Welke combinatie werkt voor Latin Village nou beter dan de enerverende kracht van de gouden zon die haar stralen laat schijnen over een veld vol smakelijke dames en door testosteron verdoofde heren? Gooi er een muzikale topping van uitheemse house van latin beats en exotische salsa overheen en succes gegarandeerd. Dat is alvast een goede ontvangst bij de entree: een grote Surinamer in korte broek smeert zijn gezicht in met kokosolie en kijkt goedkeurend naar ultrakorte rokjes, of liever: wat daar onder schuilt. De toon is gezet aan het begin van de middag op Latin Village 2006. Vanaf het hoofdpodium waaien de klanken van Randy Vicious over het terrein. Groepjes mensen dansen op een nog rustige vlakte. Voordeel van het vooralsnog uitblijven van een massale opkomst is dat je gerust je Bacardi Cola's kan bestellen zonder te wachten. Dat kan alleen bij de Efteling in het naseizoen (niet een rij staan, bedoel ik. Baco's zijn vooralsnog niet in Kaatsheuvel gesignaleerd). Zo is het begin van het festival ook voor een recensent amusanter dan tussen een paar chagrijnige en uitgezakte average white kids kijken naar onbekende indierock op een willekeurig ander popfestival. Zeker als Jeroenski laat horen op het Latinhouse podium zijn M.I.A. platen niet te hebben thuis gelaten en als de zanger van La Caz in de Strictly Salsa tent enkele heupen los krijgt. "Pas maar op, we kunnen heel snel zijn," roept hij en dan gaat het van ole, ole. Maar, kalm aan, moet de echte 'latin driven' liefhebber denken. Eerst nog even de Fernandes uit het vriesvak halen en de kroesharen invetten. En daarna op ons dooie gemak naar Spaarnwoude. Pas tegen vijven heerst er op het veld enige drukte. En dan is het festival goed op gang. Noem het gerust een noviteit. Geen straalbezopen gelkoppen die van de cover van de Nieuwe Revu weggelopen konden zijn, geen lillend spekvet van inheemse snolletjes in bananengele topjes, geen knokpartijen bij frietkot of bierpomp maar wel een ontspannen feeststemming, vind dat maar eens! Hier tref je aan waar bleke stijfkoppen nog wel eens hun angst voor uitspreken. Een cocktail van culturen en exotische stijlen zonder geforceerd over te komen. Of men nu voor de sfeer of de muziek komt, maakt niet uit. Het evenement is alleen al geslaagd in opzet omdat het troebele polderbloed verruild is voor sprankelend mondiaal bloed. Stond Cream in de Latin Eclectic tent nog voor anderhalve bikinidraagster en een bak roti te draaien, als Wix de draaitafel beroert, vormt het condens zich al op het tentdoek van de Latin Eclectic stage. Wix in de mix betekent bijna altijd dat het publiek losgaat, en op Latin Village is het niet anders. Als dan ook nog Mylo's Drop The Pressure langssuist na enkele uitspattingen van baile funk en elektrosalsa kan alleen nog maar de duim omhoog voor Mijnheer Wix. Alleen MC Stretch mag als publieksmenner wegblijven, want door een draadloze micro dom lallen (alleen noemen we het mc-en), is een smet op Wix. Een flinterddun wolkendek drijft over Latin Village. Verkoeling voor de hete hoofden. Tijd voor een gezelschap van gebronsde latino's om een vechtdans met begeleiding van conga te voltrekken in het midden van het terrein. Heb je ooit iemand zien vliegen? Met deze karate-achtige dans zie je ze vliegen. Krijg ik het normaal Spaans, eh, Latin benauwd van dergelijke potsenmakerij, vanwege de behendigheid is toch de moeite om bij stil te staan. Salsa? Ik kan het niet en hoef het niet te kunnen, maar in de salsatent maken Johnny Polanco Y Su Conjunto Amistad definitief gekruid gehakt van alle Hollanders die op donderdagavond een lesje salsa wegtikken. Ja, zit je op zondag bij je schoonouders te verkondigen dat je op salsa-les zit met een paar 'collegaatjes'? Nou daar ga je met je grote mond. Dit is het echte werk. Bijzonder of verrassend zijn de bands en dj's in de strictly salsa tent allerminst, gewoon wat je verwacht bij salsamuziek. Maar de energie en de feeststemming maken een hoop goed. Ach, met salsa is het zoals met bitterballen; thuis ga je ze niet in het frituur gooien, maar op een feestje is het prima. En waarom zou je het festival eigenlijk op muzikaal gebied moeten bekritiseren. Men komt hier niet voor diepe techno, hysterische trance of het checken van een of andere Britse gitaarhype, zoals bij andere festivals. Men komt hier om een plezierige tijd door te maken en de gewrichten te smeren. En voor sommige deejays is dat dan een beetje zuur. De Barrio Del Reggaeton tent blijft een groot deel van de dag leeg, vooral vanwege de temperatuur. Ondanks de vele openingen in de tent zijn de bezoekers bevreesd om de moord te stikken op de klanken van Edwin de Columbia of Tenko. Hmmm. En dat terwijl de Latin Eclectic stage nog net wat heter en donkerder, maar ook drukker is. Zal het te maken hebben met de ligging van de Barrio? Of is de illustere mix van reggaeton en dance hall wat te ongemakkelijk? Want bij de Latinhouse mainstage is Gregory From Paris niet bang om een set neer te zetten die weliswaar vol percussie en koperwerk zit, maar die net zo goed gisteren op Awakenings had langs kunnen komen. Gewoon rechttoe rechtaan met een beat werkt kennelijk nog het beste om een publiek op te zwepen. Alleen zie je hier net wat meer gemixt publiek en dat is het levende bewijs dat Latin Village werkt. Witblond naast kastanjebruin, sproeten naast mokka en Surinaamse bodybuilder naast grijze wereldwinkelmedewerkster in Zuidamerikaanse outfit. Binnenkort staat de audio van enkele podia online bij 3VOOR12