Ezra Furman, Boog, maandag 20 juli 2015
#valkhof15: Ezra Furman doet erg zijn best het Valkhof wakker te schudden
Maar maakt vanavond een “lousy connection”
Ezra Furman had de ondankbare taak om de maandagavond af te trappen in een vrij leeg Valkhofpark. Kort daarvoor miezerde het nog zodat er zo’n vijf minuten voor het optreden vrijwel niemand voor het podium stond. Wat volgde was een goed en energiek optreden van Furman en zijn band, ondanks de lauwe reactie van het publiek.
Het concert
De act
Imiddels heeft Ezra Furman alweer drie soloplaten op zijn naam staan sinds zijn band Ezra Furman & the Harpoons in 2011 werd opgeheven. De meest recente daarvan, Perpetual Motion People, is deze maand uitgekomen. De uit Chicago afkomstige Furman omschrijft zichzelf als ‘gender fluid’, wat betekent dat hij zich soms man voelt en soms vrouw. Ook in zijn muziek laat Furman zich niet op één stijl vastpinnen. Hij schakelt moeiteloos van punk naar doo-wop en van folk naar blues. Zijn onvaste, schreeuwerige manier van zingen doet soms denken aan Frank Black van The Pixies. De begeleidingsband van Ezra Furman heet The Boyfriends, waarvan de saxofonist met het knalroze haar het meest in het oog springt. Furman gaat furieus en vol overgave van start met ‘I Want To Destroy Myself’ en ‘And Maybe God Is a Train’. Verderop in de set komen indiepoppareltjes voorbij als ‘My Zero’ en ‘Restless Year’. Toch lukt het maar mondjesmaat om het publiek in beweging te krijgen.
Het moment
Ezra Furman heeft in de gaten dat het publiek er heel afwachtend bij staat. Dit lijkt bij hem een soort wantrouwen te wekken. “I’m not so sure about you people. I Don’t know whether I can trust you or not...”. Hij is er zich van bewust dat het niet altijd lukt om die connectie met het publiek te maken: “I’m not very good a being social”. Vervolgens zet hij het toepasselijke ‘Lousy Connection’ in, wat precies over dit onderwerp gaat. Meteen is het een van de beste nummers van zijn set, en er komen zelfs wat mensen in beweging. Het kan dus toch.
Het publiek
Gaandeweg het optreden komt er meer publiek richting het Boog-podium, maar erg druk is het nog niet. Bovendien reageert het publiek vrij mat, terwijl Ezra Furman toch een prima optreden staat te geven. Is het de regen? Is het het vroege tijdstip op de avond? Veel van de nummers gaan over zijn mentale problemen en over het vrij willen zijn van alle bestaande conventies. Hij verwijst hier veelvuldig naar, maar niet iedereen lijkt dit te kunnen waarderen. Als hij voor ‘Body Was Made’ verkondigt dat we allemaal moeten zijn wat we willen zijn, niet in hokjes moeten denken en af moeten van alle clichés, hoor ik naast me: “Wat een gelul!”. Pas bij de laatste paar nummers komt het publiek dan toch in beweging.
Het oordeel
Ezra Furman is een van de betere optredens tot nu toe op het Valkhof Festival, met genoeg afwisseling, sterke indiepopliedjes en energieke uitvoeringen. Toch lukt het hem niet altijd om het enthousiasme op het gehele publiek over te brengen. Misschien is hij toch net iets te apart voor sommigen, of misschien was het gewoon nog te vroeg. Feit is dat Ezra Furman een veel groter publiek verdient. Een onbegrepen genie - voor wie dat horen wil.