Mauro Pawlowski is een man met een filmsterrenlook. Onder zijn zwart golvend haar steken twee priemende ogen, die niet zouden misstaan in een Nespresso-reclame. Om het af te maken draagt hij rond het verschijnen van het vijfde dEUS-album Vantage Point ook nog een bijbelse baard. “Ik verkeer tegenwoordig in de relationele omstandigheden dat dat toegestaan is”, zegt hij. “Sterker nog, het wordt aangemoedigd. The Beatles hadden aan het eind van hun carrière ook zulke baarden, dus er kan weinig mis mee zijn.” Pawlowski is alweer twee albums aan boord van dEUS en dus is hij gepromoveerd tot tweede woordvoerder van de band.  

Toen Pocket Revolution uitkwam zijn jullie in België tot rockgoden uitgeroepen. Hoe heb je dat ervaren?
God ja, gek genoeg best normaal eigenlijk. Mensen kunnen ook zeggen 'Gij meneer, ge zijt een rotslechte muzikant'. Het beïnvloedt de interne keuken niet zo. Je hebt wel de indruk dat het ergens voor dient. Je staat niet voor een lege wei met één karkas van een koe te spelen. 

Wie is de grootste rockgod van België? Is dat Tom Barman, ben jij dat of is het toch Arno?
Dat is Tom, ongetwijfeld. Arno is ook een rockgod. Ik ook wel, maar dan wel een die zich af en toe wat opportunistisch verstopt.

Ben je ijdel genoeg om van zo'n titel te genieten?
Het is het equivalent van een schouderklop. Of ik daar nu van geniet, dat weet ik niet. IJdel, ja, dat geef ik toe.

Daar kun je ook moeilijk omheen. Je wordt graag gezien.
Je staat nu eenmaal in de kijker. Je kunt het niet maken om in uw ondergoed of in strandkledij op een stoel te gaan staan jengelen. Dat is een elementaire beleefdheid ten opzichte van uw publiek. 

In het verleden trok je wel eens een theatrale cape aan.
Ik zou de blik van mijn collega's van dEUS wel eens willen zien als ik met een cape op de soundcheck verschijn. Dat zou een goeie grap zijn.

Is die tijd voorbij?
Nee hoor. Voor hetzelfde geld kom je mij volgend jaar tegen met een mijter en een novelty size zonnebril.

Je neemt op een van de nummers op de nieuwe plaat de microfoon stevig ter hand, The Architect. Daarin zing je onder andere dat de architect egoside pleegt. Oftewel: hij zet zijn ego opzij voor de grotere zaak. Heb jij dat moeten doen om in dEUS te passen?
Ik moet eerder ego enhancement uitvoeren. Het is een idee van Tom, dat ik dat zing. Ik zing liefst zo weinig mogelijk.

Je hebt toch jarenlang in je eigen bands gezongen? Eerst in Evil Superstars, daarna solo?
Dat is echt, zonder komedie, omdat ik niemand geschikt achtte om in mijn groep te zingen. Ik zocht een soort Robert Plant waarlangs ik oeverloos kon soleren, maar die was er gewoon niet.

Tim Vanhamel van Millionaire heeft toch in Evil Superstars gezeten? Bleek zijn talent toen nog niet?
Jawel, er was te veel talent! Ik dacht: dat kun je niet maken, die moet zijn eigen nummer schrijven! En ik wilde iets heel anders gaan doen. Ik dacht: er zal niemand om rouwen als vier vervangers ons komen vertegenwoordigen. Zoals die oude soulbands waarin alleen de tamboerijnspeler origineel lid is.

Heb je jarenlang met jaloezie naar dEUS gekeken, omdat je Tom wel in je band wilde?
Mijn favoriet zou eerder iemand van het vrouwelijk geslacht zijn met een zeer hoge intelligentie, die geniale teksten schrijft. Er is een blonde black metal zangeres in Noorwegen, die vroeger zong bij Thorr’s Hammer. Dat is voor mij de ideale frontpersoon.
 
Gaat het er ooit van komen?
Ik zou haar niet durven aanspreken. En zij is goed bezig hoor.
 
Met je vampierencape zou je je thuis voelen in een black metal band.
Ordo Ad Chao van Mayhem is wel degelijk een van mijn favoriete platen van vorig jaar, maar als Belg ben ik natuurlijk verplicht om muziek te maken die alle kanten uit schiet.  
 
Kun je je voorstellen dat je over twintig jaar nog steeds in dEUS speelt?
Ja, dat kan ik me heel goed voorstellen. Ik begrijp soms niet wat andere artiesten met hun tijd uitvreten. Die nemen dan een plaat op en drie jaar later nog een en dan verschijnen ze afgepeigerd op de tv. Of ze moeten zo intens uit het raam staren dat ze daar volledig uitgeput door raken…
 
Het is toch een intensieve periode, zo'n plaat maken?
Ja, natuurlijk, maar een huismoeder maakt ook intensieve namiddagen mee in druilerig april. Muziek maken is een zeer aangename bezigheid. Al die emoties die het vrij maakt, dat is helemaal niet zo slecht hoor. Maar er zijn mensen die dat allemaal niet aankunnen, die zichzelf allerlei misverstanden aanpraten. Wij hebben het niet moeilijker of gemakkelijker dan een doorsnee burger. Sta eens een uur vroeger op en verzin een liedje. Als je dat elke dag doet, of op zijn minst drie keer per week, dan heb je toch een LP bijeengeschreven?
 
Zijn popmuzikanten huilers?
Ja, en dat vind ik een beetje jammer. Daar distantieer ik me van, van de huilende tak der popmuziek.
 
Men zegt dat jij balans brengt in dEUS. Zie jij dat ook zo?
Dat zou goed kunnen, omdat ik een gematigd persoon ben. Mijn overtuiging is er een van gematigdheid.
 
Dat zou je niet zeggen met je flamboyante uiterlijk.
Ik probeer vaak de nuance op te zoeken. Er is een tijd om naakt met stront ingesmeerd een medaille in ontvangst te nemen en er is een tijd om de boekhouding te doen.
 
Tom wil alles tegelijk?
Nee hoor, ik ben niet de enige. We zitten daar niet als een bende geile hamsters in de studio bijeen hoor. Toch niet altijd!

Vantage Point is verschenen op City Slang/V2.