Het gaat meer dan lekker met Go Back To The Zoo. De rest van het jaar hangt het bordje uitverkocht standaard op de deur van de popzalen waar de vier langs komen. Ondertussen wordt in de Zoodio in Amsterdam Oud-Zuid gesleuteld aan ideetjes voor nieuwe nummers. “Lekker pielen”, vertelt zanger Cas Hieltjes aan de telefoon. Tussen de optredens door wordt voorzichtig een begin gemaakt met die moeilijke tweede plaat. “Ik ben nu met Lars iets met een trompet aan het doen. Maar daar weet de rest van de band nog niks van.”

De kleine zalen van Paard van Troje, Patronaat en Paradiso (de tweede keer al dit jaar) lopen vol, Vera was in een dag uitverkocht, geen misselijk rijtje voor een band waarvan het debuutalbum precies twee maanden geleden verschenen is. En de voorverkoop van de grote versies van die zalen verloopt ook meer dan voorspoedig. Ook in Utrecht gaat het hard. Naast een uitverkochte show in Tivoli De Helling stond voor 10 februari 2011 ook al een show bij de grote broer op de Oudegracht in de planning. Deze week werd bekend dat daar een dag later nog een show bij komt. “Heel stoer. We wilden eerst in Ekko spelen, maar Ekko wilde ons niet hebben. Die hadden er geen vertrouwen in. Toen werd het Tivoli De Helling. Dat was best spannend want daar kunnen 420 man in. Maar het pakt allemaal heel goed uit.”

Het optreden in Merleijn was een  van de meest memorabele van dit jaar voor de van oorsprong Nijmegenaren. “We hebben daar met onze eerdere bands vaak gespeeld. Lang geleden voelt dat al. Ik vond het heel raar dat mensen daar ineens aandachtig naar ons aan het luisteren waren. Vroeger was dat juist andersom. Tussen de nummers door waren ze stil, ze wilden het echt horen als ik iets zei. Moest ik daar ineens enorm over gaan nadenken.”

Echt tijd om naast hun schoenen te gaan lopen is er voorlopig niet. Het bandje is een fulltime baan geworden. “Je denkt de hele tijd dat je doordeweek niet zo veel te doen zou hebben, maar eigenlijk blijven er de hele tijd dingen bij komen. Van telefonische interviews  tot spelen op brugklasfeestjes. Het valt Hieltjes op dat iedereen van acht tot tachtig op de concerten van Go Back To The Zoo afkomt. “Je ziet bij iedere show veel kids van 15, maar ook mensen van 50 jaar of ouder. Ik hoorde gister dat we zelfs een vrouwelijke fan hebben van 85.” Met de groupie love gaat het slecht. “We hebben allemaal vriendinnetjes. Die hadden al vroeg in de gaten hoe populair we zouden worden.” Hieltjes probeert ondanks alle aandacht zoveel mogelijk gewoon te blijven. “Sterker nog: Ik vraag me af of je als je beroemd bent juist ook heel normaal kan worden.”

Go Back To The Zoo is dit seizoen ook de huisband van tv-hit De Wereld Draait Door. “Wat ik cool vind is dat we toffe muziek kunnen spelen op tv, zoals stukjes Mumford & Sons, Chuck Berry en Spencer Davis Group.” De band ziet er iets van een opvoedkundige taak in. “We weten best dat Mumford & Sons hun eigen nummer beter spelen, maar we proberen rock ’n roll een beetje terug te brengen op de buis. En we kunnen de gasten in de uitzending een beetje afzeiken met onze keuzes.”

Alle doelen die de band ooit had zijn al gehaald. “Lowlands en Paradiso zijn natuurlijk dingen die je wilt bereiken als beginnende band.” Volgend jaar Pinkpop? “Dat zou supervet zijn, maar je moet niet te veel op dingen gaan rekenen.” Van cafes naar voorprogramma’s naar headliner in de mooiste popzalen van Nederland. Het gaat wel snel, maar wel stapsgewijs, vindt Hieltjes. “We hebben ook nog wel eens een avond dat het heel kut is. Alleen de laatste tijd iets minder vaak.”