The Tallest Man On Earth: "Zonder fantasie zijn we nergens"

Zanger over verbeelding en zijn werk als leraar op een kleuterschool

Fiona Fortuin ,

Matsson, beter bekend als The Tallest Man On Earth, komt uit Zweden, het land met een rijke traditie in sprookjes. In zijn tienerjaren las hij ze veel, nu giet hij ze zelf in songstructuren. Zijn nieuwe album The Wild Hunt bevat verhalende, fantasierijke nummers. De folkzanger over verbeelding: "Ik werkte als leraar op een kleuterschool, om kinderen in te laten zien dat fantasie niet verkeerd is."

Zanger over verbeelding en zijn werk als leraar op een kleuterschool

Gehaast glipt Kristian Matsson door de menigte op station Amsterdam Centraal, om na zijn laatste, te late, interview in Noord op tijd in Bitterzoet aan te komen voor een optreden later die avond. Op zijn rug zijn gitaar, zijn belangrijkste bagage. Meer heeft hij niet bij zich. In tegenstelling tot wat zijn artiestennaam The Tallest Man On Earth doet vermoeden, is hij klein van stuk en zo makkelijk over het hoofd te zien. Maar zodra de 27-jarige folkzanger op het podium zijn mond opentrekt, vangt hij ieders aandacht. Zijn tengere lichaam bezit een doordringende, rasperige stem. Soms klinkt hij als een huilende wolf in het bos, soms als een leeuw die het koninkrijk van de singer-songwriters beschermt. Hij zoekt oogcontact, kijkt je zolang aan dat het ongemakkelijk wordt, terwijl hij tijdens het gesprek voornamelijk naar de grond of zijn biertje staart. "Normaal zou ik ook niet zolang oogcontact met iemand durven te hebben. Op het podium wel. Daar heb ik mezelf het recht gegeven dat te mogen doen. Misschien wel, omdat ik er alleen sta. Op deze manier probeer ik contact te krijgen met het publiek. Vanuit de spanning die zo ontstaat, speel ik mijn nummers het beste", legt hij uit.

Matsson komt uit Zweden, het land met een rijke traditie in sprookjes en legendes. In zijn tienerjaren las hij ze veel, nu giet hij ze zelf in songstructuren. Zijn nieuwe album The Wild Hunt bevat nog sterker verhalende, fantasierijke nummers dan zijn toch al opvallende debuut Shallow Grave uit 2008. Veel karakters in zijn teksten hebben iets heroïsch en romantisch in zich. Zoals in Burden of Tomorrow, waar de persoon zich aan de manen van een paard vasthoudt 'to fight this stranger that you should fear, so I won't be burden of tomorrow dear'.

Verbeelding vormt een belangrijk onderdeel in het leven van Mattson, niet alleen voor zijn songteksten. Hij schrijft ook korte verhalen en experimenteert graag met eten. "Sterker nog, fantasie is het belangrijkste dat je kunt hebben. Gisteren bedacht ik me nog, verzint iemand wel eens iets op Facebook? De enige berichten die langskomen zijn die over het doen van de afwas, het eerste biertje op vrijdag. Niet dat het dagelijkse leven me zonder fantasie alleen maar verveling brengt. Ik kan genieten van koken en een kruiswoordpuzzel bij het ontbijt. Maar verbeelding opent en verbreedt je wereld wel. Zonder zouden we nergens zijn. Er is nu een blueprint van een stoel, maar iemand heeft het ooit moeten bedenken. Het kan in kleine dingen zitten. Met koken word ik steeds beter in het laten slagen van vreemde combinaties."

Tot aan zijn debuut werkte Matsson als leraar op een kleuterschool. "Kinderen worden nauwelijks meer aangemoedigd hun fantasie te gebruiken, terwijl het belangrijk is dat ze weten dat je laten gaan in je eigen wereld niet verkeerd is. Zelf hield ik niet van school, maar in de kleuterklas heb je nog de kans om het leven en jezelf te onderzoeken en je identiteit vorm te geven. Als leraar hoopte ik daarin iets voor ze te kunnen betekenen. Vooral door fantasie niet af te straffen, zodat ze veel opener en zonder angst te werk durven te gaan. Ik merk bij mezelf dat fantasie ervoor zorgt dat ik minder snel gestresst raak."

De plaats waar Matsson is opgegroeid is een klein dorp met 15.000 inwoners in het gebied Dalarna, in het midden westen van Zweden. "Het is er prachtig, met veel bos, rotsen en rivieren. Alleen is er niet zoveel te doen als in de stad, maar misschien dat dat de fantasie ook wel prikkelt. Als ik in het bos rondloop, vind ik het interessanter om naar boven te kijken, dan recht voor me uit." Die elementen uit de natuur hebben een duidelijke plek in zijn verhalen. In zijn teksten refereert Matsson veel aan dieren als een vorm van escapisme. In I Won't Be Found zingt hij hoe hij zich als een mol diep in de grond verstopt en als een hagedis die het gras inschiet. "Dieren geven me het gevoel van vrijheid, de natuur ook. Ze zijn mijn achterdeuren in het leven, de mogelijkheid om ergens naartoe te rennen. Ik heb gelukkig veel achterdeuren. Heel toevallig sta ik op het punt om een paard te kopen."