Basti en Ali Schwarz hebben hun draai gevonden. Nadat ze in Stuttgart hun opnameapparatuur bij de rest van hun inboedel in de verhuiswagen hadden gezet en koers zetten richting Berlijn, gaat het de twee goed. Hun remixen vinden gretig aftrek in de hippe hoek van de Mocky’s en de Mylo’s en het mix/remix album Misch Masch uit 2004 was een mooi instap album voor de Tiefschwarz-liefhebber zonder draaitafel. De flauwe smaak van het zoutloze debuut uit 2002, RAL 9005 werd zo snel vergeten. Eat Books is dus eigenlijk pas het tweede ‘echte’ eigen album en borduurt voort op de remixstijl die de twee broers de afgelopen jaren ontwikkelden. “Eat that!”, hoor je Amerikanen wel eens zeggen nadat ze ergens de lat weer eens een stukje hoger hebben gelegd, bij wijze van uitdaging aan de rest. Eat your heart out!: Lekker puh!. Tiefschwarz zegt: “Eat Books!” Op de twaalf tracks hebben Bast und Ali de hulp ingeroepen van een zevental gastvocalisten Zo houd je het album de volle zestig minuten natuurlijk lekker afwisselend. Overal spat de elektro moddervet tegen het behang, de ene keer meer als een poptune, even later weer als een dancetrack en soms als een sferisch behangetje. Warning Siren is de opener van Eat Books. Zanger Matt Safer van The Rapture –eerder al door de Tiefschwarz mangel gehaald- telt lekker gehaast van 10 naar 0 alsof ie niet kan wachten tot het album begint. Het nummer klink aanvankelijk of Prince en Outkast een potje Pong spelen op de Atari 64. Safer doet er zelf een scheut Adam and The Ants bij. Goeie binnenkomer! Dance producer Ed Laliq neemt het stokje over in Troubled Man en laat Tiefschwarz als The Human League, Shriekback en Heaven 17 tegelijk klinken. Chikinki is een elektroband uit Bristol en maakt van Wait & Sea een lekker hitje waar Kim Wilde twintig jaar geleden geen ‘nee’ tegen zou hebben gezegd. Vandaar dat de band even later op de track Artificial Chemicals nog eens mag terugkomen. Ook Jochen Schmalbach, de vaste studiotechnicus van Tiefschwarz maakt onder de naam Smallboy zijn opwachting. Tracey Thorn zong ooit in Everything But The Girl en doet dat nu op het nummer Damage. De keuze voor Thorn ligt voor de hand en blijkt een gouden greep. In de jaren 80 stond ze in de hitparade tussen de elektropoppers van New Order en de brulboei swingbeaters van Yazz. Nu klinkt ze als het geesteskind van beide bands. Malte drukt een dikke Duitse stempel op Schmetterlingsflugel -opdat we nooit zullen vergeten. Nooit zullen vergeten, dat de meest gevraagde remixers van dit moment uit Berlijn komen. Twaalf keer behoorlijk raak op Eat Books. En als het niet helemaal raak is, dan is het op z’n minst goed geprobeerd. De nummers munten uit in een soort lekkere opgeruimdheid. Het is volstrekt duidelijk waar de Schwarzjes ons heen willen hebben. Alles is mooi overzichtelijk: orgeltje eruit, basje erbij, handklapjes op de twee en de vier. Dat door een legertje ‘hired guns’ Eat Books ook nog lekker afwisselend klinkt is natuurlijk mooi meegenomen. Blijft er nog één vraag over: wie moet in Godsnaam de remixes van het album gaan maken? Het album Eat Books is tijdelijk in de Luisterpaal te beluisteren.