Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3VOOR12 welke drie cd’s, tracks , mp3’s of concerten de meeste indruk maakte. Als de keus maar goed wordt toegelicht. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook nog eens een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd - spelers, harde schijven en minidiskspelers van 3VOOR12. Komende week: Disque Pop de la Semaine: The Shins - Chutes Too Narrow (Sub Pop/Konkurrent) Single van de Week: Flip Kowlier - In de Fik (Petrol/EMI) 3FM Megahit: Usher featuring Lil' Jon & Ludacris - Yeah! (Arista/BMG) 3VOOR12 Top 10: 1. The Ponys - Laced With Romance LP/CD - In The Red Terwijl in Engeland iedereen het over Franz Ferdinand heeft weten wij hier dat 't in deze wereld niet gaat om die nep-Oostenrijkers maar om deze volbloed Amerikanen (Evert Nijkamp) Leuke rock 'n roll / jaren ' 80 punk met een zanger die klinkt als Robert Smith. (Janneke Riplet) 2. Flip Kowlier - In de Fik (van album In de Fik, EMI) Ik drink graag met hem mee (Leonieke Daalder) En hoor ik daar op het eind de tune van Cheers? Ja toch! Prut he! (Robert Lagendijk) 3. Phoenix – Alphabetical (Source/Labels, release 30 mrt.) Nu al de lenteplaat van 2004! (Kevin Moens) Meteen een nieuwe plaat er bovenop met weer tien best brave popliedjes. Wél met een ‘edge’.(Norbert Pek) 4. Oneida - live in 013 (5/3/2004) en Paradiso (8/3/2004) Anyway. Zij kwamen, zagen en overwonnen (Niels Post) Alweer ongelofelijk goed! (Robert Lagendijk) 5. Mando Diao – Live @ Tivoli De Helling, Utrecht MANDOOOOOO DIAOOOOOOO! (Norbert Pek) 6. South - Colours In Waves (single, Sanctuary/Sony) Welkome comeback van een van de sympathiekste Britse bandjes, dat het eerste album nog op de groei maakte. (Menno Visser) 7. Noxagt - Zaal België (Kraak Festival) Een wonderlijk gezelschap. Alsof Tony Conrad met Helmet op het podium stond. Hard, instrumentaal en meeslepend. (Maurice Woestenburg) 8. Usher featuring Lil' Jon & Ludacris - Yeah! (Arista/BMG) Onweerstaanbare disco-crunk om en masse de discolichten bij te ontsteken. Beste r&b sinds Justin Timberlake. (Job de Wit) 9. That Dam Magazine – Issue 4 / Cd#1 (That Dam) Het is het antwoord aan alle cultuurzeikerds: get your dam(n) act together en doe zelf iets!! Maak een tijdschrift, pers cd’s, organiseer concerten en verander de wereld. (Ron van der Sterren) 10. Sufjan Stevens - Sevens swans (cd; Rough Trade) Nomen non est omen. (Gerard Walhof) De Lijstjes: Evert Nijkamp draait: The Ponys - Laced With Romance LP/CD - In The Red Debuutplaat van een geweldige band uit Chicago. Vorig jaar al twee fantastische singles en nu hun LP-debuut. Terwijl in Engeland iedereen het over Franz Ferdinand heeft weten wij hier dat 't in deze wereld niet gaat om die nep-Oostenrijkers maar om deze volbloed Amerikanen. De muziek valt te typeren als garagerock voor new wave fans danwel andersom. Zanger doet denken aan iedere new wave zanger die ik me nog wil herinneren maar deze nummers zijn veel beter. Helaas niet in april in Nederland maar misschien wel na de zomer (en dan met de Lost Sounds ? lieve heer ?), een must. The Reigning Sound - Too Much Guitar LP/CD - In The Red Is deze nou mooier dan die van de Ponys of niet ? Ik weet 't niet. Deze band komt uit Memphis, Tennessee. Dit jaar gaan er twee platen van deze superband komen, dit wordt de eerste. Hij is nog niet uit maar komt over een week of 4 of 6 ofzo. Ja wat moet ik er van zeggen ? Rockende liedjes met garagerand(je) van een voormalige Oblivian en z'n huidige band. Er wordt gesproken over een tour, maar het fijne weet ik 'r niet van. The No-Goods - Hits Uit Het Noorden 10" - Kuriosa Records Koopt nederlandse waar! Deze band uit - godbetert - Meppel speelt originele 21e eeuwse nederbeat. Ze doen dat met z'n drie-en en doen 't zo goed dat je bijna weer terug zou willen naar die duivelse jaren zestig. Toen hadden ze nog geen CD's, maar wel 10"es, vandaar het formaat waarschijnlijk. Sinds deze band is het volstrekt ongepast om nog over The Motions, The Outsiders en noem de hele reutemeteut maar op te parten, wij hebben het alleen maar over de No-Goods. Leonieke Daalder draait: Flip Kowlier - In de Fik (van album In de Fik, EMI) Is natuurlijk al weer oud nieuws deze single. Maar ik blijf hem draaien. En word er keer op keer vrolijk van. Flip Kowlier is aan de drank. Ik drink graag met hem mee. De lente komt eraan! (check ook de 3voor12 luisterpaal voor het hele album) The Zutons - Pressure Point (Sony) Ahoeh, hoe, hoe....Bronksi Beat goes wild. Intrigerend. Ook op London Calling (27 maart, 3VOOR12 is erbij) D-Passion - Kind Of Rude (van de cd Human Demolition part 3, Sony) Bonk, bonk , bonk, bonk. En dat in hoog tempo. Nummer na nummer. En dan opeens hoor je booooooonk.......In het keiharde en rucksichtloze universum van de Human Demolition is D-Passion het toonbeeld van inventiviteit. Ook hard, maar dan net even anders. Job de Wit draait: Usher featuring Lil' Jon & Ludacris - Yeah! (Arista/BMG) Onweerstaanbare disco-crunk om en masse de discolichten bij te ontsteken. Beste r&b sinds Justin Timberlake, al hoop ik nog wel op een eurorave-remix. En een Love Parade in Atlanta deze zomer. NSM - Turn It Up (Virgin/EMI) Lang niets gehoord van I.G. Culture van New Sector Movements, toonaangevend producer van broken-beats te West-Londen. Hij was kennelijk druk bezig om een vrij spectaculaire moderne soulplaat te maken. Ingekorte groepsnaam betekent puntiger songs, scherpere beats, minder jazz en meer r&b op deze tweede cd. Beanfield featuring Bajka - Tides (C's Movement #1) (Carl Craig Remix) (Compost/Lowlands) Nu-jazz hippie-soul geremixt naar minimalistisch electronica-epos door technoheld uit Detroit. 12" van de week, remix van het jaar (tot nu toe). En, om met zangeres Bajka af te sluiten: peace to the whole world! Goed getimede release, dat ook. Norbert Pek draait: Mando Diao – Live @ Tivoli De Helling, Utrecht MANDOOOOOO DIAOOOOOOO! Zweedse leather jacket jochies die vorig jaar een heerlijk bij elkaar gejatte rockplaat uitbrachten: Bring ‘Em In. Om daarna ook nog eens het optreden van het jaar gaven op het Lowlands festival. In De Helling was het wederom feest. Okee, één zang stond wat zacht en hetzelfde gold voor het orgel. Maar who gives a fuck als een hedendaagse klassieker als ‘Mr. Moon’ voorbij komt, als de armen in de lucht vliegen bij ‘Sheepdog’ en ‘The Band’. Een felle rock ‘n’ roll show met bijpassende attitude en ook nog eens twee nieuwe nummers van hetzelfde niveau. Helemaal uit je dak op een superavond. Phoenix – Alphabetical (Source/Labels, release 30 mrt.) Pop! Het juiste moment voor Phoenix om met een nieuwe plaat te komen. In Lost In Translation komt een oud Phoenix-nummer voor, waardoor velen weer beseften dat het toch wel een erg fijn bandje is. Meteen een nieuwe plaat er bovenop met weer tien best brave popliedjes. Wél met een ‘edge’. Blonde Redhead – Misery Is A Butterfly (4AD, release 22 mrt.) Je kent ze wel, die bands die je al jarenlang van naam kent, maar gewoon nooit écht beluisterd hebt. Maar waar je wel veel positiefs over hoort. In het verleden werd het onlosmakelijk aan Sonic Youth verbonden, maar dit klinkt heel.. eeh.. IJslands. Ja echt. Met mysterieuze strijkers, dreigende zang, subtiele melodieën. Je voelt de onderhuidse spanning bij een nummer als ‘Falling Man’. Het hele album is werkelijk prachtig. Niels Post draait: V/A - Definitive Jux Presents III (Definitive Jux / PIAS) 'QUALITY 'cause motherfuckers are bored' prijkt er op de cover. Zo zijn daar de inmiddels bekende namen RJD2, Aesop Rock, Murs, The Perceptionists (Mr. Lif, Akrobatik, & DJ Fakts One) en El-P zelf. Aangevuld met nodige nieuwe talent. Hun slogan wordt waar gemaakt. The Icarus Line - Penance Soiree (promotionele sampler) (V2) Ze hebben altijd al praatjes en attitude gehad, maar naar mijn smaak nooit de songs om het mee te supporten. Maar nu lijkt het te gaan gebeuren. Deze sampler van de nieuwe plaat die 26 april pas uitkomt, klinkt op z'n zachtst gezegd veel belovend en het nummer 'Up Against the Wall Motherfuckers' is ronduit een klassieker. Wie zei The Stooges? Oneida - live in 013 (5/3/2004) en Paradiso (8/3/2004) Hun laatste plaat, Secret Wars, werd plots goed ontvangen door de vaderlands pers. Het was pas Oneida's zesde en daar zaten al meer goede tussen. Maar dit was de eerst op RoughTrade en dat wil heden ten dage nog weleens helpen. Anyway. Zij kwamen, zagen en overwonnen. Compromisloos. En in Paradiso als een godsgeschenk na een zwaar tegenvallend Stereolab. Kevin Moens draait: Phoenix - Alphabetical (Source/Labels, release 30/3 www.kevinenjoyce.com/phoenix ;) Na eerst het promocassetje (!) stukgedraaid te hebben, is nu eindelijk 'Alphabetical' er. Op het eerste gehoor staat Phoenix' tweede album vol zoete radio 2-liedjes, maar schijn bedriegt. Nu al de lenteplaat van 2004! Beavis & Butthead (MTV, dagelijks rond 22u) Goh, is Kurt Cobain al weer een decennium dood? Die ándere iconen van de jaren '90, Beavis & Butthead, zijn nav een of ander MTV-jubileum nog eenmalig in herhaling op de buis. Tien jaar na dato is de serie er wat mij betreft alleen maar beter op geworden, al was het alleen maar omdat de clips die voorbij komen meestal de tand des tijds niet doorstaan hebben. Cool hu hu hu…. Black Strobe - Italian Fireflies (CD 'Kitsuné Midnight', Kitsuné) Ook al is de nieuwe trend 'Jarhe 80: nein danke!', toch blijf ik nog even verslingend aan de retrosound. Zeker als ze zulke fijne electrodeuntjes als deze 'Italian Fireflies' blijven uitbrengen. Menno Visser draait: South - Colours In Waves (single, Sanctuary/Sony) Welkome comeback van een van de sympathiekste Britse bandjes, dat het eerste album nog op de groei maakte. Deze Krokusjes steken nu ferm boven het maaiveld uit en kunnen eindelijk de hele wereld aan met deze glorieuze single die The Doves naar de kroon steekt. Nu maar hopen dat meneer Big Ben ook meeluistert en hen snel boekt voor London Calling. Graham Coxon - Freakin' Out (te streamen op NME site) Graham Coxon, dat is toch die ex-Blur die met ontstemde gitaar alleen maar over Damon Albarn kon mokken? Nou, hij heeft nu ingezien dat aanval de beste verdediging is en schreef een vervolg op Song 2. Nu de rookwolken rond Damon weer, maar voorlopig hebben de Britpop-praatgroepjes in de trein het over Graham. Check: http://www.nme.com/features/107721.htm Burd Early - Mind And Mother (album, Western Vinyl/Konkurrent) Ach, wat een treurnis toch. Zijn stem staat op nog minstens tien dagen regen, de gitaar heeft nog nooit een majeur accoord mogen meemaken. Maar wat is het hemelschreiend mooi weer. Deze vreemde vogel overstijgt met gemak zijn vorige album, dat toch ook al niet mis was. Tergende Americana die de luisteraar supervrolijk stemt, want zo erg kan het leven toch niet zijn. Robert Lagendijk draait: Oneida - live in 013 (5/3/2004) en Paradiso (8/3/2004) Secret Wars is het ongelofelijk goede nieuwe album van Oneida (“from Brooklyn, New York”). Ook het optreden in 013 was ongelofelijk goed. En wat je niet gelooft moet je nogmaals zien en dus ook maar in Paradiso gaan kijken. Alweer ongelofelijk goed! Mando Diao – Sheepdog (cds Majesty/Capitol) Eigenlijk is het debuut van Mando Diao volledig langs mij heen gegaan, ondanks dat collegaatje Pek hier dagelijks die cd op kantoor probeert op te zetten. Vannacht speelde de band in De Helling en dus Pek gisteren al in z’n nopjes. Heb ik dan toch maar eens die single Sheepdog van Mando Diao beluisterd, en zoals velen al wisten, blijkt Mando Diao een briljante liedjesband te zijn. Ik ben verkocht en baal nu al dat ik ze in de De Helling heb gemist. Flip Kowlier – In De Fik (video live in Club 3VOOR12 10-3-2004) Fantastische single, met hoof Alfred J. Kwakgehalte, in een even zo mooie uitvoering in onze eigen club, afgelopen woensdag. Tijdens het setje van twintig minuten klokte Flip twee flinke wodka-jus’ achterover. Ik had niet anders verwacht. En hoor ik daar op het eind de tune van Cheers? Ja toch! Prut he! Ron van der Sterren draait: That Dam Magazine – Issue 4 / Cd#1 (That Dam) Kun je een tijdschrift draaien? Wel als er een cd in zit toch? Zelfs als het niet kan: het moet!! Want That Dam bewijst dat er wel spannende dingen gebeuren in Nederland. Het is het antwoord aan alle cultuurzeikerds: get your dam(n) act together en doe zelf iets!! Maak een tijdschrift, pers cd’s, organiseer concerten en verander de wereld. Zet die klote nummers tussen de parels, schrijf zelf die dingen die je nergens leest en organiseer dat festival dat jouw band wel boekt!!! Hulde. En nou geen gemaar, gewoon beginnen!!! The Shins – Chutes Too Narrow (Sub Pop) Typisch zo’n band waarvan ik meestal zeg: “boring, lalablablaliedjes…” Meestal. Maar vandaag niet. Als er een dunne lijn tussen afschuwelijk en geweldig is, heeft The Shins hem overschreden. Kaizers Orchestra - Evig Pint Iedereen heeft zijn plek. Onderdeel van de mijne is dat ik altijd net even achter loop op de voorlopers hier. Kaizers Orchestra was afgelopen week Disque Pop. Ook ik weet nu dat dat terecht was. En het is nog Zweeds ook! Maurice Woestenburg draait: Jack Rose - Two Originals Of… (CD Beautiful Hapiness) Met lieden als Steffan Basho-Junghans, Glenn Jones (Cul de Sac) en Jack Rose (Pelt) dient zich een lichting 'finger pickers' aan die de erven John Fahey lijkt veilig te stellen. 'Two Originals Of…' behelst de digitale uitvoering van de LP's 'Opium Musick' en 'Red Horse, White Mule' die vorig jaar op Eclipse verschenen. Een heruitgave die alsnog de volle aandacht verdient. Karakteristieke en toch uitzonderlijke ragtime-blues, geheel volgens de Takoma traditie. Noxagt - Zaal België (Kraak Festival) Het viel niet mee in Hasselt. Lichtpunt derhalve was het optreden van het Noorse Noxagt. Net als labelgenoten Sightings en Lightning Bolt weet ook Noxagt in een minimale bezetting een maximaal geluid te produceren. Noxagt doet dat in de opstelling bas-drums-viool. Een wonderlijk gezelschap. Alsof Tony Conrad met Helmet op het podium stond. Hard, instrumentaal en meeslepend. Taylor Deupree - Januari (CD Spekk) Spekk is een Japanse variant van 12K. Een label gespecialiseerd in minimale en abstracte elektronica. Taylor Deupree is een oudgediende in dit genre. Hoewel het werk van Deupree doorgaans vrij inwisselbaar is, weet 'Januari' aan dit stigma te ontsnappen. Met bedachtzame ambient-loops verkent Deupree het terrein waar Stephan Mathieu de lijnen heeft uitgezet. Zonder daarbij in herhaling te vallen. Een luisterbeurt naar 'Januari' is geen gemakkelijke opgave, alswel een boeiende onderneming. Janneke Riplet draait: The Veils, Rotown, dinsdag 9 maart De zanger: innemend, ingetogen, een meisjesjongen die uit de hemel is gevallen. De band: mooie nummers en dankzij de zanger komen ze tot hun recht. De bassist: vervangen, met zijn leren jasje en bakkenbaarden past hij er totaal niet bij! Hot Water Music, Paradiso bovenzaal, zondag 7 maart De twee zangers/gitaristen waren stoned en dronken. Een fles Jagermeister stond naast de mic. Desondanks (of misschien dankzij dat) was het optreden geweldig. Al hun ' hits' stonden als een huis en het plezier van de band was goed te zien. Helaas moest ik het optreden van Fountains of Wayne laten varen, want die speelden in de Melkweg die avond, maar ik had achteraf geen spijt! Hot Water Music ROCKS! The Ponys, Laced With Romance (cd-in the red) Leuke rock 'n roll / jaren ' 80 punk met een zanger die klinkt als Robert Smith. De nummers die het meest afwijken van de standaard rock 'n roll zijn verreweg de beste nummers. De opener doet denken aan U2 en eigenlijk hoop ik dat als ze nog een plaat gaan maken alleen maar van dat soort liedjes op de plaat staan, want dat nummer is echt te gek! Gerard Walhof draait: Sufjan Stevens - Sevens swans (cd; Rough Trade) Nomen non est omen. De Newyorker Sufjan Stevens is multi-instrumentalist. Hij bespeelt er zo'n twintig maar op zijn nieuwe, vierde album vooral banjo, gitaar en drums waarbij hij de banjo fingerpicking als gitaar bespeelt. Bovendien is het jong begenadigd tekstschrijver. Breekbare liefdesliedjes waarin hij ook de liefde voor Onze Lieve Heer bezingt maar dat zij hem vergeven. Melancholiek makend mooi. Volgende week speelt Sufjan op het festival South By South West in Austin, Texas. Zie daarvan een interview en sessie met hem tegemoet door Chris Kijne op 3VOOR12 en in R.A.M. The High Llamas - Beet, maize & corn (cd; Tricatel) The High Llamas is de groep rond een van de meest muzikale muzikanten die er in Engeland rondlopen, Sean O'Hagan. Sean is een meester in het bespelen van vele instrumenten, Sean is een meester in het maken van vreemde geluiden, en Sean is een meester in het arrangeren van al dat moois. Zoals zijn grote voorbeelden, Brian Wilson van The Beach Boys en Burt Bacharach. Maar Sean heeft een probleem. Hij weet er vaak maar moeilijk mooie liedjes van te maken. Daarvoor heeft hij bijvoorbeeld Stereolab nodig waarvan hij ook vast groepslid is. Dat probleem speelt ook op dit nieuwe, zevende album onverminderd, maar als het raak is, is het dan ook raak. Liedjes als Barny Mix en Calloway zijn van een niveau dat ik Brian Wilson morgen nog moet zien halen in de Bijlmer Bierhal bij zijn recontructie van Smile. Encre - Marbres (ep-cd, Clapping Music) Encre is het alias van Fransman Yann Tambour en Marbres de single van zijn komende, tweede album Flux. Een single met een single-kwaliteit zoals je maar zelden tegenkomt in de electro-akoestische schots-en-scheef-pop. Niet dat het nummer op zaterdagmiddag de Mega Top 50 zal doen vibreren maar wel met songstructuur, in vierkwarts en meefluitbaar. Als je je tong en lippen tenminste een beetje beheerst. Met electronica, piano, cello en hobo. En het gefluisterd Frans is zooooooooo sexy. Het openingsnummer van Vuile Toon aanstaande dinsdag. Je kunt Encre vanavond horen en zien om half elf in Paradiso en half april op het )toon) festival in Haarlem.