Het vierde album van Muse, Black Holes and Revelations is zojuist verschenen. Na een draaibeurt is het wel duidelijk; Muse is erin geslaagd hun geluid te verbreden zonder zichzelf te imiteren. Bassist Chris Wolstenholme: "Volgens mij is elk album tot nu toe behoorlijk verschillend. Dat is het doel tenminste. Er is bijna een angst dat we onszelf herhalen." Wannneer Muse de studio bezig is, denken ze er niet latijd aan of dat wat ze doen wel daadwerkelijk uitvoerbaar is op een podium. "Misschien was dat bij het maken van dit album nog wel meer het geval dan bij de voorgaande", aldus Chris. "In het verleden maakte we ons er soms nog zorgen over of dat wat we in de studio deden ook live mogelijk was. Maar deze keer hebben we gewoon gedaan wat het beste was voor het nummer. En als dat betekent vijftig lagen achtergrondzang, dan doen we dat. Nu het album af is, moeten we natuurlijk gaan kijken hoe we het live gaan doen." Muse speelt al een aantal jaren voor volle stadions en festivalvelden, maar dat is vroeger wel anders geweest. Het trio komt uit een klein dorp, Teignmouth, in Engeland en moest in volgepakte kleine auto's de sporadische optredens doen. Dat was eigenlijk ook de tijd dat het bestaan van de band het meeste gevaar liep volgens Wolstenholme. "We wisten niet hoelang we het op die manier vol zouden houden. Het succes was onze redding." Het feit dat Muse uit een dorp komt, draagt bij aan het datgene wat Muse nu juist zo uniek maakt. "Het was soms frustrerend, maar later realiseerden we dat doordat er in ons dorp niet veel gebeurden, we ons ook nergens aan hoefden te conformeren. Er was geen scène of bepaalde stroming. We deden ons eigen ding", want dat is alles wat daar was. En dat is eigenlijk zo gebleven." Luister naar het hele interview met Muse. Ze spelen 20 augustus op Lowlands.