“Wel dragen he ;-)”, staat op het kaartje bij het speciale Awakenings jubileumshirt, alsof je het persoonlijk door organisator Rocco Veenboer in je handen gedrukt krijgt. Awakenings heeft wat te vieren en deelt uit. De gratis T-shirts met persoonlijke benadering passen bij Awakenings: de organisatie mag dan marktleider zijn op het gebied van techno events, het moet wel leuk en behapbaar blijven. En dus wordt voor een jubileum geen zaal voor 11.000 mensen gehuurd met drie zalen, maar gewoonweg drie keer de Gashouder.

Veel bezoekers voegen direct de daad maar bij het woord. Het zijn nog net geen roze Pinkpophoedjes, maar het scheelt niet veel. De sfeer is meteen uitstekend, zo aan het begin van de avond. Aan de frisse koppies te zien heeft veruit het grootste deel van het publiek de eerste twee nachten aan zich voorbij laten gaan. Toch is wel rekening gehouden met stramme benen, want de derde avond kent een voorzichtige opbouw en herbergt ook het subtiele Duitse geluid van de laatste jaren. Al wordt het uiteindelijk toch ouderwets knallen.

Opener Bart Skils drukt als opener zijn stempel nog niet op de avond, al deelt hij in zijn mooie minimale set af en toe goed getimede speldenprikjes uit. Met het aanbreken van de fles wodka van de Wighnomy Brothers komt de avond om een uur of half één los. Het is zeker niet de laatste fles die rond de dj booth geopend wordt. De Wighnomy’s staan in het Duitse minimal landschap bekend om hun uitgesproken tracks met veel oog voor detail. Hun Freude am Tanzen label staat garant voor subtiele techno met een dikke vette soulknipoog. Dat krijgt Awakenings vanavond ook voor de kiezen. Een speelse set, maar het is nog even wachten op het echte vuurwerk.

Dat komt er dubbel en dwars bij Italiaan Marco Carola. Bij het begin van zijn set wordt de complete lichtshow in werking gezet. Awakenings is altijd al trots op zijn shows en voor deze gelegenheid wordt extra uitgepakt. Naast de lasers in alle kleuren van de regenboog en vuurpijlen die rakelings over het publiek heen schieten zijn aan weerszijden van het ingenieus aangeklede podium draaiende lichtpanelen gehangen.

Het overweldigende geheel geeft Carola een vliegende start, al staat hij na een kwartier plotseling met de handen in het haar als zijn geluid wegvalt. Als de techniek weer op gang geholpen is doet Carola precies wat hij moet doen: een strakke beat met een straf tempo. De Italiaan weet een uur lang de zaal in zijn macht te krijgen, maar verprutst het een beetje aan het einde. De eerste stilte was hem niet kwalijk te nemen, dat hij helemaal aan het einde een paar keer achter elkaar de muziek helemaal terugtrekt wel. Zijn finale valt daardoor enigszins in het water.

Dat laat zijn opvolger zich niet gebeuren. Tijdens de driedaagse staan oudgedienden centraal. De zondag biedt een primeur. Een debutant op Awakenings, al klinkt dat wat vreemd voor iemand met de staat van dienst van Curtis Alan Jones. De veteraan loopt al sinds begin jaren negentig mee in de housescene van Chicago, bracht platen uit onder de naam Cajmere, maar werd eind jaren negentig nog bekender onder de naam Green Velvet. Veenboer kondigt hem aan het begin van zijn set aan als de nummer 1 op zijn wishlist.

Green Velvet opent zijn set even voor drie uur met twintig bezwerende minuten. Ratelende beats, monotone synths en steeds sterker oplaaiende sirenes trekken het publiek een tunnel van geluid in. Er wordt niet links of rechts gekeken en al helemaal niet achteruit, zonder dat het ontaardt in openlijk knallen. Een echte climax stelt hij lang uit, voor sommige bezoekers té lang, zo lijkt het.

In vergelijking met zijn voorgangers is Green Velvet opvallend in zichzelf gekeerd, zowel in zijn set als in zijn uitstraling. Waar de Wighnomy Brothers nog stonden te jongleren met platen en Marco Carola een aanstekelijke grijns naar zijn publiek wierp, staat Green Velvet grotendeels in het donker. Hij wil ook pertinent niet gefotografeerd worden. Pas richting het einde trekt hij de sfeer wat opener, met een melodieuzer housegeluid. Zeker als hij zelf de microfoon ter hand neemt om zijn hit ‘La La Land’ te zingen van achter de draaitafels. De set van Green Velvet heeft veel karakter, maar is hij uiteindelijk net iets te eigenzinnig om de zaal tot ontploffen te brengen.

Toch zijn aan het einde van de Green Velvet-set de puddingbroodjes in de Chill Out room ingezakt van de hitte, vinden de waterijsjes gretig aftrek en gutst het zweet bij de kluisjes van het plafond. De tribune, klam geworden van het zweet, is gevuld met de eerste afhakers. De doorzetters worden op hun werken bediend door Spanjaard Oscar Mulero, die zijn vol getatoeëerde armen eer aan doet met een respectloze beukset. Strak, hard en overduidelijk precies wat zijn publiek nodig heeft.

Zo is er op de gevarieerde slotdag voor elk wat wils in de Gashouder: een show om de vingers bij af te likken, moderne én ouderwetse techno en een bijzonder vriendelijk en fris ogend publiek. En dat mag ook wel eens gezegd worden.

Beluister ook de uitgebreide live-uitzending van Dave Clarke’s 3VOOR12WHITENOISE live vanaf Awakenings op zaterdag en lees het verslag van die dag. De sets komen later deze week online.