ESNS25: L.A. Sagne laat werkelijk álles rondvliegen

Een gast met een latex bivakmuts en een zacht kattenoortjesdiadeempje verschijnt voor ons: ‘Cue het intro maar.’ De speakers worden gevuld met ‘Rhinestone Cowboy’ - jawel, de klassieker van Glen Campbell - en voor een paar seconden vraagt het publiek zich af waar de fuck ze zijn beland. Is dit wel de Bovenzaal? 

De rest van het viertal neemt rustig hun plek in. Maar die rust blijft niet lang bewaard: met de eerste rauwe downstrokes flitsen de lichten aan en dan begint de wervelwind aan keiharde DIY garagepunk. ‘Oh! Met deze moest ik beginnen,’ zegt zangeres Tara Wilts (ook van Cloud Cafe). Het publiek krijgt geen tijd om bij te komen: de piepkorte nummers stouwen aan één stuk door, en de energie raakt daarmee alleen maar hoger, voor zover dat nog kan. In no time is de hele zaal één grote mosh pit. Het geschreeuw van Tara is niet alleen aanstekelijk, maar zelfs bijna betoverend lekker. Er wordt flink met bier gegooid, ‘Ha Ha Ha’ wordt door niemand níét meegeschaterd en zelfs wanneer Wilts haar zangstem laat horen in plaats van L.A. Sagne’s typerende gekrijs gaat het nog steeds snoeihard. 

De temperaturen stijgen en zo vliegt het zweet door de zaal. De band verliest langzaam hun shirts, haren vliegen los en zelfs de bivakmuts en oortjes worden weggegooid. Er wordt aan één stuk door gecrowdsurfd en eigenlijk komt de hele show tot een catharsis van woede en gekte. We hebben het al eerder gehoord: ‘L.A. Sagne runs a show so fast, you need training to keep up’. Nou, trek je sportschoenen maar uit de kast, want deze band ga je honderd procent vaker voorbij zien komen. 

Het oordeel: Kei- en keihard. Krijgt zelfs de grootste angsthazen aan het moshen. 

Het nummer: Human Nature

Meer ESNS? Check hier de ESNS livesessies en kijk de live tv-uitzending op zaterdag 18 januari om 22:15 uur op NPO 3 (daarna via NPO Start)