Die albumtitel iRECORD is niet okay. Punt. Hiermee is direct het enige smetje op dit prachtproduct afgedaan. Nu lof:

Want wat heeft Jelle Paulusma een geslaagd vervolg weten te gegeven aan zijn solodebuut Here We Are. De voormalig voorman van Excelsior veteranen Daryll-Ann komt met elf grootse nummers even herkenbaar als verrassend uit de hoek. Herkenbaar is Paulusma in de schijnbare nonchalance, eenvoud en tijdloosheid van de arrangementen en teksten. Maar iRECORD is ook verrassend warm en licht. Zeker wanneer je de plaat afzet tegen het sombere en meer naar binnen gekeerde solodebuut.

Tijdloos, luchtig en warm: termen die evengoed op een niemendalletje zouden passen. Maar laat duidelijk zijn dat Paulusma alles behalve achtergrondmuziek voor een warenhuis op koopzondag componeert. Dit illustreren nummers halverwege het album nog het best. Zo speelt Ridin’ the True Companion met stemvervorming, zware toetsen en David Lynchiaanse omgekeerde samples. Werkelijk fascinerend hoe tijdens de rustmomenten het wolkendek openbreekt en ook dit nummer zuurstof bevat. Ook Ship of Fools en Stories of Love stoeien nadrukkelijk met dreiging en ontspanning. Jelle Paulusma zegt, tijdens het schrijven en opnemen van de nummers, vele nachten tot zonsopkomst door nachtelijk Amsterdam te hebben gestruind. De link tussen de liedjes en het algemeen aangenomen onheil van de duisternis en de rust van de nacht, is snel gelegd. 

Met welverdiend succes voor Fleet Foxes, Bon Iver, The Dodo’s en oud(ere) gedienden My Morning Jacket, The Raconteurs, Ryan Adams, Cold War Kids en The Hold Steady, lijkt 2008 onder meer het jaar van de baarden en muzikaliteit te worden. Ambachtelijke Amerikaanse tijdloosheid zonder opsmuk en conceptdenken. In dat licht kan iRECORD niet op een beter moment uitkomen. Nu stond Paulusma altijd al bekend om zijn sterke arrangementen en ambachtelijke vakmanschap (en baard). Maar op zijn tweede soloplaat gaat de man in positieve zin compleet los. Altijd in dienst van het liedje, dat staat buiten kijf. Ook op dit vlak drijft het Ship of Fools boven. Een verstopte blazer, percussie, cello, violen, slide-, akoestisch- en elektrische gitaar zijn perfect opgenomen en in balans. Zonder te pleasen en platgetreden gebieden te bewandelen.

And in my darkest hour
Yeah in my deepest high
I stumbled down the staircase
Went out into the night

O you dimmed city breathin’
Buzzin’ till it eats your ears
I watched the sunset purple
I wished it ended here
[Shadow Dancing]

Hier zal het hopelijk niet eindigen voor iRECORD. Dit album verdient het om door velen beluisterd en bewierookt te worden. Zeker ook live. Jelle Paulusma heeft een van de mooiste albums van het jaar gemaakt.

Beluister iRECORD nu op de Luisterpaal.
15 november presenteert Paulusma het tweede album in Wilhelmina Pakhuis te Amsterdam. Vanaf vandaag ligt iRECORD in de winkels. Het wordt uitgebracht door Munich.