#ADE12: Richie Hawtin kleedt Awakenings uit

Curator wil terug naar de kern: hard, strak en puristisch

Sjoerd Huismans ,

Richie Hawtin cureert vrijdagavond de laatste Awakenings avond op ADE 2012. De Brits/Canadese technogrootheid presenteert vanavond zijn concept 'Enter', een clubavond die hij dit jaar begon op Ibiza. Het idee? Wie even door de PR heen bijt, leert dat Hawtin elektronische muziek 'terug naar de absolute kern' wil brengen. Het devies vanavond: hard, strak en minimaal, zonder ruimte voor frivoliteiten.

Het is om 22.00 rustig bij de gastenlijst ingang. Er staan vier mensen van significant hogere leeftijd dan het gemiddelde Awakenings-publiek. “Oh, jullie zijn zeker de ouders van Joop? Wij die van Joran”, introduceren ze zich aan elkaar. Na enig gesteggel mogen ze toch backstage van het ADE-personeel. Op de ouders en wat vrienden van de twee jonge openingsdj's Joran van Pol & Joop Junior na is het nog uitgestorven in de Gashouder. De twee zetten wel meteen de toon van de avond met een groovy techhouse set. De 21-jarige Joran van Pol speelde al in gerenommeerde clubs als Paradiso en Trouw. Het talent van de Haagse Joop Junior is al vroeg ontdekt door de hoofdact van vanavond, Richie Hawtin. Naar verluidt gooide Joop een usb-stick met zijn tracks naar het hoofd van Hawtin toen deze stond te spelen op een festival. Niet lang daarna bracht Hawtin muziek van Joop Junior uit op zijn label M-nus, en nu staat hij dus naast zijn held op de Awakenings vrijdag van ADE. Het kan verkeren.

Strakke techhouse met rollende bassdrums en snerpende hi-hats is vanavond het menu bij Joran en Joop. Toch hebben de twee jonge dj's veel aandacht voor details en bij vlagen melodie, gaandeweg komt er wat meer ruimte voor sfeer, bombast en wordt het allemaal wat donkerder. Wel lijken de twee nog niet helemaal op elkaar ingespeeld. Ze zijn vaak met elkaar aan het overleggen, de breaks zijn aan de lompe kant en sommige ideeën worden niet helemaal afgemaakt, waardoor het bij vlagen een wat ongeduldig en zenuwachtig geheel dreigt te worden, wat toch niet de bedoeling kan zijn op een minimal avond. Tegen het einde van de set herpakken ze zich met een sterk stuk waarin ritmes ingenieus tegen elkaar opbotsen, de handen in de lucht gaan en het publiek vooraan los gaat.

De Gashouder is inmiddels aardig volgestroomd als de Ier Matador aan zijn korte set (één uur) begint. Hij weet wat hem te doen staat: de tempo's gaan flink omhoog voor een opzwepende set bestaand uit pure minimal techno. De Ier Gavin Lynch begon in 2006 met het Matador project en kon zijn producties uitproberen als resident dj in diverse clubs in zijn thuisbasis Dublin. Zijn producties en remixes kon hij kwijt op labels als Trapez, Cocoon, 1605, Rekluse en Harthouse, daarnaast kwam hij met zijn de EP's Kingswing en Spooks. Organische muziek die technisch zeer vernuftig in elkaar zit, de kwaliteit zit hem vooral in de details. Let op de vele spacy achtergrondgeluiden die de diepe bassen complementeren, zoals in de bijzonder sterke track Klay. Toch speelt Matador een kalere, meer rechttoe-rechtaan set dan je zou verwachten op basis van zijn studioproducties, blijkbaar in het kader van Hawtins Enter concept. Hierbij moet aangemerkt worden dat het toch wat plompe geluid in de Gashouder wellicht ook een rol speelt bij het verloren gaan van details.

Helemaal vooraan staat een stel Ieren helemaal lijp te worden, ze proberen de aandacht van Matador te vangen door opzichtig met een groen-wit-oranje vlag te zwaaien. Dit leidt niet tot de minste respons van de kant van de dj, tot een van de fans besluit op de schouders van zijn vriend te gaan zitten. Er komt zowaar een knikje van de norse smoel van Matador, wat met gejuich begroet wordt. Achterin de zaal is het zeker niet minder gezellig. Twee kalende mannen van middelbare leeftijd zijn bezig een soort soft-erotisch videoverslag van de avond te maken: de een filmt en de ander richt een bordeelrood licht op een jongedame die er op de een of andere manier in slaagt sensueel te dansen op de strakke beats van Matador.

Sensueel dansen is echter volledig uitgesloten als Dubfire aan een compromisloos optreden begint. De aan/uitknop van de vuurinstallatie is ook weer gevonden en met een vlammensalvo wordt de dj begroet. Alsof het nog niet warm genoeg was in de Gashouder. Het lijkt wel een complot: de waaiers die de organisatie verkoopt vinden gretig aftrek. Dubfire is de artiestennaam van Ali Shirazinia, de voormalige helft van progressive house-giganten Deep Dish. Sinds 2005 laat hij onder de naam Dubfire grenzen tussen genres vervagen, hoewel de hoofdmoot tegenwoordig wel uit donkere minimal techno bestaat. Zeker vanavond: kaler dan dit wordt het niet. Er is in het grootste deel van de set geen flard van een melodie te bekennen en de four-to-the-floor beats zijn zo strak als de kaken van een groot deel van de feestgangers. De Israëliër mept het publiek knock-out als een Krav Maga beoefenaar die een veel zwaarder bewapende tegenstander met enkele rake stoten uitschakelt. Het Awakeningspubliek gaat er nog steeds hard op, maar na verloop van tijd komt toch de klad erin. Misschien is het allemaal wat al te eentonig voor een set van twee uur en een kwartier.

Loco Dice is wat dat betreft de juiste man op de juiste plek. De Duitser heeft het in zich om het een wat abstracter en afmosferischer bedoening te maken vanavond. Zijn muziek kent diverse invloeden, waaronder veel hiphop. Hij begon zijn carrière dan ook ooit als hiphop-dj en rapper, en speelde in die hoedanigheid in voorprogramma’s van onder meer Ice Cube, Snoop Dogg en R. Kelly. Loco Dice is dromerig en filmisch, met complexe ritmestructuren en veel melodie en effecten. Vanavond pakt hij het weliswaar lichtjaren subtieler aan dan voorganger Dubfire, maar ook Loco Dice houdt zich vanavond aan de opdracht: het moet strak, hard en kaal. Weinig ruimte voor zijn hiphop-kant ook, hoewel er wel sampletjes van onder meer LL Cool J voorbijkomen.

Het minimalisme neemt niet weg dat het vernuft van zijn inventieve en technisch hoogstaande muziek niet tot uitdrukking komt. Halverwege de set gooit hij ingewikkelde tribale ritmes in de blender: inderdaad niet bijster origineel maar het raffinement waarmee Loco Dice dit doet bewijst zijn kwaliteiten. Verder is er weinig ruimte voor subtiliteit: tegen het einde van de set gooit hij nog maar eens stevig de beuk erin als opmaat voor de hoofdact van vanavond.

De maestro laat iedereen nog maar eens zien hoe het moet. Richie Hawtin is onderdeel van de tweede golf in de Detroit Techno met andere pioniers als Carl Craig. Midden jaren negentig werd hij tevens een van de grondleggers van de minimalistischer variant van het genre onder het pseudoniem Plastikman. Vorig jaar stond hij nog als Plastikman in de Heineken Music Hall tijdens ADE én ging onder zijn eigen naam het dak eraf op een gastenlijstfeestje in de Boiler Room.

Het kunstje dat Hawtin vanavond doet zit daar ergens tussenin, eigenlijk. Pas nu wordt duidelijk wat de curator precies in zijn hoofd had bij Enter. Bezoekers die een opzwepende Detroit set verwachten komen bedrogen uit, ook Hawtin heeft zijn muziek ontleed tot de kern en brengt die vanavond zonder opsmuk. Hij speelt een soepele, vloeiende minimal set, met veel geduld en finesse opgebouwd. Na een kurkdroog begin wordt de set steeds wat eclectischer, met precies raak geplaatste breaks en veel aandacht voor dynamiek. Geen goedkope 'bas-is-weg-hé-de-bas-is-terug-dynamiek' trouwens, Hawtin experimenteert veel met de andere lagen in zijn muziek. Na een uur loopt het toch even fout bij de meester en gaat een overgang hopeloos de mist in. Zijn geconcentreerde blik verandert voor even in een echte grimas. Het lijkt even helemaal nergens op, maar na een paar minuten herpakt Hawtin zich en verschijnt er weer een brede lach op zijn gezicht.  

De Gashouder is nog steeds goed gevuld. Toch merk je dat veel mensen het gehad hebben: misschien is van 5.45 tot 8.00 uur toch niet ideaal voor een headliner. Tegen een uur of zeven stroomt het echt leeg. De resterende feestgangers staan uitgeteld geleund tegen de hekken voorin, terwijl hun nek en schouders worden gemasseerd door de mensen op de tweede rij. Hawtins grote entourage op het podium probeert de moed erin te houden en maant het publiek tot dansen, terwijl hij zelf het grootste deel van zijn optreden geconcentreerd naar zijn laptop staart. Na acht uur gaat het licht aan, is er nog ruimte voor één laatste track en persen de mensen het laatste beetje energie uit hun tenen. Richie Hawtins' Enter, een uitgeklede techno-avond bij Awakenings, is het dan ook absoluut waard om van begin tot eind te ervaren.

#ADE12 Awakenings vrijdag