Pop Persprijswinnaar Lex van Rossen groeide op in Bovenkerk, nabij Amstelveen. Vanuit huis had hij een wijds uitzicht over voetbalvelden en akkers. Dat beviel hem meer dan het uitzicht dat hij later in het drukke Amsterdam zou krijgen. “Dan zie je alleen maar de gevel; van je overburen.” Ondanks alle ruimte die de jonge Lex in Bovenkerk had, was er weinig plek voor tienermuziek. “Mijn ouders luisterden voornamelijk naar jazz en operette”, zegt Lex, “maar zo heb ik toch wel goede dingen ontdekt: Aretha Franklin bijvoorbeeld en hele mooie jazzmuziek.” Lex was de oudste van drie kinderen. Zijn zus is twaalf jaar jonger. “Daar heb ik dus niet veel contact mee gehad. Toen ik het huis uitging, was zij nog klein.” Echt populair op school was Lex niet in zijn tienerjaren. “Ik was erg op mijzelf gericht; niet erg sociaal. Maar dat is misschien wel de basis voor iedere fotograaf.” In de jaren 50 spendeerde hij veel tijd door naar de grote bakelieten radio in de huiskamer te luisteren. “Ik vond dat een wonderlijk ding. Toen geloofde ik nog dat als ik naar Paulus de Boskabouter luisterde, ze het op aanvraag opvoerden.” Waren The Beatles het eerste geluid dat Lex overdonderde, het eerste beeld dat hem aansprak kwam uit muziektijdschrift Tooney Tunes. “Ik kocht in die tijd mijn eerste grammofoonplaatjes. Die zaten toen nog in groene blanco hoesjes. Op een gegeven moment ben ik foto’s uit de Tooney Tunes gaan scheuren om op de hoesjes te plakken.” De eerste camera kreeg Lex toen hij twaalf jaar oud was. “Of eigenlijk, mijn broer kreeg hem van Sinterklaas, maar ik begon er mee te fotograferen. Ik kreeg zelf een radiootje. Daarmee kon ik mooi onder de dekens naar Radio Luxemburg luisteren.” De liefde voor videoclips is bij Lex nooit gekomen. “Ik hou van de rust van foto’s” Inmiddels is hij de huisfotograaf van het NRC. Tenminste, als het om concertfoto’s gaat. Veel mensen denken dat Lex van Rossen eigenlijk Lex van Rossum heet. Zelfs in ‘zijn krant’ willen ze zijn naam nog wel eens verkeerd onder zijn foto’s schrijven. Maar echt erg vindt Lex dat niet. “Ik ben zelf ook slecht met namen”, vindt hij. Luister naar het hele interview van Ron van der Sterren met Lex van Rossum…eh…Rossen