Ze waren er dan toch echt: Babyshambles. Precies een uur na middernacht beklommen Pete Doherty en zijn begeleiders het podium van Paradiso. Pete wankelde en zag er flink verrot uit. Het geluid in de zaal was ronduit beroerd en bij vlagen verzandde de band -en vooral Pete zelf- in oeverloos muzikaal gedreutel. Evengoed vlogen jonge meiden Pete om de nek: "I really love you. Pete". Na één uur en drie kwartier gebaarde iemand in de coulissen naar de frontman dat het mooi was geweest. Een slap Fuck Forever markeert het einde van een junkenshow Babyshambles: ramptoerisme of toch een legendarische gebeurtenis? Popjournalist Peter Bruyn (GPD) concludeert: Pete Doherty zwalkt 90 minuten maar is 5 minuten fuckin' brill. "Het was niet saai, hij had uitstraling en hij probeerde er iets van te maken. Soms was een solootje even briljant, soms een introotje. Je kunt Doherty vergelijken met New York Doll Johnny Thunders. Thunders kon ook ineens met iets heel moois uit de hoek komen waardoor hij zelf de tranen in zijn ogen had. Gisteren speelde Doherty ook twee ballads waardoor je meteen die meisjes voor het podium begrijpt. Doherty is het type man dat door die meisjes gered wil worden. Natuurlijk verspilt hij zijn talent. Maar talent heeft hij wel degelijk. Anders was er helemaal niets geweest. Shows als deze tonen aan dat de echte rock 'n' roll niet van De Rockacademie komt. Mensen die uit de bocht vliegen kom je te weinig tegen. Of deze avond legendarisch was, moet later blijken. Als hij morgen zou overlijden bijvoorbeeld. Als dat niet gebeurt, had de band muzikaal meer moeten voorstellen." René, van cd-distributeur De Konkurrent, vertelt zijn ervaring over een dagje Babyshambles: "Jammer dat de tweede gitarist Pat er niet was. Als hij geld heeft om dope te kopen, komt hij niet opdagen. Nu hadden ze een gitarist van Finley Quaye. Zijn dure gitaar was op het vliegveld gestolen waardoor hij niet op zijn eigen gitaar kon spelen. Toen is hij maar de roadie gaan uithangen. Af en toe speelde hij gitaar. De band had nog nooit met hem geoefend en er was zelfs geen setlist. Iedereen volgt als Pete begint. Uiteindelijk houd je het gevoel dat het beter had gekund. Evengoed hebben we iets legendarisch gezien, al weet ik niet waarom." Jan Vollaard, popjournalist bij het NRC, noemt de Babyshambles show ook legendarisch. "Legendarisch slecht. En dat had ik niet verwacht", zegt Vollaard. "Het had heel mooi kunnen zijn. Natuurlijk hadden ze de pech dat hun eigen gitarist er niet was maar alles verzandde in een verregaande vorm van amateurisme. Het is goed dat Paradiso toch zo'n show boekt, maar er niet een avond aan vergooit." Vollaard bestempelt de muzikale carrière van Doherty als 'voorbij'. "Door de drugs vergooit hij zijn talent. Maar net zo erg is dat meisjes die op het podium springen er zijn vanwege de Kate Moss-connectie en dat zij ervoor zorgen dat hij weg komt met een slecht optreden. Als dit optreden de eerste confrontatie in Nederland met Pete Doherty was geweest, was het nooit wat met hem geworden." Ook organisator van het optreden Willem Venema betreurt het dat 'veel mensen die hun popmuziekhart in hun reet hebben zitten, kwamen opdraven'. Hij doelt op sensatieprogramma's van RTL en Talpa die zich zonder uitnodiging meldden. "De band kwam gewoon opdraven, hij was niet totaal van de wereld, speelde zelfs een uur en drie kwartier en het was bij vlagen briljant." Toch moet Venema toegeven dat het legendarische van de avond zat in het feit dat de band kwam opdagen. "Maar dit soort concerten moet je gewoon doen. Vroeger deed ik ook Johnny Thunders, Johnny Rotten, Herman Brood en The Gun Club. Je moet ze doen. Het hoort bij de pop. Maar het levert wel een spannende avond op." Die avond kreeg nog een vreemde wending, toen Venema aan het eind van de avond met Doherty zelf -in cash- moest afrekenen: "Zoiets had ik al dertig jaar niet meegemaakt. Het was heel gezellig in hun kleedkamer, maar ze hadden alleen oog voor opnames van hun eigen show. Het geld leek ze niet eens te interesseren en ik moest wachten. Toen ik uiteindelijk Pete het geld gaf, bleek dat hij nog heel goed kon tellen. Dat kon Brood ook altijd." Ron Euser, boeker bij concurrent Mojo, werd niet geraakt door de show van Babyshambles: "Je kijkt naar een beeld dat al in je hoofd zit." Hij staat dan ook niet in de rij om de band voor Lowlands te boeken. "Ik zag ooit ook de show met Shane McGowan (van The Pogues) op Pinkpop. Zoiets is gewoon niet leuk meer. Jij mag het rock 'n' roll noemen, ik noem het gewoon zielig." Ook aanwezig in Paradiso was Joey Ruchtie, programmeur van Rotown: "De eerste vijf minuten van het optreden voelde je de opwinding in de zaal. Ik was euforisch. En ook al was het later muzikaal niet om over naar huis te schrijven, ik hield mijn ogen op hem gericht. Het geeft je wel het gevoel: wij waren erbij. Af en toe had hij zijn moment, maar hij speelde teveel niemendalletjes." Maar over ramptoerisme wil hij het niet hebben. "Daarvoor is Pete Doherty teveel een idool. Ik zou het eerder apies kijken willen noemen. Dat hoort ook bij de rock 'n' roll." De VPRO maakte opnames die binnenkort op 3FM en 3VOOR12 zijn terug te horen.