Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd - spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Disque Pop de la Semaine: Sufjan Stevens - Seven Swans (Rough Trade/Cycle/Konkurrent) Single van de Week: Dilated Peoples featuring Kanye West - This Way (Capitol/EMI) 3FM Megahit: Eamon - Fuck It (I Don't Want You Back) (Jive/BMG) 3VOOR12 Top 10: 1.N*E*R*D – Fly Or Die (CD, Virgin release: 22 mrt) Grappig, N*E*R*D is recalcitrant door netjes te worden, dwingt discussie af bij media, fans en could be-fans en levert een plaat die alsmaar leuker en leuker wordt. (Norbert Pek) 2.Squarepusher – Ultravisitor (Warp Records) Soms Bimhuisfähig, soms op warp speed, maar altijd bizar. En bizar is beautiful. Dat weet iedereen. (Ron van der Sterren) Een cd die net zo effectief is als een avondje sauna: van de aangename warmte van het voortkabbelende Turkse stoombad, naar het schrikeffect van een ijskoud dompelbad. (Robert Lagendijk) 3. Sufjan Stevens - The Dress Looks Nice On You (van Seven Swans, Rough Trade/Konkurrent) Lief, onschuldig, een beetje naief, kinderlijk. (Leonieke Daalder) 4. Beenie Man featuring Ms. Thing - Dude (Sticky Re-fix) (Virgin/EMI) Killer baslijn, killer refrein, dus, zoals XL-collega Andrew Makkinga zou roepen: "Run da tune, boy!" (Job da Wit) 5. Fennesz - Venice (cd; Touch/Konkurrent) Wijdse landschappen met een rijkdom aan klankkleuren die rustig over elkaar heen schuiven als de golven van de zee. (Gerard Walhof) 6. Carina Round - The Disconnection (Weapons Of Mass Entertainment/Interscope/Universal Special Marketing) Obsessieve songs met onderhuidse spanning van een Brits talent dat nu via een Amerikaanse omweg toch nog zijn verdiende Nederlandse release krijgt. Laat je betoveren door het hoogtepunt Lacuna. (Menno Visser) 7. The Beta Band - Heroes To Zeros (uit op 19 april, Labels) Altijd goed. (Leonieke Daalder) 8. The Ponys - de drie 7"es Pak en koop wat je pakken kan, ze zijn prachtig en oh wat ga je een spijt krijgen als je deze singles niet hebt ... (Evert Nijkamp) 9. Jens Lekman – Rocky Dennis EP (EP, Secretly Canadian/Konkurrent) Belletjeviooltjepianootje-singer/songwriter met een fijn timbre in zijn stem waarin Morrissey valt terug te horen. Snel die langspeler a.u.b. (Norbert Pek) 10. Trans Am - Liberation (Thrill Jockey/Bang!) Zwaar politieke instrumentale rock disco plaat van één van de beste bands in het genre... Ahumpostrockahum. (Niels Post) De Lijstjes: Leonieke Daalder draait: Sufjan Stevens - The Dress Looks Nice On You (van Seven Swans, Rough Trade/Konkurrent) Lief, onschuldig, een beetje naief, kinderlijk. Op sommige dagen zou ik zeggen: muziek voor watjes. Maar vandaag (en ik denk eigenlijk morgen ook nog) vind ik het prachtig. Blue Orchids - De eerste singels met oa The Flood (van The Greates Hits (Money Mountain), Rough Trade) Opgericht in 1979 door twee 'founding members' van The Fall. Negentien nummers, allemaal uit begin jaren tachtig. Mooier vals dan dit bestaat niet. Het orgeltje jankt, de zang schuurt er tegenaan. De gedrevenheid spat er vanaf. Nog steeds briljant! The Beta Band - Heroes To Zeros (uit op 19 april, Labels) Ik heb een zwak voor de Beta Band. Maffe Schotse kunstenaars met een warm geluid die muziek maken volgend mij nooit helemaal serieus nemen. Altijd goed. Evert Nijkamp draait: The Ponys - de drie 7"es De toekomst is goed en deze band is de toekomst en precies daarom is de toekomst goed. Vorige week hun Laced With Romance Album op In The Red al geroemd, deze week maar even melden dat hun singles (ik bedoel hier natuurlijk niet freakin' CD-singles, maar beautiful VINYL-singles) misschien nog wel beter zijn. Er zijn er drie, de eerste is op Contaminated Records (Memphis) en zou uitverkocht kunnen zijn, de tweede is naar mijn smaak de allerbeste en is op Big Neck Records (Virginia g'loof ik) en de derde en nieuwste is op In The Red (Anaheim, California). De eerste twee singles zijn van vorig jaar en kwamen erg hoog (4 en 5, na de Dirtbombs, de White Stripes en de No-Goods) in de singlespoll op www.grunnenrocks.nl, kort en goed: pak en koop wat je pakken kan, ze zijn prachtig en oh wat ga je een spijt krijgen als je deze singles niet hebt ... Mr. Airplane Man - C'Mon DJ LP/CD (Sympathy For The Record Industry) Dames duo uit Boston die blues, garagerock en psychedelica mengen. Dit is hun derde en meest toegankelijke album tot nu toe. Absolute aanrader, op de plaat, maar nog meer live. Tyrades - Tyrades LP/CD (Broken Rekids) Deze is al van vorig jaar, maar goed. Gierend geweldige garagepunk uit Chicago met een dame op zang. Hun debuutalbum, na drie singles. Luistert op de plaat vooral naar de hit Cut Your Feet Off (of eventueel het geweldige Mr So'n'So van de tweede single). Men vertelt mij dat de zingende/krijsende dame geweldig moet zijn en dat kan ik me goed voorstellen. Op toer in april, data op www.kalium.nl, gaat dat zien zou ik zo zeggen. Job de Wit draait: Beenie Man featuring Ms. Thing - Dude (Sticky Re-fix) (Virgin/EMI) Onweerstaanbare dancehall-hit die al enige maanden de ronde doet, nu nog drie keer beter in de "re-fix" van UK-garageproducer Sticky (de man van het uitstekende Social Circles-label). Killer baslijn, killer refrijn, dus, zoals XL-collega Andrew Makkinga zou roepen: "Run da tune, boy!" diverse artiesten - Grand 12-Inches Compiled By Ben Liebrand (SMM/Sony Music) Vier cd's volgestouwd met originele 12"-mixen van discokrakers uit (meerendeels) het tijdvak 1978-1983. Er zit het één en ander aan foute kitsch tussen maar er valt niet te spotten met Donna Summer, Change, Indeep en Shannon om de eerste favorieten even te noemen. Want ik was nog niet eens aan New Order en Yazoo toegekomen. The Streets - What Is He Thinking (cd: A Grand Don't Come For Free, 679/Warner Music) release: 10 mei Het was me wel de week van muzikale teleurstellingen. Van de nieuwe N*E*R*D kan ik eigenlijk geen enkele track aanbevelen en op de nieuwe Streets heb ik vooralsnog maar één tof nummer gevonden, het paranoïde What Is He Thinking. Anders dan bij de deerniswekkende N*E*R*D-cd houd ik bij The Streets wel de mogelijkheid open dat het een (gruwelijke term) groeiplaat betreft. Ik heb gelukkig nog even. Norbert Pek draait: N*E*R*D – Fly Or Die (CD, Virgin release: 22 mrt) Fly Or Die is momenteel de meest besproken cd op de 3VOOR12 redactie. Want het is opeens een popplaat geworden (Prince, RHCP) en de overheerlijke single ‘She Wants To Move’ blijkt opeens een vreemde eend in de bijt te zijn. Ook al kun je een paar nummers van het album wegstrepen, er blijft aardig wat leuks over. ‘Drill Sergeant’ is gewoon een nieuw Beatles-liedje, m’n persoonlijke favoriet ‘Breakout’ is funky, versnelt soms om uiteindelijk bij het pakkende gitaarloopje terug te komen en is hét prijsnummer na ‘She Wants To Move’. Als de ballade ‘Maybe’ met iets meer drama op de plaat was gezet, was dit het meest gezongen nummer bij de volgende Idols-editie geworden. Grappig, N*E*R*D is recalcitrant door netjes te worden, dwingt discussie af bij media, fans en could be-fans en levert een plaat die alsmaar leuker en leuker wordt. Wacht maar af. So give me a N…. Jens Lekman – Rocky Dennis EP (EP, Secretly Canadian/Konkurrent) Belletjeviooltjepianootje-singer/songwriter met een fijn timbre in zijn stem waarin Morrissey valt terug te horen. Snel die langspeler a.u.b. Scram C Baby – Live @ EKKO, Utrecht Zanger JC ging helemaal uit z’n dak tijdens het toptreden van zijn eigen Scram C Baby en de rest van de band deed hard mee. Natuurlijk veel nieuw materiaal van Love Is Not Enough, maar ook oudjes als ‘The Company’(!) ‘Trainer/Container’(!!). We stonden erbij en genoten na. Niels Post draait: Trans Am - Liberation (Thrill Jockey/Bang!) Zwaar politieke instrumentale rockdiscoplaat van één van de beste bands in het genre... Ahumpostrockahum. Blonde Redhead - Misery is a Butterfly (4AD/V2) De zevende plaat van dit inteelt trio. En volgens mij niet de beste. Maar intrigrerend genoeg om een tijdje in de cd speler te blijven plakken. Butchies - Make yr Life (YepRoc/Sonic Rendezvous) Derde plaat van lesbo poppunkeressen die vroeger in iets andere samenstelling onder de naam Team Dresch historie schreven. De openingszin van de plaat na slechts 1 seconde intro: ''she said i'm crazy. i said oh yeah, i'm gonna jump on you on the bed". Tja, ontsnappen wordt lastig daarna. Menno Visser draait: Carina Round - The Disconnection (Weapons Of Mass Entertainment/Interscope/Universal Special Marketing) Iedere generatie zijn eigen PJ Harvey. Obsessieve songs met onderhuidse spanning van een Brits talent dat nu via een Amerikaanse omweg toch nog zijn verdiende Nederlandse release krijgt. Laat je betoveren door het hoogtepunt Lacuna. Oja, en dat mes in je rug kan best van haar zijn. Nina Hynes - Staros (Reverb Records/import Ierland) Bejubelde singer-songwriter uit Dublin. Op haar debuutalbum koppelt ze haar sterke traditionele songs aan een verrassende elektronische productie waardoor ze zowel modern als vertrouwd klinkt. Check: http://www.reverbr.com/nh_home.html Jennifer Terran - (live @ Zaal 100, Amsterdam) Fans van deze veel met Tori Amos vergeleken Amerikaanse singer-songwriter zijn veel gewend. Maar de hoogzwangere Amerikaanse bracht vanavond naast akoestische versies van haar eigen songs ondermeer een acapelle Prince cover en Sly & The Family Stone's Everybody Wants To Be A Star verbasterd tot Everybody Wants To Come compleet met orgasmegeluiden uit het publiek. Codewoord: intiem. Deze week nog te zien op huiskamerconcerten in Venlo, Utrecht, De Rijp en Groningen. Check: http://www.jenniferterran.com/tour2.html Gerard Walhof draait: Fennesz - Venice (cd; Touch) Soms lijkt het verschil met hand van de leerling moeilijk de duiden maar als de meester zelf zich weer eens achter het beeldscherm zet is het duidelijk: er is er maar een genie dat samenvalt met het door hem zelf geschapen idioom en dat is Oostenrijker Christian Fennesz. "Venice" is zijn achtste album en de eigenlijke opvolger van het bijzonder succesvolle "Endless summer" uit 2001. Wijdse landschappen met een rijkdom aan klankkleuren die rustig over elkaar heen schuiven als de golven van de zee. Mooi melancholieke melodielijnen ontwikkelen zich kalm in met name de eerste nummers. Een zonnige dag op een verlaten strand en intens luisteren. Een verhaal in geluid. Klankpoezie. Zoiets. Maar sluit de volgende keer wel David Sylvian op in de schuur van zijn boerderij. Zijn zang in het nummer "Transit" is de enige wanklank op dit sublieme album. Deadbeat - Something borrowed, somethig blue (cd; Scape) Deadbeat is Scott Monteith uit Montreal en "Someting borrowed, something blue" is zijn tweede album. Op Scape, het label van Stefan Betke alias Pole, en dat betekent diepe dub uit de Mac. Echochochocho weg in de ruimte van het electronisch universum. Als Lee Perry zijn dreads in het stopcontact zou steken zou hij zo klinken. Havergal - Elettricita (cd; Secretly Canadian; release 3mei) Havergal heet Brian en hij kan het net als Sufjan ook niet helpen. In Amerika lachen ze nou eenmaal om Dick Cock."Elettricita" is zijn tweede album waarop meer akoestica is te horen dan de titel doet vermoeden. Kleine liedjes met groot gevoel voor tekst en melodie en met de wortels in de Appalachen. Niet voor mannen en vrouwen die een hekel hebben aan watjes maar dat is een kwestie van grenzen verleggen. Robert Lagendijk draait: Brian Wilson - Smile live @ Cokelecola Paleis in de Bijlmer (13-4-2004) Een super-Amerikaanse vertoning! Bij vlagen net zo lachwekkend al een avondje ‘best of’ Idols audities kijken. Wilson bakte er niet veel van. Gelukkig stonden de teksten voor zijn neus op een beeldscherm. Waarschijnlijk flitste af en toe ook de tekst ‘Brian, you’re in Amsterdam right now’ langs. Hij zag er vooral heel lief uit als ie ongegeneerd in zijn oor peuterde. Ook de wegtrekker tijdens Smile was aandoenlijk. Even leek het of hij met zijn rug naar het publiek in slaap sukkelde. Maar de opvoering van Smile was prachtig. Inderdaad toch nog de beloofde ‘teenage symphonie for God’. Squarepusher – Ultravisitor (Warp/Zomba) Een cd die net zo effectief is als een avondje sauna: van de aangename warmte van het voortkabbelende Turkse stoombad, naar het schrikeffect van een ijskoud dompelbad. Lekker maar toch een beetje naar. Ofwel, van easy jazzy sfeertjes naar een hectische cut-up van Bach. Ik kom niet zo vaak in de sauna, maar dit is er één om te onthouden. N*E*R*D – Drill Sergeant (8e nummer van de cd Fly Or Die) Domper van de week: de nieuwe N*E*R*D-cd. Topper van de week: het achtste nummer van het album, Drill Sergeant. Ik hoor een luchtig popliedje dat tussen Sly Stone en The Beatles in zit. En zo hoor ik ze graag. Ron van der Sterren draait: Pete Philly & Perquisite live @ Club 3VOOR12 (17-3-2004) Vorig jaar maakte hij al een geweldige track voor de MP3VOOR12 cd. Al bleef hij toen misschien nog een beetje hangen in freaky frutselmuziek. Dat leek er nu ook aan te komen. Want Philly pakte een aantal mindstates en ving ze in beeld en geluid, samen met dj/cellist Perquisite. En dan ben ik al voorbereid op vreselijk kleinkunstgeknutsel. Onterecht. Philly en Perquisite waren elke seconde soulvol spannend. Ik zeg het je, Philly is de kip, die met die gouden eieren. Magnus - The Body Gave You Everything (Mercury) Niet dat het album van zijn Magnus nu geniaal is. Maar wel heel goed, wel heel spannend, heel verrassend. De zoveelste welgemeende “fuck you” van Tom Barman naar iedereen die nu al jaren op die nieuwe dEUS zit te wachten. Ik ook, ik geef het toe. Maar toch kan ik er enorm van genieten als Barman het zegt: sorry mensen, ik ga eerst eens een film maken, een beetje optreden met mijn vriend Guy en wat klooien met elektronica in een ander bandje (Magnus). En die nieuwe dEUS? Ach. Barman zei in R.A.M. dat ie er nu echt aankomt. Maar eigenlijk is dat bijzaak geworden. Geen groter genot dan het verlangen. Squarepusher – Ultravisitor (Warp/Zomba) Hoeveel kun je in een vierkantje proppen? Squarepusher heeft die woorden gescheiden. Veel was zijn antwoord vooraf en hoe dat dan zou moeten laat hij horen op Ultravisitor. Soms Bimhuisfähig, soms op warp speed, maar altijd bizar. En bizar is beautiful. Dat weet iedereen.