Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd - spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Disque Pop de la Semaine: Kaizers Orchestra - Evig Pint (MBS Farmen/Bertus) release: 15 maart Single van de Week: The Vines - Ride (Capitol/EMI) 3FM Megahit: N*E*R*D - She Wants to Move (Star Trak/Virgin/EMI) 3VOOR12 Top 10: 1. Lancering 3VOOR12/UTRECHT, donderdag 4 maart, De Helling. Toffe optredens ook van We vs. Death, Sandusky, Gem en het verrassend sterke Geigercounting. Utrecht leeft! (Sander Kerkhof) Het feest was net zo geweldig als het opstaan de ochtend erna vreselijk was. (Norbert Pek) 2. Mauro Pawlowlski and the Grooms - live in Club 3VOOR12 Mauro laat zich van z'n donkere kant zien. En niet onverdienstelijk. Belooft veel als ze naar de clubs komen over een paar weken. (Niels Post) Ik heb van pure opwinding tot diep in de nacht zitten navibreren. (Gerard Walhof) 3. NSM - Turn It Up (album Virgin) Eindelijk: R'n'B voor R'n'B-haters. Net de nieuwe Soul II Soul, echt waar. (Menno Visser) 4. Britney Spears - Toxic (cds Jive) Wat een gulden zanglijn uit dat gouwe strotje! Ik heb nu al zin in de Song Van Het Jaar uitzending. Hoe gaat Meindert Talma dit nummer zingen? (Robert Lagendijk) 5. The Frames - Fitzcarraldo / Dance The Devil / For The Birds (ZTT/Plateau) Bezorgt me al weken hartkloppingen, zielepijn, vertroosting, nostalgische buien, weltschmerz en al die andere emoties die échte muziek nu eenmaal losmaakt in de mensch.(Helmut Boeijen) 6. N.O.R.E. - Nothin' (cd: God's Favorite, Def Jam/Universal) Leroy is sowieso de leukste dj om te zien: hij rapt (complete coupletten) mee, klapt mee, luchtdrumt mee, danst mee. (Job de Wit) 7. Grendel- Prescription:Medicide (CD, Noitekk) Een aanrader voor iedereen die kennis wil maken met de extreem dansbare DarkElectro, echter niet geschikt voor de ‘weak of heart’! (Cybercase) 8. Jack Daniels Rocknight met Green Lizard en League of Extra Ordinary Gentlemen - 4 maart Er stonden geen flessen wiskey in de backstage, maar we hebben uiteindelijk wel met z'n allen (alle bands) een fles wodka leeggedronken en ons best gedaan om er een gave avond van te maken. (Janneke Riplet) 9. Gram Parsons - GP/Grievous Angel (Warner) Parsons, het veel te vroeg overleden enigma van de country rock, mixte de zuidelijke snik met Westcoast rock. (Sander Kerkhof) 10. Her Space Holiday - The Young Machines (Wichita/V2) Daar waar Air het heeft laten liggen op de laatste plaat, pakt Her Space Holiday de draad op.(Niels Post) De Lijstjes: Gerard Walhof draait: Club 3VOOR12 (Desmet, Amsterdam, 3 maart 2004) Als eindredacteur kun je de uitzending altijd het beste beoordelen wanneer je 'm gewoon op de radio of internet hoort en ziet want de Club is in de eerste plaats een radio- en webshow. Maar zo af en toe wil je toch ook je kop om de deur steken en dat gebeurde woensdag op het juiste moment. Een perfecte avond. Met Bauer, Mauro en de Grooms, en Spider Rico in bloedvorm (zie ook het verslag hier op de site). Met presentator Dolf Jansen (Jaap Boots was op vakantie) scherp, ad rem en met groot gevoel voor timing. En schitterend samengesteld door Sander Kerkhof en Niels Post. Ik heb van pure opwinding tot diep in de nacht zitten navibreren. Thavius Beck - Decomposition (cd; Mush) Eerste album op het onvolprezen Mush-label van de beatcreator, nou ja, electronisch componist die zich ook regelmatig vermomt als Adlib. Compromisloze instrumentale muziek met af en toe een stem (zoals die van Cedric Bixler van The Mars Volta) en de smaak en het ritme van hiphop. Maar dan tig keer breder, Mush heeft er zo langzamerhand patent op. Het zou me niets verbazen wanneer deze jongen met zijn bijna politieke muzikale stellingname ooit in de underground jazz terecht komt. Fijn dat er nog zwarte muzikanten zijn die zo intelligent schaamteloos durven te zijn. Modul - Isol (cd; Raster-Noton) Modul is Donnacha Costello, op voornaam geen muzikant te Rome, maar op achternaam te Dublin (geen familie). Hij brengt onder eigen naam muziek uit op eigen label Minimise maar ook op Duitse electro-labels als Mille Plateaux en Force Inc. Isol is het zesde deel in de serie Raster.Post van het Duitse label Raster-Noton en de kenner weet dan de clock minimale clicks, cuts en glitch slaat. Zo ook bij Modul maar dan weer iets expliciter vierkwarts dan het deel vijf uit de serie van Pixel. Minimale verschillen in alle opzichten maar het scherpt de concentratie en het gevoel voor esthetiek en leegte. Ik houd nou eenmaal van kunst. Helmut Boeijen draait: The Frames - Fitzcarraldo / Dance The Devil / For The Birds (ZTT/Plateau) Soms ontdek je als zogenaamde popkenner zowaar een oud bandje. Jarenlang leverde de Ierse gitaarband The Frames de ene na de andere prachtplaat af. Het waren niet meer dan paarlen voor een zwijn zoals ik. Pas met Set List, de onlangs uitgebrachte concertregistratie van Glen Hansard en zijn mannen die me toevallig werd toegestuurd, ben ik ingewijd in het fenomeen The Frames. Drie dagen later was de complete discografie van de band aangeschaft. Die bezorgt me al weken hartkloppingen, zielepijn, vertroosting, nostalgische buien, weltschmerz en al die andere emoties die échte muziek nu eenmaal losmaakt in de mensch. In elk geval in deze mensch. Descendents - Cool To Be You (Fat Wreck/Sonic Rendezvous) Over enkele weken komt ie officieel uit, Cool To Be You, de comebackplaat van The Descendents, één van de meest invloedrijke poppunkbands aller tijden. Meer dan zeven jaar na Everything Sucks, de vorige donderslag van supernerd Milo Aukermannen en zijn oudgedienden die er destijds Pinkpop mee haalden. Soms is 't ook fijn om even vooruit te lopen, als zogenaamde popkenner. The Mountain Goats - We Shall All Be Healed (4AD/V2) Popkenners die voor de buitenwereld zorgvuldig een hard, ruig en wild-imago cultiveren, draaien thuis misschien (ik zeg niet dat dit waar is; je hebt 't in elk geval niet van mij) gewoon de gevoelige liedjes van John Darnielle en zijn Mountain Goats. Het is ook zo'n geruststellende gedachte: we shall all be healed. Hoeveel pijn 't nu ook doet. En niemand (my lips are sealed) die weet dat jij zulke intieme, persoonlijke muziek koestert. Het leven is prachtig. In stilte. Janneke Riplet draait: Monster Magnet - Melkweg - 1 maart Ik kende Monster Magnet alleen van plaat! Gelukkig kreeg ik eindelijk de kans om deze band live te zien. Om helemaal nuchter het concert in te gaan leek me geen goed idee dus een plakje cake leek mij gepast. Toen Monster Magnet begon, voelde het alsof ik het concert van het jaar zou gaan meemaken. De zanger deed me denken aan een doorgedraaide Iggy Pop (en die is al behoorlijk freaky) en de beelden op het scherm brachten me in de goeie mood. Helaas was het geluid bagger en was het duidelijk dat de kids de snelle nummers wilden horen en de wat doorgewinterde Monster Magnet fan wel wat meer experiment had verwacht. Ondanks dat was het een mooie show en hoop ik Monster Magnet nog eens te zien maar dan met goed geluid en misschien wel op een festival ofzo: met plek om te dansen en gek te doen. Jack Daniels Rocknight met Green Lizard en League of Extra Ordinary Gentlemen - 4 maart Vanaf donderdag 4 maart gingen de Jack Daniels Rocknights van start. De eerste avond moesten wij (The Riplets) al om acht uur spelen. Er stonden geen flessen wiskey in de backstage, maar we hebben uiteindelijk wel met z'n allen (alle bands) een fles wodka leeggedronken en ons best gedaan om er een gave avond van te maken. Speciaal voor deze tour werd de tekst van Jack & Jim herschreven: Jacky Dee Jacky Dee, Gimme what I need! Job de Wit draait: Wiley - Wot Do U Call it? (XL/V2) release: 5 april Garage? Urban? 2-step? Nee, nee, nee, dat in ieder geval niet. MC/producer Wiley houdt het voorlopig op eski-beat, naar zijn eigen Eskimo-riddim. Na paar dozijn white-labels manifesteert Dizzee Rascals mentor zich met een aanstekelijke ode aan de verwarring rond de benaming van deze nieuwe electronische rapmuziek uit Oost-Londen. Bekijk de clip alvast op www.rwdmag.com. The Strokes - Reptilia (videoclip op www.mtv.com) The Vines - Ride (videoclip op www.thevines.com) Zanger, twee gitaristen, bassist en drummer. Een bandje dat rock 'n' roll speelt. Hoe maak je daar nog een originele clip bij? Jake Scott monteerde een arsenaal close-ups van The Strokes tot een reuze-intrigerend filmpje. De gelaatsuitdrukkingen van Julian Casablancas mogen er ook zijn. De geniale Michel Gondry maakte samen met zijn broer Olivier de nieuwe clip van The Vines. En nog een stuk of dertig andere bands die allemaal tegelijk hezelfde nummer spelen. Fantastisch. N.O.R.E. - Nothin' (cd: God's Favorite, Def Jam/Universal) Een goede reden om uit te gaan: je favoriete muziek lekker hard horen. Ik kreeg gewoon kippenvel toen dj Leroy Rey deze Neptunes-banger uit 2002 door de mixer haalde tijdens Paradisoul (in Paradiso, 27 februari). Leroy is sowieso de leukste dj om te zien: hij rapt (complete coupletten) mee, klapt mee, luchtdrumt mee, danst mee. Hij doet het er niet om, maar het is erg enthousiasmerend. Robert Lagendijk draait: Britney Spears - Toxic (cds Jive) Goed, daar gaat m’n stoere imago. Ik vind de nieuwe Spears toppiomento! Een week lang geprobeerd om dat te onderdrukken en binnenskamers op te lossen. Dan maar de kast uit! Wat een gulden zanglijn uit dat gouwe strotje! Ik heb nu al zin in de Song Van Het Jaar uitzending. Hoe gaat Meindert Talma dit nummer zingen? Shabaam Shadeeq and Pharaoh Monch - WWIII (12” Rawkus) Zat ooit als achtergrondje bij een commercial waarin vier zwarte jongens een of andere FIAT-pinda bij wijze van ghettoblaster op hun schouders dragen. Heel urban allemaal. Volgens mij heb ik ooit in Fat Beats flink voor paal gestaan en dat liedje aan de dienstdoende verkoper voorgezongen. Jaja, je moet er wat voor doen. Maar ik geloof dat dit de beste hiphop 12” is die ooit gemaakt is. En als je de vijf andere uit deze serie erbij koopt en achter elkaar legt heb je een leuk treintje voor aan de muur. Os Mutantes - Os Mutantes (cd Polydor) Nog een pareltje uit de ouwe doos. Een wonderlijke plaat uit het Brazilië van de sixties. Denk Brigitte Bardot, denk Beatles, denk Muppets, denk Beck, denk Abraham en denk mosterd. Mag in geen kast ontbreken! Norbert Pek draait: 3VOOR12/Utrecht lanceerfeest @ De Helling, Utrecht Het feest was net zo geweldig als het opstaan de ochtend erna vreselijk was. Toch nog steeds nagenieten. Verslag al gelezen? Death Cab For Cutie (dinsdag) en Franz Ferdinand (woensdag) @ EKKO, Utrecht Twee avonden achtereen genieten in een uitverkochte zaal. Death Cab For Cutie had vorig jaar een sterk album op haar naam gezet (Transatlanticism) en de stem van zanger Ben Gibbard was nog nooit zo goed als op de plaat van zijn sideproject The Postal Service. Bij de rustige gedeeltes van het concert zorgden zijn vocalen dan ook voor kippenvel, maar bij het hardere werk kwam hij helaas volume tekort. Verder een intense set. Heel anders was het bij Franz Ferdinand. De vorige keer stonden we met een mannetje of 70 te kijken, nu kent iedereen de Schotten. Gewoon omdat die plaat zo leuk en verslavend is. En omdat ze live een fijne uitstraling hebben en zanger Alex zich zo opvallend schokkerig beweegt. Live kwamen de nummers weer net zo sprankelend uit de verf. En nu op naar Pinkpop. Scissor Sisters – Scissor Sisters (CD, Polydor) Aanstekelijke BeeGee koortjes op een wel erg fijne poppplaat. (Verder veel Muse en Magnus gedraaid deze week.) Niels Post draait: Et Cetera met Feverdream & Mono (onder begeleiding van de Humobisten) - live in Nighttown Theater 29-2-2004 Et Cetera? Ziet er allemaal erg 'kunstig' uit. Op zich niet erg. Maar ik weet graag waar ik aan toe ben als ik ergens naar toe ga. Zeker op de kostbare zondagavond. En ja hoor, het VSB Fonds heeft er ook iets mee te maken. Maar Feverdream en Mono ken ik dan weer wel. En ja, het was kunstig. Maar deze kunst rockt! Uitleggen hoe en wat doet alleen maar afbruik. Maar het was meer dan gewoon twee avondjes op een avond.... veel meer. En het was geweldig. Mauro Pawlowlski and the Grooms - live in Club 3VOOR12 3-3-2004 Mauro laat zich van z'n donkere kant zien. En niet onverdienstelijk. Hij doe het niet alleen trouwens. Rest van de band is minstens net zo belangrijk en stijlvol. Geluid is loeihard. Jammer dat er, wegens de webcams, niet wat minder licht aan kon. Dan nog een rookmachine en het was afgeweest. Belooft veel als ze naar de clubs komen over een paar weken. Her Space Holiday - The Young Machines (Wichita/V2) Daar waar Air het heeft laten liggen op de laatste plaat, pakt Her Space Holiday de draad op. Al was deze waarschijnlijk al eerder gemaakt, want in Amerika is ie al een tijdje uit op het respectabele Mush records. Mush staat er bekend om, net als Anticon, hiphop uit te brengen die vaak niets meer met hiphop te maken heeft. De hiphop is ook op deze plaat ver te zoeken, maar de plaat is er niet minder goed om. Wel een beetje 'emo'... Menno Visser draait: NSM - Turn It Up (album Virgin) Eindelijk: R'n'B voor R'n'B-haters. Nooit gedacht dat ik deze zogenaamde 'broken beats', zoals deze Britse R'n'B variant ook wel heet, mooi zou vinden, maar toch. Skip de paar te vrolijke uptempo nummers en je houdt een prachtig geproduceerde collectie tragische R'n'B over. Net de nieuwe Soul II Soul, echt waar. Playdoh - Fragments (album Houston Party/Bertus) Het schemergebied tussen indie en elektronica is een gevaarlijk moeras: of het ontbreekt aan goede ideeën, òf er men schrijft geen songs maar tapijten. Gelukkig ontwijkt het Franse collectief Playdoh listig beide valkuilen. Avontuurlijker dan Björk anno 2004, meer laidback dan Lali Puna. Zeg maar een soort Franse kaas voor na twaalven: La vache qui ne dort pas. Eastern Lane - Saffron (single Rough Trade/Konkurrent) De catchy gitaar riff in het intro komt bekend over, maar blijkt bij nader inzien toch origineel. En dan barst het enthousiame los! Jonge honden, snel klaar, prima single. Sander Kerkhof: Lancering 3VOOR12/UTRECHT, donderdag 4 maart, De Helling. Tweede telg in de landelijke 3V12 familie mocht donderdagvond eindelijk haar staart echt laten kwispelen. Laat dat maar over aan ceremeniemonster en hoofdredacteur Peter Bijl, die als een enthousiaste hopman de troepen toesprak en zelf met zijn tanden de opening verrichte van http://3voor12.vpro.nl/utrecht. Toffe optredens ook van We vs. Death, Sandusky, Gem en het verrassend sterke Geigercounting (denk aan je maffe biologieleraar die uit zijn dak gaat op z'n eigen beats). Utrecht leeft! Gram Parsons - GP/Grievous Angel (Warner) Na drie fijne delen Uur Van De Wolf over de geschiedenis van de country toch maar weer eens deze prachtige plaat opgezet. Parsons, het veel te vroeg overleden enigma van de country rock, mixte de zuidelijke snik met Westcoast rock. Van Texas via Las Vegas naar Sin City. Dat kan nooit goed aflopen... Magnus - The Body Gave You Everything (Universal) Tom Barman en CJ Bolland als dansbaar popduo. Als dat maar goed gaat. En ja, dat gaat best goed. Weinig vernieuwende, maar genietbare electro, jazzy en funky liedjes die het ook goed doen in de soundtrack van Barman's film 'Anyway The Wind Blows' (nu ook op DVD). Vergeet vooral niet de spannende afsluiter 'Assault On Magnus'. Cybercase draait: Grendel - Prescription:Medicide (CD, Noitekk) Lekker stevig nieuw Darkelectro album van deze Haagse band. Een aanrader voor iedereen die kennis wil maken met de extreem dansbare DarkElectro, echter niet geschikt voor de ‘weak of heart’! Icon of Coil - Machines Are Us (CD, Out of Line) Met de nieuwe album bewijst deze Noorse electropop band, dat zij nog steeds aan top staat van de electropop. Toegankelijke en poppy electro met een zwart randje, luister maar eens naar de darkroom danstip van deze week ‘Dead Enough for Life’. Yelworc - Trinity (CD, Yelworc) Na Bijna tien jaar niets van deze band gehoord te hebben, beleven wij nu de comeback van deze experimentele electro band. Met haar kenmerkende complexe structuren en intelligente muziek heb je echter wel enige luister beurten nodig, voordat je de echte werkelijkheid van YELWORC kan begrijpen. Een blik op hun artwork en teksten verduidelijkt echter al meteen veel meer over hun achterliggende thema’s.