Het concert: BØRNS, Lowlands Charlie, zondag 21 augustus 2016
LL16: Zorgeloos wakker worden met BØRNS
Brandschoon en zonder randje, maar lekker is het wel
Precies tussen de twee grootste regenbuien van de zondagmiddag staat een van de zonnigste acts van het festival. BØRNS heeft stiekem al aardig wat hitjes te pakken, het mag geen verrassing heten dat de Charlie een minuut of tien voor de aanvang al stampvol staat.
BØRNS is precies wat je nodig hebt om aan de laatste festivaldag te beginnen. Vrolijke synthpop, aangevuld met catchy gitaartjes. Het tempo is ideaal om lekker wakker te worden. Opener 'Seeing Stars' heeft een killer refrein en dat synthmelodietje, heerlijk. Het geluid in de Charlie is kraakhelder, de hoge vocalen zijn loepzuiver. Met '10,000 Emerald Pools' heeft BØRNS goud in handen, een kabbelend beekje van zorgeloze niets-aan-de-handpop. Dit werkt over een paar jaar uitstekend op een zonnige festivalweide. De sound van de band is heel clean, net zo gelikt als op plaat. Prima voor de hitjes, maar niet bij elk nummer werkt het live even goed. 'The Emotion' klinkt een tikeltje zeikerig, de band zit te ver op de achtergrond, en zo interessant is de zang er niet op.
Komt hij in het echt ook zo hoog?
Vocaal is BØRNS echt heel sterk. De Amerikaan heeft geen enkele moeite met de hoge refreintjes, af en toe gaat hij voor de lol nog even wat hoger zitten dan nodig zitten. 'Past Lives' (klinkt als: Lana Del Rey aan de antidepressiva) wordt stevig aangezet met een straffe gitaarpartij.. Gelukkig, de band is er ook nog.
Allemaal behoorlijk gelikt dus, zijn er nog uitschieters?
BØRNS en zijn band gaan nergens echt de mist in, en de set wordt opgeleukt met wat covers. Smithsklassieker 'Shoplifters Of The World Unite' gaat niet echt ergens heen, maar dat past wel binnen de vibe van de rest van de set. 'Heroes' van Bowie wordt vrij keurig gebracht, zonder een eigen draai. Ook dat geeft niets, bij een nummer van deze klasse volstaat het allang als je het niet verkloot. De rauwe energie van het origineel ontbreekt weliswaar, maar het refrein is nog altijd goed voor een kippenvelmomentje.
En de meezinger?
Voor BØRNS zijn grootste hit speelt, komt eerst nog 'American Money'. Het zou zomaar een b-kantje van Lorde’s 'Tennis Court' kunnen zijn, en hij valt uitstekend. Maar het is tijd voor de climax, dat weet de Amerikaan ook. 'Electric Love' is een anthem in the making, meisjes bestijgen schouders, handjes gaan de lucht in. Nog een paar van dit soort hits en BØRNS staat binnen no time bovenaan de festivalaffiches.