Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd's, tracks , mp3's of concerten de meeste indruk maakten. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers en harde schijven van 3VOOR12. DEZE WEEK: Single van de Week: Cassius - Toop Toop (Virgin/EMI) Disque Pop de la Semaine: Lily Allen - Alright, Still (Regal/EMI) 3FM Megahit: Lily Allen - Smile (Regal/EMI) TOP TIEN: 1. Happy Mondays live op 05 Days Off, Melkweg The Max Dubieus was het op zijn allerminst. (Niels Post) Toen ik nog schrok van het nieuws dat Henny Vrienten wiet rookte, danste ik mijn schoenen stuk op Happy Mondays. (Ron van der Sterren) 2. Jonny Cash - Like The 309 / American V: A Hundred Highways Heerlijk zoals Cash bromt en gromt. Je zou er zowaar vrolijk van worden. (Leonieke Daalder) Valt niets aan toe te voegen. (Niels Post) 3. Gui Boratto live op 05 Days Off, bovenzaal Paradiso, 13-7 De fanboys beneden mogen Richie Hawtin houden. (Job de Wit) 4. Motorhead - Kiss of Death Need we say more? (Jurgen van den Brand) 5. CSS - Off The Hook Doet denken aan tijden zonder enige verplichting (Leonieke Daalder) 6. Infadels loslippig op 05 Days Off, Melkweg kleedkamer, Amsterdam, 12-7 Of: hoe rammelende lippen met grote ogen je onsterfelijk kan maken. (Ron van der Sterren) 7. Booka Shade live op 05 Days Off in de Melkweg (Amsterdam, 12 juli) Heet en zweterig en bomvol in de oude zaal van de Melkweg met een uitstekend geluid, dat zijn uitstekende omstandigheden. (Job de Wit) 8. TV On The Radio - Return To Cookie Mountain (4AD/V2) maakt muziek met hoofdletters en verliest daarbij de toegankelijkheid niet eens uit het oog. (Jurgen van den Brand) 9. Wolfmother - Wolfmother trappen trappen trappen tot het eind van het laatste nummer. Mijn eigen Luistertour. Met finish bergop. (Eric Corton) 10. Architects - Nightmares (cd, In At The Deep End) Technische metal die soortgenoten in het genre schromelijk laat verbleken. Jezus hier kan je je tanden wel eventjes in zetten. (Leen Steen) DE LIJSTJES: Jurgen van den Brand draait: TV On The Radio - Return To Cookie Mountain (cd, 4AD/V2) Na Scott Walker weer een kandidaat voor de jaarlijstjes van 4AD. TV On The Radio maakt muziek met hoofdletters en verliest daarbij de toegankelijkheid niet eens uit het oog. Hulde! Comets On Fire - Avatar (cd, Sub Pop/Konkurrent, release 8 augustus) Niet zo vernietigend als voorganger Blue Cathedral, maar zeker niet minder. De invloed van bandlid Ben Chasney's Six Organs Of Admittance lijkt te zijn toegenomen en dat resulteert in meer melodie maar niet minder impact. Motorhead - Kiss of Death (cd, SPV/Rough Trade, release 28 augustus) Need we say more? Eric Corton draait: Wolfmother - Wolfmother (cd, Island) Gewoon omdat ik het echt niet kan laten...en zij ook niet. Rechtdoor, afzien en trappen trappen trappen tot het eind van het laatste nummer. Mijn eigen Luistertour. Met finish bergop. Muse - Black Holes and Revelations (cd, WEA) Opgezwolle? Opgewolle? DIT is pas opgezwolle ! Groter dan Muse is Muse op deze plaat die doet huiveren voor de volgende..Met als hoogtepunten Starlight en Assasin. Dead Kennedys - Mutiny on the Bay (cd, Decay) Deze miste ik nog op cd...Nu net gekocht en weer kan ik niet anders dan genieten van Jello en zijn vriendjes...Villein, grof, cynisch en altijd recht op z'n kop....en op de mijne. Leonieke Daalder draait: Jonny Cash - Like The 309 (cd; Americana V: A Hundred Highways, Island Def Jam / Universal) Heerlijk zoals Cash bromt en gromt. Je zou er zowaar vrolijk van worden. CSS - Off The Hook (cd; Cansei De Ser Sexy, SubPop) Ik word er prettig melancholiek van: doet denken aan tijden zonder enige verplichting. Vrijdagavond in een busje naar een jongerencentrum ergens in het land om op te treden. Met vrienden op pad, snelweg, muziek, dansen, drank, flirten. Dat gevoel. Lily Allen - Shame For You (cd; Allright Still, Regal//EMI) Het gaat weer eens niet goed in de liefde, maar Lily Alllen weet er een puntgaaf liedje over te maken. Met een melodie waar de Specials trots op zouden zijn geweest. Lily Allen rules! Niels Post draait: Johnny Cash - American V: A Hundred Highways (cd, Island Def Jam / Universal) Valt niets aan toe te voegen. Yeah Yeah Yeahs - Cheated Hearts (videoclip) Ongekend charmant en leuke video van een geweldig nummer. YYYs vroegen fans hun geplaybackte video in te sturen van het nummer. De 4 minuten montage die overblijft is hartverwarmend. Happy Mondays live 05 Days Off, Melkweg, Amsterdam - 12 juli 2006 Dubieus was het op zijn allerminst. Terwijl de verstokte fan het niet meer had van plezier, krabte ik toch even achter mijn oren. Band was goed. Maar die Shaun Ryder. Hij zal altijd al wel een grappenmaker geweest zijn, maar deze ongeinteresseerdheid ging toch wel erg ver. Ondanks dat, toch blij erbij geweest te zijn. Leen Steen draait: Harry Merry - The Shunt (EP, Tocado Records) Harry is niet uit mijn cd speler te branden. Harry is geniaal. Bij elke luisterbeurt hoor je wel weer wat nieuws dat je nog niet eerder opgevallen was. Laag op laag op laag. Popmuziek zoals het ooit bedoeld was is weer terug. Elk nummer heeft al dagenlang in m'n hoofd rondgespookt en dat is zo vreselijk prettig. Wat de azijnzeikers in het Forum ook mogen beweren; Harry rules! Nouvelle Vaque - Bande A Part (cd, Peacefrog) Soms loop ik vreselijk achter want ik denk dat iedereen deze cd wellicht allang in de kast heeft. Ik las over deze cd in de krant en het idee (oude punk/new wave nummers laten coveren door francaises met een bossa nova band erachter) vond ik al zo leuk dat deze cd vantevoren al niet meer stuk kon. En inderdaad; de uitvoeringen van 'too drunk to fuck', 'love will tears us apart' en this is not a lovesong' zijn werkelijk prachtig en zo vreselijk geil dat het eigenlijk verboden zou moeten worden. En het mooiste is dat er inmiddels nog twee in deze serie uitgekomen zijn! Architects - Nightmares (cd, In At The Deep End) Technische metal die soortgenoten in het genre schromelijk laat verbleken. Jezus hier kan je je tanden wel eventjes in zetten. Hier ben je niet zomaar klaar mee. Het deed me meteen aan bands als Cynic denken, maar dan nog veel verder geevolueerd. En het is nog engels ook! Sinds Boltthrower heb ik niet meer zo'n goede engelse metalband gehoord. Ron van der Sterren draait: Strokes live in de HMH, Amsterdam - 11 juli 2006 Achterin zag ik ze staan. Kenners. "Slecht he? Klinkt ook klote. Ja man, ze verdrinken hier. In de Paradiso was het veel beter..." Blahblahblah. Nou was jaren geleden toevallig bij die Paradisoshow, want dat zou zo'n show zijn waar je bij had moeten zijn. Hahahaha. What a joke! Hier moest je zijn, vooraan, waar je jezelf kon trakteren op een kolkende zee van uitzinnige lichamen en The Strokes je aankeken vanuit het perspectief dat klopt bij het geluid: Hoog verheven boven je, onder de rock star schijnwerpers! Happy Mondays live 05 Days Off, Melkweg, Amsterdam - 12 juli 2006 Toen ik nog schrok van het nieuws dat Henny Vrienten wiet rookte, danste ik mijn schoenen stuk op Happy Mondays, zo'n beetje de basistrack van een gemiddeld zaterdagje B52 in Hulsberg. Inmiddels ben ik wijzer geworden. Shaun Ryder niet trouwens. Nog steeds even afwezig, enige afwijking met vijftien jaar geleden was de mobiele telefoon die hij de hele show in zijn handen had. Ook hier de pit-truc uitgehaald en me laten meevoeren met de xtc die het zweet van uitzinnig schreeuwende en dansende Engelsen is Infadels loslippig op 05 Days Off, Melkweg kleedkamer, Amsterdam - 12 juli 2006 Wanneer is een artiest goed? Ik word niet wild van The Infadels, ook niet verdrietig. Maar soms zit het hem ergens anders in. Of: hoe rammelende lippen met grote ogen je onsterfelijk kan maken. (Check het 05 Days Off filmpje van Infadels!) Job de Wit draait: Booka Shade live op 05 Days Off in de Melkweg (Amsterdam, 12 juli) Heet en zweterig en bomvol in de oude zaal van de Melkweg met een uitstekend geluid, dat zijn uitstekende omstandigheden voor een eerste hoogtepunt van 05 Days Off. De hits worden met gejuich onthaald, de synths zoemen door de ruimte en Arno Kammermeier mept alle nummers naadloos aan elkaar op zijn kekke electronische drumstel (met echte bekkens). Dit is het geluid van nu, zo simpel is het. Gui Boratto op 05 Days Off in Paradiso (Amsterdam, 13 juli) En dit is ook het geluid van nu. Je zou niet zeggen dat Boratto uit Brazilië komt, zijn tracks passen helemaal in het straatje van de continentale post-minimal. Met wat effectapparatuur en een software-programma tovert hij een uur lang non-stop zijn sexy techno uit de laptop, met veel mineurakkoorden (Arquipélago!) en schurende bassen. Lekker, daar in de bovenzaal. De fanboys beneden mogen Richie Hawtin houden. Field Mob - Light Poles and Pine Trees (cd, Disturbing Tha Peace/Geffen/import VS) Hoewel het hun derde album is, hoor ik met deze plaat eigenlijk voor het eerst van Field Mob en iedereen die van (oude) OutKast houdt, raad ik hetzelfde aan. Er staan vrijwel geen slappe nummers op. Funky hophop uit het zuiden van de VS, sterke refreinen, smeuïge producties en veel enthousiasme. Een top-plaat, maar je moet er even naar op zoek.