De zin ‘Impeach My Bush’, zoals het laatste album van Peaches heet, kan je op verschillende manieren interpreteren. Kort gezegd: enerzijds kan je het vertalen als het scheren van schaamhaar, anderzijds betekent het president Bush ontzetten uit zijn functie. “En impeach is natuurlijk een leuke verwijzing naar mijn artiestennaam. Ik houd wel van taalvondsten,” vertelt de van oorsprong Canadese Merrill Nisker, zoals Peaches eigenlijk heet. Na The Teaches of Peaches (2000) en Fatherfucker (2003) is er nu dus Impeach My Bush. Om de drie jaar een plaat uitbrengen die niet afwijkt van het concept ‘Vrouwelijke waaghals zet suggestieve teksten op kale beats met rap- en hardrockelementen’ is misschien niet de moeilijkste taak, maar voor Peaches wel een leuke. Haar derde album nam ze op in de heuvels van Hollywood in een riante studio met verwarmd zwembad en eens in de zoveel tijd een barbecuefeestje. Hoe groot kan het contrast zijn. Een paar jaar geleden nam Toto hier nog regelmatig producties op. Met producer Mickey Petralia (Beck, Ladytron) aan haar zijde en een batterij gastmuzikanten (Josh Homme en zijn andere Eagles of Death Metal-vrienden, Joan Jett) die hun riffs bij hebben gedragen klinkt Impeach My Bush nog altijd als een typische Peaches productie. Een paar puntige drumpatterns en een dansbare melodie kunnen nog altijd uit een Roland TB-303 komen, daar heb je eigenlijk geen Toto-studio voor nodig. Peaches woont officieel nog steeds in Berlijn, stad van artistieke vrijheden, een nooit eindigend nachtleven en evenveel concerten en feesten als Rome wegen kent. Een stad die bij Peaches past. Toch zal haar band, met leden van onder andere Mötley Crüe en Hole, oefenen in L.A. “De eerste show met deze band is als openingsact voor Nine Inch Nails en Bauhaus. We gaan samen touren in de VS.” Peaches’ carrière neemt bizarre vormen aan: van knutselen met een drumcomputer tot stadionact met studio in L.A. Joan Jett kwam ook nog langs om haar verjaardag te vieren. Ze speelt gitaar op de song You Love It. "Josh Homme zag ik op mijn barbecueparty. Hij is een rocker, maar hij houdt ook van Björk en mijn muziek, hij luistert niet alleen naar ZZ Top.” Peaches zelf luistert vooral naar hiphop. “Hoewel de hiphoplyrics zijn wat ze zijn, ik houd van hiphop.” Toch vindt Peaches het vreemd dat haar muziek als vuilbekkerij wordt beschouwd (met ook op dit laatste album titels als Fuck Or Kill, Slippery Dick en Tent In Your Pants), en de meeste hiphop gewoon getolereerd wordt. “Ik werd gevraagd om te spelen op een of ander festival. Snoop Dogg zou samen met de Red Hot Chili Peppers spelen en ik met Garbage. Maar de sponsors wilden me niet, ze waren bang voor hun slechte naam. En dat terwijl Snoop Dogg ‘Niggah you gotta control your ho…’ over de muziek van de Peppers heen rapte.” De opwinding en de woede van Peaches is nog altijd niet verdwenen. “Dit is het meeste Peaches zoals ik kan zijn. Je moet jezelf de kans geven om de eerste vijf seconden van deze plaat te luisteren. Of nee, de eerste veertig, dan hoor je in elk geval het eerste nummer Fuck Or Kill helemaal.” Luister naar het hele interview dat Thomas van Aalten had met Peaches.