ADE16: Geen gehoopte eindsprint met Mano Le Tough

Stoïcijnse Konstantin Sibold maakt het wel waar in Marktkantine

Klaas Bakker ,

De verwachtingen waren hoog nadat Mano Le Tough vorig jaar als afsluiter de Marktkantine helemaal op z’n kop zette. Vandaag mag hij het opnieuw proberen, samen met zijn Maeve collectief en het label van Nuno dos Santos, SoHaSo.

Dat het zwaartepunt diep in de nacht ligt wisten we al wel, maar dat Gilb’R de avond opent voor een compleet lege zaal is een beetje lullig te noemen. Op z’n minst een uur lang draait hij voor anderhalf man en een paardenkop in de grote massieve zaal van de Marktkantine. Tegen het einde van zijn niet eens zo tegenvallende set valt het opeens helemaal stil als Gilb'R prompt een plaat wegdraait wanneer hij een vraag van de andere kant van de decks niet goed hoort. Echt veel maken die vijf seconden stilte niet uit, want het aantal op de dansvloer is het laatste uur wel al verdubbeld naar dertig (dertig!).

De avond is nog jong als Mattheis het van hem overneemt en de zaal langzaam voller loopt. Dreunende bassen als onderlaag van op- en afbouwende hoge synth-loops, waarbij je je af en toe mijlenver onder de zeespiegel waant. Laag na laag in- en uitmixend verschijnt er na elke paar minuten een nieuw patroon. Ondertussen neemt de Rotterdammer met moeite snel een slokje van z'n drankje, waarna hij weer gebogen over z'n apparatuur aan de knopjes van z'n piepkleine modulaire synth staat te draaien. Zijn liveset in de Marktkantine is knutselen voor ver gevorderen.

In de kleine zaal, die volgehangen is met gloeilampjes, is het een stuk sfeervoller dan in de grote zaal met z'n stroboscopen en die meer weg heeft van een loods dan van een gezellige club. Iets dat pas opvalt als het niet uitverkocht is, zoals vanavond het geval is. Konstantin Sibold mag in de kleine zaal na de sterke liveset van Love Over Enthropy proberen om die te toppen. Sibold behoudt track na track het overzicht terwijl z’n handen niet van de knoppen afkomen. Elke paar minuten gaat z’n hoofd weer even omhoog. Hij kijkt de zaal in, loerend of de sfeer in de zaal aansluit bij z’n platen. Dat lukt elke keer en we zien steeds meer een lach op het gezicht van de stoïcijnse en geconcentreerde Duitser verschijnen.

In de grote zaal staat inmiddels Mano Le Tough de ene na de andere harde technoplaat in te mixen. De in Berlijn residerende Ier was vorig jaar met recht een briljante afsluiter van ADE. Een goede reden om hem dat nog een keer te laten doen, was de logische gedachte bij de Marktkantine. Helaas is één en één niet altijd automatisch twee en vanavond blijkt waarom. De zaal is verre van vol en doordat het podium achter de dj-booth alsnog geopend is, ziet het er een beetje uit alsof er hier een extra Boiler Room-sessie wordt gehouden. Mano's set is best sterk, met een platenbak die flink gevuld was met harde techno, maar de avond is nog geen schim van wat het vorig jaar was. En met deels dezelfde line-up, houd je die avond toch in het achterhoofd. De gehoopte eindsprint van ADE blijft vanavond uit.