Kovacs, Arc, dinsdag 22 juli 2015 

Het afgelopen jaar was één grote zegetocht voor Sharon Kovacs. Zo was er die prachtige debuutplaat Shades of Black, de documentaire Wolflady, en optredens op zo’n beetje alle belangrijke festivals van Nederland en soms daarbuiten. Kovacs is geen gemakkelijke dame, getuige Wolflady, waarin we zagen hoe de debuutplaat tot stand is gekomen. Ze heeft een lange weg af moeten leggen voordat haar muzikale ideeën op plaat verschenen. Een weg met vele ups en downs. Maar misschien is het juist die strijd die haar zo’n interessante verschijning maakt en de muziek net dat rauwe randje geeft. En ja hoor, ook vanavond verschijnt de Wolflady weer ten tonele met de inmiddels zo bekende bontmuts.

Het publiek is massaal naar de Arc gekomen. Dit moet wel het grootste aantal toeschouwers zijn dat tot nu toe in het park aanwezig was. Kovacs is inmiddels een naam van formaat geworden. Toch heeft ze pas twee hits op zak: ‘My Love’ en ‘Diggin'’. Single nummer drie (’The Devil You Know’) komt eraan en gaat vast ook weer een hit worden. Gaat ze hiermee deze enorme menigte overtuigen?  Ja dus.

Het duurt een paar nummers voordat Kovacs echt goed op gang komt, maar als ‘My Love’ klinkt heeft ze de volle aandacht. Kovacs werd al vergeleken met tal van andere zangeressen: Amy Winehouse, Adele, Caro Emerald, Beth Gibbons, Shirley Bassey en Ella Fitzgerald. Hoewel al die vergelijkingen tot op zekere hoogte kloppen, is het knap hoe Kovacs hier toch een eigen stijl van weet te smeden. Ook moeten we complimenten geven aan haar begeleidingsband (ze worden aangekondigd als The Strangers), die met onder andere een violiste en celliste het volle geluid op de plaat goed weten te benaderen. Haast ieder nummer klinkt als de theme song van een James Bond film. Ze is verstandig genoeg om ook wat rustpuntjes in de set in te bouwen, zoals het mooie ‘Shirley (the Sound of The Underground)’, zodat de nummers niet teveel op elkaar gaan lijken.

Het massaal toegestroomde publiek bestaat voor een groot deel uit dagjesmensen die de singles van Kovacs wel eens op de radio voorbij hoorden komen. Deze groep bevindt zich veelal in het midden en achterin het veld. Natuurlijk wordt er door dit deel van het publiek uitgebreid gekeuveld totdat de bekende hits hoorbaar zijn, waarna er rustig verder wordt gepraat ofwel verder wordt gelopen. Dit is ook wel te verwachten bij een gratis festival en stoort ook niet echt. De echte liefhebbers van Kovacs staan vooraan en zijn na het optreden overwegend enthousiast.

Echt verassend kun je het optreden van Kovacs niet noemen (hooguit de toegift wel), maar het gemak waarmee de Eindhovense met haar band het publiek voor zich weet te winnen blijft bijzonder. Kovacs bewijst weer eens waarom ze door velen een van de beste Nederlandse zangeressen van dit moment wordt genoemd. Het is geen trucje of een act wat je ziet; Kovacs is uniek. Wel zijn we inmiddels heel benieuwd naar de volgende stap. Hoe gaat de muzikale carrière van Kovacs zich ontwikkelen? Krijgen we verassende wendingen? Zal ze zich weten te handhaven aan de top? We zullen het zien. Voor vanavond heeft de Wolflady in ieder geval bewezen dat ze de koningin is van het Valkhof.