Timber Timbre doet het. In een zweterige schaarsverlichte Bolder valt alles op zijn plaats. Canada doet het weer.

CONCERT
Timber Timbre, Into the Great Wide Open, De Bolder, zaterdag 4 september 2010

MUZIEK
Het Canadese Timber Timbre brak vorig jaar door met het gelijknamige derde album. De liedjes van singer-songwriter Taylor Kirk zijn spannend en authentiek. Zijn stem is dat eveneens. Het doet in eerste instantie denken aan een hillbillygek die Bon Iver nadoet. U get the picture. Live heeft Kirk twee bandleden mee. Een dame speelt viool en samplet haar eigen spel. Een peddlesteel-speler completeert het trio.

PLUS
Na een stemmig instrumentaal intro met krekelgekraak spuit de rook uit twee hoeken. Hier ontstaat een zompig Missouri-moeras in beeld en geluid. De nummers zijn enorm donker, spookachtig, onheilspellend en stroperig. Dit countrytrio is enorm muzikaal. Denk aan The Cramps na een dag werken in een wietplantage; loom en smerig. De band laat geen ruimte voor applaus en klinkt nog beter en dieper dan op plaat. Het vierde nummer 'I Get Low' wordt minutenlang uitgesponnen zonder een druppel aandacht te verliezen. Timber Timbre heeft je bij de ballen en elke stap zou ondraaglijke pijn opleveren. Albumopener 'Demon Host' is ook hier een hoogtepunt. Kirk bespeelt zijn gitaar zo fijngevoelig dat alleen bij absolute stilte wat te horen is. Die stilte wordt de band gegund. De violiste samplet haar viool tot er een complete strijkersectie lijkt te staan. Na 'Until The Night Is Over' komt dan de echte hit van de plaat, het ontroerende en bizarre 'Lay Down in the Tall Grass (with nothing but a rope)' waarin Kirk wordt opgegraven door een mysterieuze dame.

MIN
Het enige dat ontbreekt bij dit adembenemende schouwspel is de adembenemende geur van verbrande tabak. Gelukkig steekt een minder gezaggetrouwe toeschouwer een peuk op.

CONCLUSIE
Dit optreden is beklemmend en hartverscheurend mooi. Zo uitgebalanceerd en puur zul je muziek niet vaak ervaren. Timber Timbre doet het. 

CIJFER:
9-