Rotterdam kan weer trots zijn op haar gratis stadsfestival. Niet alleen omdat het terrein er zo goed bij ligt, met vier podia gebroederlijk en overzichtelijk naast elkaar. Ook in het programma is de stad goed vertegenwoordigd dit jaar. Nee, geen goedkope truc om het programma aan te vullen, want ze blijven stuk voor stuk overeind. Elle Bandita's rockhuis van gewapend beton vertoont nog geen greintje rot en had makkelijk ook iets later op het programma gekund. Maar daar stonden de andere rotsvaste huizen van Face Tomorrow en Winne al.

Face Tomorrow bouwt het rustig op en wint de wedstrijd pas in de tweede helft. Zo niet Winne. De al tijden geroemde Rotterdamse hiphopgeneraal eist dit jaar eindelijk met verve zijn troon op voor het thuisfront, dat vanaf de eerste tel salueert. The Madd en Dio leveren uiteindelijk het doorslaggevend bewijsstuk met een misschien wel voor Rotterdam symbolische melting pot. De beetje nerderige en altijd grappige in strakke wollen witte truitjes gestoken beatpoppers gaan ook live perfect samen met die lekkere slicke - Amsterdamse - tienerhiphopheld.

Het is niet alleen Rotterdams wat rockt. Meest volwassen bluesrocker van ons land is misschien wel de jongste god op dit terrein: Dewolff. Op het 3FM Serious Talent Stage bloost frontman Pablo van de Poel nog als de jonge tiener die hij is. Maar alles wat hij wel zelf in de hand heeft, heeft ie ook naar zijn hand gezet. Het levert een eng strakke volwassen festivalset op, compleet met 'van het podium' act in het laatste nummer.

Dat kun je dan weer niet zeggen van Fucked Up. Eigenlijk stond frontman Pink Eyes maar twee nummers op zijn podium. Bij het derde hing hij er boven na een vervaarlijke klim in de coulissen. Daarna lag hij op of onder het publiek en bezocht hij ook nog even het buurpodium waar Golden Silvers zowat klaar zat om te beginnen. Een keiharde en toch uiterst vriendelijke hardcoreshow. Puristen vinden het vast Canadese neppers, maar feit blijft dat Fucked Up zo'n beetje het halve veld aan de cirkelpit én de wall of death krijgt. Wat wil je ook als kolos Pink Eyes zelf meerent en halverwege een iets te klein jochie optilt om hem een halve ronde verder te dragen. Zonder twijfel het meest spraakmakende optreden van deze Metropolis.

Al doet Zwart Licht op datzelfde moment een podium verder niet onder voor de Canadezen. Nog voor Winne hiphopminnend Rotterdam in extase brengt, zorgen de Amsterdammers hier - eerlijk is eerlijk - voor de meest opwindende hiphopact van de dag. Het publiek weet dat ook en geeft Zwart Licht de shine die het verdient. Shine krijgt ook Jiggy Djé op de Serious Talen Stage: van Winne, die nog even inhaakt bij Jiggy na zijn eigen show. Niet dat Jiggy het nodig heeft. Ook hij bewijst dat hij klaar is voor grotere podia.

Tussen alle festivalfähige muziek is er ook genoeg te ontdekken voor de gemiddelde Metropolisbezoeker. The XX doet aan het begin van de dag ondanks een zonnige en volle festivalweide geen enkele concessie en levert statisch haar subtiele en deprimerend mooie indiesongs af. Ook Rolo Tomassi laat veel monden openvallen. Mathcore, maar dan met mooie indie-jongens én meisje. Niemand - ook onze eigen metaltrots Textures niet - schreeuwde vandaag harder dan zangeres Eva Spence.

En wat te denken van Portugal The Man. Gecast uit een vergeelde 70's sexfilm, maar met een ongelofelijk fris en poppy stonergeweld bezorgen ze ook de trippers vandaag een goede dag.

Voor wie het desondanks allemaal nog niet genoeg was, had Metropolis onverwacht nog wat in petto. Onverwacht ook voor de organisatie zelf, want The New Earth Group was niet geboekt, maar kwam wel opdraven. Compleet met eigen podiumbus en stroomaggregaat. "We willen spelen!" riepen ze. Iemand met het juiste pasje om zijn nek zei 'ok!' en twee tellen later ratelde het aggregaat op de plek waar jarenlang een officieel podium stond. Een spontane waardige ode aan 'vroagah'.

Het was illustratief voor deze eenentwintigste Metropolis. Soms zit het mee, soms zit het tegen. En heel soms gaat werkelijk alles goed. Dan durft zelfs die hoosbui die nog geen twee kilometer verderop zorgt voor chaos bij de Van Brienenoordbrug zich niet te vertonen en zwijgt als een van de Metropolis programmeurs na afloop quasi grappig, maar ook een beetje gemeend fluistert: "dit was de beste ooit." Dan kan ook 3VOOR12 niets anders dan zwijgen.

3VOOR12 heeft ook opnames gemaakt, die komen later deze week online.