En op een ander moment heb je ineens de magie, het is zo onvoorspelbaar. Ik denk dat Phoenix ook niet kan uitleggen hoe ze hun hits maken. Die vier mensen bij elkaar met hun eigen bagage vormt de hitfabriek.”

Het wordt zijn beste album. “Ik ben er nu al helemaal trots op. Terwijl het voor geen meter gaat verkopen natuurlijk.” Toch zou het kunnen dat Benny Sings in de slipstream van Wouter Hamel in Japan gaat doorbreken. "Tja, als ik zo de demo’s luister wordt het geen hit-album. Het is muziek waar je je langzaam aan gaat hechten. Ik laat die demo's horen aan vrienden en zeg er bij dat het m'n beste plaat wordt en dan zie je ze zo een beetje doods naar de muur staren.”