Al één aflevering van 3VOOR12FM vanuit Hilversum achter de kiezen, en met de genomineerden voor de 12 VAN 3VOOR12 out in the open, kom ik eindelijk toe aan het schrijven van het verslag van de laatste Club van het seizoen. Met op het podium Postman, Sneakerfreak en Aux Raus. Postman (Raymond Stotijn a.k.a Anonymus Mis) doet het met een nieuw album en een grotendeels nieuwe band in de Club. Het album heet Green maar de muzikanten die hij bij zich heeft zijn verre van groen. Dat is ook terug te horen als Postman een strakke set neerlegt en duidelijk maakt waarom deze band in de voorhoede op de Nederlandse podia vertoeft. Goeie songs met verve en overtuiging gebracht. Met een speciale vermelding voor de drie backing vocals. Relatief onbekende meiden die een prachtige “vocal-blend” neerleggen en een genot zijn om naar te luisteren. En ja…ook om naar te kijken.Het is tenslotte ook 3VOOR12TV, niewaar? Sneakerfreak. Hun album Go is een verzameling van ingetogen, op het eerste gehoor bijna keurige liedjes. Totdat je de luisterbeurten opvoert omdat je gevoel zegt dat er een tweede laag moet zijn. Die is er dan ook. Sneakerfreak weet je te bekoren met ogenschijnlijk eenvoudige melodieën als voertuig voor een net zo ogenschijnlijk simpele tekst. Maar niets is minder waar. Ieder liedje is de gestripte vorm van zichzelf. Teruggebracht tot de essentie en kern. Zonder teveel poespas lijkt het in eerste instantie allemaal wat droog maar Sneakerfreak heeft een hele mooie plaat afgeleverd. En live kunnen ze dat ook nog een waarmaken ook. Zo bewezen ze in de Club met het eerste nummer als absolute uitschieter. Luister zelf maar. Dan Aux raus. Hierbij geen subtiliteiten meer. Geen melodie maar een explosie van een oerkracht die je niet vermoedt bij de eerste kennismaking met Luuk van den Hurk en Bastiaan Mineur. Maar als de volumeknop openvliegt wordt Desmet overspoeld met een Tsunami van krijsvaste Gabberpunk. Bastiaan spuugt, schreeuwt en tiert alles bij elkaar en test het meubilair van Desmet op een volgend seizoen. Glaswerk sneuvelt…Uitzinnige zaal. Aux Raus is een belevenis op zich. Twee gasten zich zo leeg zien spelen in een paar minuten is een unicum in mijn clubhistorie…Wel blij dat het kontlikken en pijpen dat zo hier en daar op optredens nog wel eens plaatsheeft, deze keer even achterwege bleef, maar om met Bastiaan te spreken: “M’n moeder luistert…Ik zal haar niet zo laten schrikken… Deze keer.” Dit was wat mij betreft eventjes het laatste verslag. Iedere week een stukje over hoe leuk het was om in Hilversum schuiven open en dicht te trekken en knopjes in te drukken lijkt mij wat zinloos en overbodig. Tenzij ik iets moois te melden heb natuurlijk. Wel gewoon luisteren allemaal! Tot 6 september. In Desmet voor de opening van een nieuw seizoen van Da Club met meteen een hoogtepunt: de verkiezing van de winnaar uit de 12 VAN 3VOOR12! Tot die tijd…Hou je goed. Corton