Slash is alles wat hij moet zijn

Ex-GNR gitarist speelt Sweet Child 'O Mine in de regen

Tekst Atze de Vrieze, foto's Jelmer de Haas ,

Slash, de voormalige Guns 'N Roses gitarist, is een icoon. Gelukkig ziet hij er tot op de dag van vandaag uit zoals hij eruit moet zien: hoge hoed, leren broek, zonnebril en dat lange krulhaar dat er nooit, nooit, nooit vanaf mag. Maar kon hij ook nog gitaar spelen?

Ex-GNR gitarist speelt Sweet Child 'O Mine in de regen

Slash, voor velen een held, voor nog meer een guilty pleasure. De voormalige Guns 'N Roses gitarist is een icoon. Gelukkig ziet hij er tot op de dag van vandaag uit zoals hij eruit moet zien: hoge hoed, leren broek, zonnebril en dat lange krulhaar dat er nooit, nooit, nooit vanaf mag. En dan die gitaar. Slash is zo'n lead gitarist die gewoon door mag soleren als de zanger allang weer aan het zingen is. Hij houdt zijn gitaar laag, iets naar voren, hij toont hem aan de fotografen als een vers gevangen karper. Als hij soleert gaat hij lager en lager, tot de kast bijna de grond raakt. Door Axl werd hij daar vast scheef om aangekeken, maar vandaag op Pinkpop heeft hij een band bij zich dat nederig in zijn schaduw speelt. Tot en met de frontman, Myles Kennedy, zelf leider van de ellendige maar zeer succesvolle post grunge band Alter Bridge.

CONCERT
Slash, Pinkpop 3FM-stage, zondag 30 mei

MUZIEK
De setlist is een logische optelsom van twintig jaar Slash. Drie nummers van het klassieke eerste GNR-album, kennelijk zijn favoriet. Een handvol Velvet Revolver-nummers, een stuk of wat van het nieuwe solo-album. En vooruit, eentje van Alter Bridge.

PLUS
De wolkbreuk tijdens Sweet Child 'O Mine is een momentje voor in de boeken. Het regent al een tijdje, maar nu word je er ook echt nat van. En als Slash aanzet voor de solo, gaat de schuif daarboven echt helemaal open. Slash is dat gewend. Precies zo lieten de hogere machten zijn haar waaien voor die kerk in de November Rain-video. Het blijft een kolossale song, Sweet Child O' Mine, zo een waaraan alles klopt. Het dubbele intro, de twee mini-solo's en dan de echte en het bruggetje. Where do we go, where do we go now. Myles Kennedy offert zelfs zijn eigen persoonlijkheid op om zo goed mogelijk als Axl te klinken. Dat doet 'ie beter dan Axl het dezer dagen zelf zou doen, al moet je er wel even je ogen voor dichtdoen. Voor single By The Sword zou eigenlijk Wolfmother-frontman Andrew Stockdale aanschuiven, maar die is er helaas niet bij. Het is het enige acceptabele nummer op het nieuwe album. Aan het slot volgen nog Velvet Revolver-hit Slither (een goed nummer als je van oubollige post-grunge houdt) en Paradise City.

MIN
Maar laten we in alle opwinding niet vergeten dat Slash na zijn Guns 'N Roses tijd ook heel wat draken van nummers geschreven heeft. Daar komen er heel wat van langs vanmiddag, vooral in de eerste helft. Ouderwetse, zompige songs die niet vooruit te branden zijn, behalve bij de solo. Slash moet de afgelopen jaren regelmatig met de handen in zijn lange haar gezeten hebben boven het schrijfblok, terwijl zijn karakteristieke peuk korter en korter gloeide. Wat dat betreft heeft hij aan die dude van Alter Bridge een geweldige partner. Het nummer dat ze samen schreven – ballade Starlight – is een misbaksel dat het zelfs op Chinese Democracy niet misstaan had.

CONCLUSIE
Mooie gedachte dat Axl voor elk optreden dat Slash geeft toch nog wat centen vangt, die hij in het grote zwarte gat kan laten verdwijnen dat zijn leven de afgelopen vijftien jaar geworden is. Zijn gitarist is er een stuk beter aan toe, al is het natuurlijk tragisch om te concluderen dat hij nooit meer echt relevant zal zijn. Maar gitaar spelen kan 'ie, en daar kwam iedereen voor.

CIJFER
6,5

Meer Slash op Pinkpop 2010 op http://pinkpop.vpro.nl/event/Slash.html