De bek viel gisteravond een paar keer heel wijd open in Club 3VOOR12. Wat een mooi vak heb ik toch. Neem nou die Bjorn Berge. Ik had over de Noorse Snarenmachine al een heleboel goeds gehoord, maar wat de gespierde 'koning van de delta-funk' (zijn eigen woorden) het verblufte Club 3VOOR12 voorschotelde, tartte elke beschrijving. Met de snelheid van het licht bewogen zijn vingers en zijn duim en zijn slide over de snaren, zijn voet beukte een meedogenloze vier-op-de-vloer, en hij liet met eigen composities en met goedgekozen covers horen dat de blues nog wel degelijk modern kan klinken. Heel modern en heel funky. Vooral in Death Letter van Sunhouse ("He waz ze Motorhead of ze bluez") spatten de vonken bijna van de snaren af. Ik dacht bijna hardop: 'Eat your heart out Jack White...' En liep daarna even bij onze geluidsman Appie langs die ook wel eens -en niet onverdienstelijk- de snaren beroert. Hij hief in ongeloof zijn handen ten hemel en riep uit: "Hoe kan dit?" Kortom, een fenomeen. Hoewel ik geloof dat je het hem wel live moet zien doen. Check dus effe het videofragment op onze site. En toen moest Ghinzu nog komen! Dit Brusselse vijftal heeft met Blow een van de beste cd's van de afgelopen maanden afgeleverd. Ik had daar al een paar keer de loftrompet over gestoken en deed dat ook gisteravond weer en plein public. Dan is het altijd in spanning afwachten of zo'n band vervolgens jouw bluf waar kan maken. Dat deed Ghinzu met een zinderende set, die ingetogen en spannend begon, maar gaandeweg ontaardde in zo'n sonische orkaan, dat het publiek en uw gastheer ervan suizebolden. De vele bezettingswisselingen waren al een genot op zich, maar de ongegeneerde wijze waarop de band zich liet gaan was een revelatie, zelfs voor Club 3VOOR12 begrippen. Voorman John liep rond over zijn piano alsof hij de gekke achterneef van Jerry Lee Lewis was en ook de rest van de band (namen hoef je niet te weten, luister gewoon naar de muziek) liet zich niet onbetuigd. Ik kreeg er, maar nu moet ik in h e l e v o o r z i c h t i g e l e t t e r s g a a n s c h r i j v e n, e e n b e e t j e (sssht! niet verder vertellen) d - E - U - S - a c h t i g g e v o e l v a n. Gelukkig werden we weer met de poten op de grond geplant door de sympathieke Canadese singer-songwriter Fred Eaglesmith, die met een stuk Beerenburger in zijn kraag uit Westwoud was komen scheuren om het laatste uur Club 3VOOR12 te vullen. Dat deed hij middels een hilarisch interview, waarin hij zichzelf speelde in de rol van President en Artiest op zijn eigen label AML (A Major Label). De drank was in de Fred, maar de show was er niet minder om. Fred speelde gevoelige en komische wijsjes, wees al te babbelzieke gasten terecht ("They shoot people like that in Texas") en haalde met gemak de klok van 1 uur. En uw gastheer ook, want zulke goede shows hebben we natuurlijk wel vaker, maar ook weer niet zo vaak. Wie weet volgende week weer, als we Ezio, Die Anarchistische Abentunterhaltung en The Shavers op bezoek hebben. Tot dan!