#ADE12: Body & Soul, warm bad met ruwe handdoek

Legendarisch collectief eindelijk op een Nederlands podium

Rene Passet ,

Zes jaar hebben ze het volgehouden, tot 2002. Toen ging de Vinyl dicht en kwam er een einde aan een van de meest legendarische clubs die New York sinds de geboorte van house heeft gekend: Body & Soul. Wie er destijds bij was aan 6 Hubert Street begint spontaan te huilen van geluk als de wekelijkse feesten op zondagmiddag ter sprake komen. Of je nou een homoseksuele travestiet, een zwarte student of een Wall Street-pakman was, zolang je voor de muziek kwam en iedereen om je heen een glimlach gaf, was je welkom op Body & Soul.

Iets van die Body & Soul-magie hangt vanavond in de lucht rond het MC Theater. Het is nog voor middernacht, maar de dansvloer staat al vol met grijnzende dertigers die speciaal voor vanavond een oppas hebben geregeld. Achter de draaitafels staat vanavond meer dan honderd jaar DJ-ervaring. Neem Danny Krivit, op wie de tijd geen vat lijkt te hebben. De Amerikaanse boldy maakte de geboorte van disco van dichtbij mee. Was er als koning van de edit zelfs onderdeel van. Evenals François Kevorkian, een hevig transpirerende, gezette icoon uit de vorige eeuw en nog altijd een van de beste dj's op aarde. En kijk, daar is Joaquin Claussell, oprichter van het legendarische platenlabel Ibadan en vanavond getooid met bandana en een goed gemoed. 
 
Droomboeking
Lange tijd was het een droom van Dekmantelduo Thomas Martojo en Casper Tielrooij om het Body & Soul-concept naar Nederland te halen. Sinds de Vinyl ten prooi viel aan een projectmanager, leidt het evenement een zwervend bestaan en deed onder meer Singapore, Madrid en Londen aan. Maar in Nederland stond het supertrio nog nooit samen achter de draaitafels.

Samen betekent vanavond ook samen, want Krivit, Kevorkian en Claussell zullen de gehele nacht broederlijk naast elkaar blijven staan. Claussell is vanavond het meest in vorm. Vaak zingt de Amerikaan met Puertoricaans bloed de percussierijke vocal house luidkeels mee, waarbij zijn hoofd alle kanten op rolt. Een rood LED-lampje op Claussells mono-koptelefoon knippert olijk op de maat mee. Ook zoiets, die koptelefoons. Krivit heeft er ook een: een luisterschelp op een handvat. Zoals je ze vroeger vond aan de toog van platenwinkel Van Leest. Het is iets typisch Amerikaans. Europese deejays zul je er zelden mee zien.
 
Gedetailleerd geluid
Het geluid in de zaal klinkt ook anders vanavond dan eerder deze week in MC. Robuuster, rijker en opmerkelijk gedetailleerd. Afgelopen middag nog hield Kevorkian tijdens een paneldiscussie een gloedvol betoog over muziekrips en de tekortkomingen van 320 Kbs. “MP3 is niet gemaakt voor clubs maar voor mobiele muziekspelers”, doceerde hij. "Je mist gewoon frequenties en dus diepgang."

Diepgang is er vanavond genoeg, maar het brede, veelzijdige muzikale spectrum waarom Body & Soul bekend staat horen we aanvankelijk niet terug. House domineert, met af en toe zijstapjes naar disco. Pas later in de nacht schuift het trio er meer jaren 70-boogie in en is er ook ruimte voor James Brown en wollige fusion. Een enkeling moppert dat er “iets teveel body en te weinig soul” wordt gedraaid en als tot twee keer toe een housemix van Smells Like Teen Spirit voorbijkomt, snappen we die klacht.

Maar dan is de kleine zaal om de hoek. Daar staat Melon een werkelijk fenomenale set weg te geven. Aanvankelijk voor de barman en de houten vloer, maar al snel stromen de eerste meisjes binnen en volgen de jongens als vanzelf. Melon komt regelrecht uit Berlijn en heeft twee nachten niet geslapen. Maar de funk klotst door het bewegelijke lijf van de Amsterdammer, die het nakende feest voor zich breed lachend aanziet. Terwijl Juju & Jordash nog wat draadjes aansluiten voor hun live-optreden trekt Melon de laatste twijfelaars over de streep met een vette edit van Miami Sound Machine’s Dr. Beat.
 
Analoge vettigheid

Dat er naast Netanyahu en zijn bittere ijzervreters ook lieve Israëliërs bestaan, bewijzen Juju & Jordash keer op keer. Het in Amsterdam woonachtige duo bracht onlangs een sterk debuutalbum op Dekmantel Records uit, vol analoge vettigheid. Maar live komt het vriendelijke tweetal nog het best tot zijn recht. Geen laptops bij deze jongens, maar een uit de kluiten gewassen mengtafel, omringd door keyboards en een Roland TR909-drumcomputer. Hun muziek pruttelt en schudt als een wasmachine waarin Chicago house, sci fi-soundtracks en italodisco het bonte programma draaien. Veel improviseren ze ter plekke, dus die gast die van Gal ‘Juju’ Aner eist dat hij z’n Shazam even aanvult, heeft er weinig van begrepen.
Het loopt tegen vijven en steeds meer duurbetaalde garderobekluisjes worden leeggetrokken. Body & Soul pakt inderdaad uit als het warme bad waarop iedereen stiekem had gehoopt. Maar de ruwe handdoek om je bezwete body met wat ferme bewegingen uit de zoete roes te scrubben, lag de hele avond in de kleine zaal.