Noorderslag is voor Nederland de plek om Nederlands aanstormend talent te spotten. Het jaarlijkse muziekcongres/popfestival presenteert elke januari de staalkaart van wat hot is bij ons. Ziedaar, de ambitie van Play, het nieuwe showcase festival dat afgelopen weekend voor het eerst bij onze zuiderburen in Hasselt werd gehouden. De staalkaart, maar dan voor Nederland én België. Naast een honderdtal bands waren er op zaterdag zelfs een aantal workshops. Ambities te over dus. En dat is sympathiek, maar ook tricky. Zeker als je het zeikerige Hollandse publiek ook wilt overtuigen. Dan blijkt ambitie alleen al snel niet genoeg. Wat een beetje regen al niet kan doen. Laten we beginnen met het zoet. Start en finish liggen voor de Play-bezoeker duidelijk in Muziekodroom, de plaatselijke poptempel die haar naam eer aandoet: goed geluid, goede vibe die zich uit in details als de moeders die buiten worstjes barbequeen, reclamevrije onderzetters en deuren die dicht moeten, maar dat nooit zullen zijn. En muziek natuurlijk. Moest Fence het nog voor de steunpilaren doen, bij het ook uit Hasselt afkomstige Mint zijn wel alle vrienden opgetrommeld. Een bij voorbaat gewonnen thuiswedstrijd voor de poprock. Minder netjes, minder populair ook, maar wel veel spannender was The Hickuy Underworld, in de bovenzaal (Club). Motorpsycho, Mogwai, je mag het noemen zonder je te schamen. Iets minder hard, maar even gedreven en met een verdiende smurfensticker voor de drummer, die misschien niet zong, maar het roer wel in handen had en koers zette op totale overdondering. Play had ook haar eigen reunieconcert. Metal Molly, de Belgische kruising tussen Voicst en The Presidents Of the USA is voor de derde keer herrezen uit de as en speelde haar eerste show van The Return Of Metal Molly part III op het Play Festival. Een volle zaal zat er niet meer in voor de band die tien jaar geleden nog een hit had met Orange. Maar de fans waren er. En ze hadden wat om te genieten. Weinig vernieuwend of verrassend, maar nog steeds goed. Dan begint het grote avontuur. Tijd om buiten te spelen. Want Play heeft volgens het programmaboekje meer te bieden dan de twee zalen in Muziekodroom. Zeven podia nog, ergens in de stad. Je moet wel heel graag willen. De regen helpt op deze vrijdagavond niet mee, maar ook zonder de weergoden raak je al snel van de regen in de drup. Geen medewerker - hoe vriendelijk ook - kan je vertellen hoe je de andere locaties kunt bereiken. "Heb je een auto, dan zou ik het daar maar mee proberen." Zo beland je - terwijl de stad ongetwijfeld bruist van de spannende optredens - in een eenrichtingsdoolhof waar geen eind aan komt. En dat is heel jammer. Maar we hebben geluk. Het duurt even, maar de Zoo maakt zoveel herrie dat je hem op het geluid kunt vinden. Ook een beetje of track van de overige stadslocaties, kom je ook hier weer aan op een klein eilandje. In dit geval gevuld met zware metalen. Ons eigen Malkovich speelde hier al vroeg de tegels van het podium. Nu is het tijd voor opnieuw weinig verrassende maar wel degelijke metal van Chimaera. Maar staalkaart van de heetste Nederlandse en Belgische bands... Misschien moesten we die ambitie maar gewoon vergeten en snel terug naar het grote eiland. Want hier, op deze ongetwijfeld mooie muzikale archipelago gaat het licht rond middernacht alweer uit. In Muziekodroom gelukkig nog niet. Alamo Race Track verwelkomt daar de kougekleumde avonturiers met een behoorlijk bezeten show, maar moet het toch afleggen tegen de beenwarmer grooves van Shameboy, die grote zaal mag opwarmen voor Dr. Lektroluv. De in Nederland nog steeds niet op waarde geschatte elektro dj voelt zich hier in Hasselt als dance headliner op zijn gemak en dat is te horen. Regent het buiten? Ach, je moet een Hollander zijn om daar op dit moment over te zeuren. 3VOOR12 nam op haar eigen sessiepodium ook een aantal unieke sessies op die later deze week online zullen komen. 3VOOR12/Limburg deed verslag van vrijdag, zaterdag en zondag en richtte zich vooral op de Nederlandse bands.