Een van de meest indrukwekkende verrassingen van het jaar is het Canadese duo Lightning Dust. Met hun tweede album Infinite Light wilden zangeres Amber Webber en multi-instrumentalist Joshua Wells wat lucht en licht brengen in de nochtans donkere en zware muziek van hun moederschip, de psych-rockband Black Mountain. "Voor een Europese tour komen we altijd een aantal dagen naar Amsterdam om te acclimatiseren." Vrijdag speelt Lightning Dust op het Utrechtse festival Le Guess Who?.

"We eten de hele dag kaas en oliebollen die we wegspoelen met sterke koffie. Wat een goede keuken heeft dit land," Amber lacht, totdat haar bandgenoot Joshua wat poedersuiker uit haar haar klopt. Hij vult haar aan: "Dit is een fijne stad om rond te hangen. We logeren bij de geluidtechnicus van Black Mountain; een Nederlander die nu op tour is met The Dodos. Hij heeft ons meerdere keren rondgeleid en we hebben hier nu wat vrienden wonen."

Voor het duo voelt de tweede plaat als de ware introductie aan het publiek. De eerste nummers namen ze op voor enkele vrienden. "We hadden er ongeveer dertig exemplaren van gebrand en dat was het. Eén daarvan ging naar iemand bij ons label Jagjaguar, hij vond dat we het uit moesten brengen. Voor ons was het een afleiding van Black Mountain en een manier om andere muzikale en tekstuele ideeën kwijt te kunnen. We hebben toen alles opnieuw opgenomen, maar er maar twee weken mee getourd," aldus Joshua. 

"In 2007 hebben we op Le Guess Who? de enige Europese show met Lightning Dust gespeeld. Nu merken we dat veel meer mensen onze muziek kennen en de plaat waarderen. Dat is geweldig, maar ik zal er nooit aan wennen," Amber vertelt over een Zuid-Amerikaanse tour met Black Mountain . "Meerdere mannen gingen op hun knieën en zoenden mijn hand om te bedanken voor het optreden. Ik kan al niet tegen normale complimenten, daar stond ik met open mond een beetje sullig te stamelen."

"Als je in een band als Black Mountain zit, die veel van je tijd en energie vraagt, heb je afleiding nodig en een andere plek om je creatief te uiten. Het zet je een beetje op de grond en geeft een ander perspectief op muziek en shows," aldus Amber. "We hoeven met Lightning Dust niet te rocken," verduidelijkt Joshua. "We kunnen meer ruimte en licht toelaten in de nummers. Al zijn we op de tweede plaat, en nu ook live, wel dieper gegaan. Ambers zus speelt bas en we hebben een drummer toegevoegd." Toch blijft de band volgens Joshua een duo. "We houden van die korte lijntjes en manier van samenwerken."

De twee schrijven nooit samen. Pas wanneer ze elk voldoende materiaal hebben leggen ze het op één stapel. Hier worden de beste ideeën uit gepakt die evolueren tot liedjes, melancholische liedjes in de meeste gevallen. Joshua erkent dat hij en Amber melancholisch zijn van aard. "We zijn niet neerslachtig, maar zoeken zeker bepaalde sferen en emoties bij het schrijven van de muziek. Het is geen toeval dat we meestal in de winter opnemen."

'In the morning i could be gone/In the morning you could be gone too/Here is to now.' De openingszin van Waiting On The Sun To Rise komt niet uit de lucht vallen. "Sterfelijkheid is niet iets engs," beweert Amber stellig. "Je kunt morgen dood zijn. Het is een stom cliché, maar ik ben me heel bewust van het feit dat ik straks onder een bus kan lopen. Dat is niet per se iets verschrikkelijks, zorg alleen dat je van elk moment iets moois maakt. Ik wil zoveel mogelijk uit mijn leven halen. Dat heeft niet zozeer met ambities te maken, meer met bewust leven en genieten van de dingen die je doet. Je voetafdruk op deze aarde is minder groot dan je misschien zou willen. Die paar liedjes van mij blijven heus niet overeind deze eeuw. Dan kun je beter zorgen dat de voetafdruk van deze wereld in jou een mooie is." Joshua springt haar bij: "Vind je geluk: eet oliebollen!"

Donderdag 26 november speelt Lightning Dust in Vera. Vrijdag op Le Guess Who? en zaterdag in de Patronaat.